Καλησπέρα σας!
Με αφορμή μια είδηση που ήρθε στη δημοσιότητα και αφορά στα προβλήματα που προκαλούν στο σολομό οι θαλάσσιες ψείρες, ας δούμε τί σημαντικά προβλήματα προκαλούν στα ψάρια των ελληνικών ιχθυοκαλλιεργειών ιδίως στις τσιπούρες και τα λαυράκια.
Αναλυτικά λοιπόν πού οφείλονται και τι προβλήματα μπορούν να προκαλέσουν.
-Τι είναι οι Θαλάσσιες Ψείρες;
-Οι θαλάσσιες ψείρες είναι μικρά καρκινοειδή παράσιτα, κυρίως του γένους Copepoda, και πιο συγκεκριμένα, στην Ελλάδα, το πιο κοινό είδος που προσβάλλει τα ιχθυοκαλλιεργούμενα ψάρια είναι το Calygus pageti. Αυτά τα παράσιτα προσκολλώνται στο δέρμα, τα πτερύγια και τα βράγχια των ψαριών.
-Πού Οφείλονται;
-Οι θαλάσσιες ψείρες είναι φυσικοί οργανισμοί του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Η έξαρση της προσβολής τους στις ιχθυοκαλλιέργειες οφείλεται σε διάφορους παράγοντες:
1) Υψηλή Πυκνότητα Πληθυσμού Ψαριών:
Στις ιχθυοκαλλιέργειες, τα ψάρια βρίσκονται σε πολύ μεγαλύτερη πυκνότητα από ό,τι στο φυσικό τους περιβάλλον. Αυτό διευκολύνει την ταχεία μετάδοση και εξάπλωση των παρασίτων από ψάρι σε ψάρι.
2) Μειωμένη Ροή Νερού / Κακός Αερισμός:
Σε κάποιες περιοχές ή σε ανεπαρκώς σχεδιασμένες μονάδες, η ροή του νερού μπορεί να είναι περιορισμένη, οδηγώντας σε συσσώρευση αυγών και προνυμφών των παρασίτων.
3)Υψηλές Θερμοκρασίες Νερού:
Οι υψηλότερες θερμοκρασίες ευνοούν τον κύκλο ζωής και τον πολλαπλασιασμό των θαλάσσιων ψειρών.
4)Ανοσοκαταστολή στα Ψάρια:
Το στρες που μπορεί να βιώνουν τα ψάρια λόγω του συνωστισμού, της διαχείρισης, ή άλλων περιβαλλοντικών παραγόντων, μπορεί να μειώσει την άμυνά τους και να τα καταστήσει πιο ευάλωτα στις προσβολές.
5)Εγγύτητα με Φυσικούς Πληθυσμούς:
Αν και οι θαλάσσιες ψείρες απαντώνται και σε άγρια ψάρια, η εγγύτητα ιχθυοκαλλιεργειών με περιοχές όπου υπάρχουν μεγάλοι πληθυσμοί άγριων ψαριών μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο μετάδοσης.
-Τι Προβλήματα Μπορούν να Προκαλέσουν στα Ψάρια (Τσιπούρες & Λαυράκια);
Οι θαλάσσιες ψείρες προκαλούν σημαντικά προβλήματα στα ψάρια των ιχθυοκαλλιεργειών:
1)Ερεθισμό και Φλεγμονή:
Οι ψείρες προσκολλώνται και τρέφονται από το βλεννογόνο, το αίμα και τους ιστούς του ψαριού, προκαλώντας ερεθισμό, φλεγμονή και βλάβες στο δέρμα.
2)Πληγές και Έλκη:
Σε σοβαρές προσβολές, οι βλάβες μπορεί να εξελιχθούν σε ανοιχτές πληγές και έλκη, καθιστώντας τα ψάρια ευάλωτα σε δευτερογενείς βακτηριακές ή μυκητιακές λοιμώξεις.
3) Στρες και Ανοσοκαταστολή:
Η παρασιτική προσβολή προκαλεί στρες στα ψάρια, αποδυναμώνοντας το ανοσοποιητικό τους σύστημα και καθιστώντας τα πιο επιρρεπή σε άλλες ασθένειες.
4) Μειωμένη Ανάπτυξη και Θνησιμότητα:
Τα προσβεβλημένα ψάρια μπορεί να έχουν μειωμένη όρεξη, να αναπτύσσονται πιο αργά και, σε ακραίες περιπτώσεις, να πεθάνουν, ειδικά τα νεότερα ψάρια.
5)Μείωση της Εμπορικής Αξίας:
Ψάρια με ορατές βλάβες από ψείρες έχουν μειωμένη εμπορική αξία ή είναι μη εμπορεύσιμα.
Ωστόσο, ενώ οι θαλάσσιες ψείρες αποτελούν ένα σοβαρό πρόβλημα βιοασφάλειας και οικονομίας για τις ελληνικές ιχθυοκαλλιέργειες, δεν εγκυμονούν κανένα κίνδυνο για την υγεία των καταναλωτών των ψαριών ούτε για τους κολυμβητές καθώς είναι παράσιτα ψαριών και δεν μπορούν να ζήσουν ή να παρασιτήσουν στον άνθρωπο. Φεύγουν με τον καθαρισμό των ψαριών (μαζί με τα λέπια, τα εντόσθια κλπ) και το μαγείρεμα.
Οι ιχθυοκαλλιεργητές εφαρμόζουν διάφορες στρατηγικές για την αντιμετώπισή τους, όπως βιολογικούς ελέγχους (π.χ. χρήση ψαριών-καθαριστών), εναλλαγή καλλιεργειών, και σε ορισμένες περιπτώσεις, ειδικές θεραπείες.
Φιλικά το ΔΣ
Πηγή: Journal of Animal Ecology και Newsbeast
