Δώρα

Ανέκαθεν θεωρούσα τα δώρα μια πολύ δύσκολη υπόθεση.Τόσο για να τα προσφέρω όσο και όταν μου τα προσφέρουν.
Η αγορά του δωρου σκαλώνει σε πολλά..τί να πάρεις, από πού,πόσο να κάνει, θα του αρέσει ή θα το πάει πίσω και άλλα τέτοια που όσο πλησιάζουν οι μέρες των εορτών τόσο πιο πολύ με απασχολεί.
Εκανα λοιπόν μια λίστα από αυτούς που πρέπει να τους πάρω ένα δώρο επειδή είτε γιορτάζουν είτε τους έχω υποχρέωση..έκανα και μια λίστα από αυτούς που θα τους πάρω δώρο μονο και μόνο επειδή τους αγαπώ και μ`αγαπάνε.
Αυτή η δεύτερη είναι ευκολη διότι σ`αυτον που αγαπάς ότι και να του πας είναι εντάξει..δε βλέπει το δώρο...εσένα βλέπει και αυτο του είναι αρκετό.
Η πρώτη όμως με τυράννισε πολύ...διότι όλοι αυτοί που πρέπει να τους πάρω κάτι είναι δύστροποι...περίεργοι...από αυτούς που δεν τους αρέσει τίποτα...που όλα είναι χάλια...απαράδεκτα...φτηνιαρικα...κακόγουστα....ειναι αυτοί που ότι δωρο και να τους κάνεις θα το πανε πίσω οπωσδήποτε ...και για να δούνε πόσο κάνει και για να παρουν κάτι άλλο που υποτίθεται τους αρέσει και εκφράζει το δικό τους γούστο.
Σκέφτηκα λοιπόν πολύ...κατέληξα λοιπόν σε μια ιδέα λαμπρή!
Κοσμημα...ναι κόσμημα....αν φυσικά πρόκειται για γυναικα γιατί οι άντρες είναι πιο βολικοί.
Ολα τα κοσμηματοπωλεία έχουν ότι μπορεις να φανταστεις σε όλες τις τιμες!
Δηλαδή μη νομίσετε ότι το να πάρεις ένα κόσμημα προυποθέτει και πολλά λεφτά...καθόλου μάλιστα...έχουν δε κάτι καταπληκτικά μενταγιον, σκουλαρίκια, ριβιέρες, δαχτυλίδια ασημενια, χρυσα ή με λευκόχρυσο των οποίων οι πετρες είναι Σβαρόφκι...δηλαδή κρύσταλλο πολυτελειας και κανουν τράκες παρακαλώ!!!!
Μπορείς λοιπον αντι να σκοτωθείς στο μεσα έξω στα μαγαζια για να βρεις στη δύστροπη...συνυφάδα ας πούμε ,μια μπλούζα πολύ καλής μάρκας που σίγουρα, 100% δε θα της αρέσει...αλλά και να της αρέσει πάλι πίσω θα την πάει...να της πάρεις ένα κόσμημα...προσέξτε όμως από κοσμηματοπωλείο όχι ρολογάδικο ούτε από είδη δώρων....κοσμηματοπωλείο .
Και θα δώσετε τα ίδια λεφτά και αυτή, βλέποντας το βελούδινο κουτί, κομπλεξάρεται...σου λέει από κοσμηματοπωλείο μου το πήρε...καλό θα ειναι...και υπάρχει περίπτωση να μην το πάει πίσω, να σου πει και ένα ευχαριστώ με μισο έστω χαμόγελο...άσε δε μου μπορεί και να το ανοίξει εκει μπροστά σου!!!!!

Από την άλλη εγώ πάλι έχω μια συνήθεια που μου την έμαθε η μαμάκα μου.
Μόλις πάρω ένα δώρο το ανοίγω εκει μπορστά σ`αυτον που μου το πήρε!
Και σπανίως το πάω πίσω...θεωρώ πως αφού έφαγε χρόνο να το διαλέξει, πρέπει κι εγώ να τον τιμήσω και να το κρατήσω!
Ξέρω πως λίγοι το κάνουν αυτο...ας πούμε πως ειμαι μεσα στους λίγους!!