Μερικές φορές είναι ανάγκη να μην παραπονιόμαστε.

 

 

Είναι ανάγκη-μερικές φορές -να μην παραπονιόμαστε.

- Ποια είναι η σημασία του παράπονου;
 

- Να εκφράζουμε, να διαμαρτυρόμαστε, να γκρινιάζουμε ή να καταγγέλλουμε μια αδικία που έγινε, ένα λάθος χειρισμό κάποιου που δημιούργησε πρόβλημα, ουσιαστικά να αγωνιζόμαστε για το καλό και τη δικαιοσύνη.
 

- Ωστόσο μπορεί – σε συγκεκριμένες στιγμές και όχι πάντα – να έρθει στο μυαλό μας μια άλλη πολύ πιο περίεργη και προκλητική σκέψη: η σημασία – μερικές φορές – να απομακρυνόμαστε σιωπηλά από την απογοήτευση, τον εκνευρισμό και τη διάθεση καταγγελίας.
 

- Ναι, μπορούμε να επιλέξουμε να μην παραπονεθούμε όχι επειδή είμαστε αδύναμοι ή αδιάφοροι ή αγενείς ή σκληροί, αλλά για έναν πιο θεμελιώδη και ξεκάθαρο λόγο: επειδή αντιμετωπίζουμε κάτι που ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε και γιατί εκτιμούμε ότι το να παραπονιόμαστε για κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει έχει τόσο μεγάλο κόστος όσο το να μην παραπονιόμαστε για κάτι που μπορεί να αλλάξει!
 

- Και το χειρότερο; Μέσα από ικεσίες και παρακαλετά εξαντλούμε ό,τι έχει απομείνει από την ψυχική μας δύναμη και τον αυτοσεβασμό μας και παραδίδουμε την αξιοπρέπειά μας σε έναν «εχθρό» που δεν το αξίζει.
 

- Αν αυτός ο «εχθρός» μας έχει αιχμαλωτίσει τις εξωτερικές μας συνθήκες, θα πρέπει να αρνηθούμε πάνω από οτιδήποτε άλλο να του δώσουμε κι άλλο από τον χρόνο μας και την ψυχραιμία μας.
 

-Αυτή η ειλικρινής αναγνώριση της αδυναμίας μας είναι στην πραγματικότητα η επιβεβαίωση της δύναμής μας.
 

- Γι' αυτό – όταν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για έναν ανταγωνιστή, έναν τύραννο, μια φήμη, μια καθυστέρηση, μια ασθένεια – μπορούμε με αξιοπρέπεια να στρέψουμε το μυαλό μας αλλού. Δεν είναι ότι δεν μας ενδιαφέρει. Απλώς αρνούμαστε να επιτρέψουμε στο ανυπέρβλητο πρόβλημα να καταλαμβάνει περισσότερο χώρο στη σκέψη μας και επιλέγουμε να επικεντρωθούμε σε αυτά που μπορούν ακόμα να βελτιωθούν και να απολαύσουμε.
 

- Δεν πρέπει να δίνουμε στους «εχθρούς» μας το προνόμιο να καταναλώνουν το μυαλό μας. Μπορούμε να τους πολεμήσουμε με ένταση και μετά – όταν δεν μπορούμε περισσότερα – απλά να στραφούμε αλλού!
 

- Οχι για να ξεφύγουμε από το καθήκον μας αλλά για να βγάλουμε από μέσα μας ό,τι καλύτερο έχει απομένει από τις ικανότητές μας για ελπίδα και αγάπη.
 

Καλή σας ανάγνωση!
Με εκτίμηση
Νανά Τσούμα
 

Δημοσιεύτηκε στο PsychCenter