.jpg)
Successore novo vincitur omnis amor
-«Θεραπείες για την Αγάπη» είναι ο τίτλος ενός από τα πολλά βιβλία αυτοβοήθειας που γράφτηκαν από τον Ρωμαίο ποιητή Οβίδιο το 2ο μ.Χ. και προσφέρει παρηγοριά και συντροφιά σε όσους έχουν υποφέρει από ερωτική εγκατάλειψη .
-Στις σελίδες του, βρίσκουμε έναν από τους πρώτους στοχασμούς για το πώς να γιατρέψουμε μια πληγωμένη καρδιά.
-Σαράντα πέντε ετών κατά τη στιγμή της συγγραφής και ήδη στον τρίτο γάμο του, ο Οβίδιος είχε μεγάλη προσωπική εμπειρία για την ερωτική απογοήτευση και γνώριζε επίσης τον συχνά τραγικό αντίκτυπό της σε φίλους και γνωστούς . Αλλος κρεμάστηκε από το δοκάρι, άλλη πήρε δηλητήριο, άλλος πνίγηκε στο ποτάμι, κάποια άλλη έπεσε από τον γκρεμό.
-Ως ένθερμος αναγνώστης θρύλων και ιστορίας, ο Οβίδιος ήταν επίσης εξοικειωμένος με τον ρόλο της ερωτικής απογοήτευσης σε πολλές φρικιαστικές μυθολογικές τραγωδίες: ήταν η ερωτική απογοήτευση που οδήγησε τη Διδώ, βασίλισσα της Καρχηδόνας, να αυτοκτονήσει• που οδήγησε τη Μήδεια να σκοτώσει τα παιδιά της• που έκανε την Κίρκη να χάσει τα λογικά της και που ενέπνευσε την Θρακική πριγκίπισσα Φυλλίς να κρεμαστεί αφού ο εραστής της Δημοφών την άφησε για να επιστρέψει στην πατρίδα του, την Αθήνα.
-Αυτό δεν ήταν θέμα ούτε ασήμαντο ούτε αστείο.
-Διαπιστώνοντας ο Οβίδιος πως το τέλος ενός έρωτα θα μπορούσε να σκοτώσει, συμβουλεύει: successore novo vincitur omnis amor («κάθε αγάπη ηττάται από έναν νέο διάδοχο»)
Κοινώς: «Κάθε έρωτας ξεπερνιέται από έναν καινούργιο».
-Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η πραγματική της δύναμη αυτής της διαπίστωσης στην ιδέα ότι κάποιος, πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, κατάλαβε ακριβώς - με μια φρεσκάδα που θα μπορούσε να μας κάνει να δυσπιστούμε, να κοιτάμε και να ξανακοιτάμε τις ημερομηνίες- αυτό που σήμερα μοιάζει απόλυτα αγωνιώδες.
-Βυθισμένοι στις λεπτομέρειες της ερωτικής απογοήτευσης μπορούμε να σκουπίσουμε τα δακρυσμένα μάτια μας και να συνειδητοποιήσουμε πως τίποτα δεν άρχισε από τη στιγμή που μας εγκατέλειψε ο εραστής μας ή η ερωμένη μας . Από την εποχή του Ομήρου και τον καιρό του Νώε υπήρχαν άνδρες και γυναίκες που διέλυαν ο ένας την πίστη του άλλου ζητώντας λίγο περισσότερο χώρο.
-Αυτή η καταστροφή εκτυλίσσεται εδώ και πολύ, πολύ καιρό. Δεν είναι προσωπικό ελάττωμα, η θλίψη είναι κωδικοποιημένη στην ανθρώπινη φύση μας και από την αρχαιότητα προσδίδεται αξία στο αδιάκοπο κλάμα που κάναμε στο μπάνιο το περασμένο Σαββατοκύριακο γιατί μας άφησε «μπουκάλα» ο αγαπημένος.
Και δεν είμαστε αδύναμοι, κάθε άλλο! Στεκόμαστε στην ίδια σειρά με δυνατούς εραστές που έχουν πληγωθεί από τις αλλαγές γνώμης του συντρόφου τους. Περνάμε αυτό που υπέμεινε η Βασίλισσα της Καρχηδόνας. Υποφέρουμε όπως η θρακική βασιλική οικογένεια. Συμμετέχουμε σε μια από τις παλαιότερες, μεγαλοπρεπέστερες μορφές θλίψης!
-Ίσως βοηθήσει το γεγονός ότι η συμβουλή του Οβίδιου εκφράζεται σε μια αρχαία γλώσσα που είναι απίθανο να καταλάβουμε. Όταν γράφει successore novo vincitur omnis amor («κάθε αγάπη ηττάται από έναν νέο διάδοχο»), δεν έχει τόση σημασία τι λέγεται, όσο το ότι λέγεται σε μια λατινική γλώσσα που κάποτε μιλιόταν από τις ακτές της Βρετανίας μέχρι τις όχθες του Ευφράτη .
-Είναι μια ρυθμική, ξένη γλώσσα που χαράσσει μια γραμμή στο χρόνο από τη Ρωμαϊκή Αγορά μέχρι το γραφείο όπου κάθεσαι τώρα, ψάχνοντας στο κινητό σου, προσποιούμενος ότι δουλεύεις, τρώγοντας πάρα πολλά μπισκότα, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο τα δέντρα και αναρωτώμενος πώς πήγαν όλα στραβά.
Είναι μια μεγάλη αλήθεια ότι πονάει πολύ, αλλά τουλάχιστον δεν είναι - εκτός από όλα τα άλλα - με κανέναν τρόπο καινούργια.
Καλή σας ανάγνωση
Με εκτίμηση
Νανά Τσούμα
Δημοσιεύτηκε στο PsychCenter Inc
(1).jpg)
