«Ο σύγχρονος κόσμος με τρελαίνει»

«Ο σύγχρονος κόσμος με τρελαίνει»

-Έχουμε δίκιο να ανησυχούμε και να νιώθουμε ότι υπάρχει πρόβλημα με την εποχή μας. Ο σύγχρονος κόσμος είναι υπέροχος με πολλούς τρόπους (η οδοντιατρική φτιάχνει δόντια- και μαζί χαμόγελο- καλύτερα από τα φυσικά, τα αυτοκίνητα είναι αξιόπιστα και ειδικά με το leasing η τζιπάρα μας ανεβάζει κοινωνικό επίπεδο, μπορούμε εύκολα από την Αθήνα να μιλάμε καθημερινά με τη γιαγιά μας που ζει στην Αργεντινή), αλλά ταυτόχρονα είναι ισχυρά και τραγικά διαμορφωμένος ώστε να προκαλεί στην ψυχολογία μας ένα επίπεδο υψηλού άγχους και μιας διαδεδομένης-ας πούμε- χαμηλής κατάθλιψης.
-Αυτή η ανησυχητική επίδραση έχει χαρακτηριστικά που το καθένα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τον κατάλληλο τρόπο ή πιο σωστά με θεραπεία.

Δυο τυχαία παραδείγματα:

Η Αυτού Μεγαλειότης τα ΜΜΕ (THE Media)
-Τα μέσα ενημέρωσης έχουν τεράστιο κύρος και θέση στη ζωή μας, αλλά συνήθως στρέφουν την προσοχή μας σε πράγματα που μας φοβίζουν, μας ανησυχούν, μας πανικοβάλλουν ή μας εξοργίζουν και παράλληλα μας στερούν την πρωτοβουλία ή την ευκαιρία για αποτελεσματική προσωπική δράση. Συνήθως δίνουν έμφαση στις λιγότερο αξιοθαύμαστες πλευρές της ανθρώπινης φύσης και χωρίς να τις εξισορροπούν με την καλή θέληση, την υπευθυνότητα και την ευπρέπεια, μας σπρώχνουν προς τη «δικαιοσύνη του όχλου». Αυτή είναι η χειρότερη μορφή τους.

Συνεπώς τί είδους ΜΜΕ χρειαζόμαστε;
-Μια ενημέρωση που θα επικεντρωνόταν στην παρουσίαση και πρόταση λύσεων αντί στην πρόκληση αγανάκτησης• που θα ήταν ευαίσθητη στα συστημικά προβλήματα αντί να δίνει έμφαση σε αποδιοπομπαίους τράγους και στα συμβολικά «τέρατα»• και που θα μας θύμιζε συχνά ότι τα νέα που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία είναι εκείνα που προέρχονται από τις ίδιες μας τις ζωές, τις άμεσες εμπειρίες μας και τις ανάγκες μας.

Ας πάρουμε και τον Ρομαντισμό(The Romanticism)
-Η φιλοσοφία του ρομαντισμού μας λέει πως ο καθένας από εμάς μπορεί να ελπίζει ότι, εκεί έξω, υπάρχει ένα πολύ ξεχωριστό πρόσωπο που μπορεί να μας κάνει απόλυτα ευτυχισμένους. Όμως στην πράξη καταλήγουμε τις περισσότερες φορές να συμβιβαζόμαστε και να ανεχόμαστε μέτριες σχέσεις με κάποιον που είναι καλός ως πολύ καλός σε μερικά πράγματα αλλά αρκετά κακός ως πολύ κακός σε πολλά άλλα. Αυτό μοιάζει με σκέτη καταστροφή σε σύγκριση με τις αρχικές μας ελπίδες.

Αρα τί κάνουμε;
-Να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν κάναμε λάθος• απλώς μας ενθάρρυναν να πιστέψουμε σε ένα εξαιρετικά απίθανο όνειρο που τελικά ήταν φούσκα κι έσκασε. Αντί γι’ αυτό, να οικοδομήσουμε τις φιλοδοξίες μας γύρω από τη φιλία και την αγάπη με ή χωρίς σεξουαλικό χαρακτήρα. Απλό.

Καλή σας ανάγνωση
Με εκτίμηση
Νανά Τσούμα

Δημοσιεύτηκε στο PsychCenter
 

Κήποι Ποσειδωνίας: Η μεγάλη μάχη για την αναγέννηση των θαλασσών μας

 ---Κήποι Ποσειδωνίας:

Η μεγάλη μάχη για την αναγέννηση των θαλασσών μας

---Επτά χρόνια καινοτόμων φυτεύσεων από το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος για την προστασία των θαλάσσιων λιβαδιών Ποσειδωνίας στην Ελλάδα

---Σε μια εποχή που η θαλάσσια βιοποικιλότητα πλήττεται όλο και περισσότερο, μια μοναδική προσπάθεια αναζωογόνησης των ελληνικών θαλασσών βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος, πρωτοπορεί εδώ και επτά χρόνια στην αποκατάσταση των υποβρύχιων λιβαδιών Ποσειδωνίας, που αποτελούν ζωτικό οικοσύστημα για τα μεσογειακά νερά.

---Η ζωτική σημασία των λιβαδιών Ποσειδωνίας

Γνωστά και ως «πνεύμονες» της θάλασσας, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην παραγωγή οξυγόνου, στην προστασία της ακτογραμμής από τη διάβρωση και στη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια υφίστανται σημαντική φθορά, κυρίως από τις άγκυρες σκαφών που ξεριζώνουν τα ευαίσθητα φυτά τους, αλλά και από άλλες περιβαλλοντικές πιέσεις.

---Αντιμέτωπο με αυτή την πρόκληση, το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος ανέπτυξε και εφαρμόζει καινοτόμες τεχνικές υποβρύχιας φύτευσης, χρησιμοποιώντας θραύσματα Ποσειδωνίας που διασώζονται από ζημιές σε φυσικά λιβάδια. Η διαδικασία είναι εξαιρετικά απαιτητική και επίπονη: εξειδικευμένοι επιστήμονες-δύτες φροντίζουν τα νεαρά φυτά σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση, κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

---Καινοτόμες τεχνικές υποβρύχιας φύτευσης

«Η επιτυχής ανάπτυξη των υποβρύχιων κήπων Ποσειδωνίας δεν είναι υπόθεση στιγμιαίων ενεργειών ή επικοινωνιακών πρωτοβουλιών», τονίζουν οι επιστήμονες του Αρχιπελάγους. Η διαδικασία απαιτεί επιμονή, υπομονή και βαθιά γνώση των περιβαλλοντικών συνθηκών, καθώς η Ποσειδωνία μεγαλώνει με αργούς ρυθμούς (περίπου 6 εκατοστά ανά έτος) και η βιωσιμότητα των φυτεύσεων εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως τα θαλάσσια ρεύματα, η ποιότητα του ιζήματος, οι καιρικές συνθήκες και η πανίδα της περιοχής.

---Η επιστημονική ομάδα συνεργάζεται με κορυφαία πανεπιστήμια της Ευρώπης και έχει ήδη δημοσιεύσει σημαντικές μελέτες που επιβεβαιώνουν την αξία και τη βιωσιμότητα της μεθόδου. Η προσπάθεια αυτή συνεχίζεται με εντατικούς ρυθμούς από την άνοιξη έως τα τέλη του χρόνου, αποτελώντας μια από τις πιο σημαντικές πρωτοβουλίες προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος στην Ελλάδα.

---Μέσα από αυτή την πρωτοβουλία, το Αρχιπέλαγος στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα: η προστασία της θάλασσας δεν είναι παιχνίδι εντυπώσεων, αλλά απαιτεί σοβαρή, μακροχρόνια δέσμευση και επιστημονική προσέγγιση. Οι «υποβρύχιοι κήποι» της Ποσειδωνίας δεν είναι απλώς φυτεύσεις — είναι η ελπίδα για την αναγέννηση ενός μοναδικού οικοσυστήματος, που θα συνεχίσει να στηρίζει τη ζωή στη Μεσόγειο για τις επόμενες γενιές.

Πηγή: https://www.rosa.gr/.../kipoi-poseidonias-i-megali-machi.../

Βοήθειά μας ο Αγιος Φανούρης, να μας φανερώνει καλά νέα από όπου και αν τα περιμένουμε.

 

Του Αγίου Φανουρίου αύριο...μεγάλη εορτή.

Κοιτάξτε, το τί πιστεύει ο καθένας μας για τον Θεό και τους αγίους είναι δική του υπόθεση , αυτά τα πράγματα δεν είναι "εξαγώγιμα" και καλό είναι να τα κρατάμε για τον εαυτό μας.

Ο Θεός είναι παντού ο ίδιος και την ανάγκη του την έχουμε όλοι.

Βοήθειά μας λοιπόν ο Αγιος Φανούρης, να μας φανερώνει καλά νέα από όπου και αν τα περιμένουμε.

Με εκτίμηση

Νανά Τσούμα

Η Φύση είναι όμορφη, άπιαστη, μαγική!

...και που λέτε ξαφνικά η αγριοφυστικιά έβγαλε ροζ καρπούς ή λουλούδια ή κάτι άλλο τέλος πάντων μυστηριώδες , περίεργο, αινιγματικό, σαν μισό δαχτυλίδι, σαν κουδουνίστρα, σαν σκουλαρίκι, τόσο όμορφο όσο και άγνωστο.

Τελικά το αίνιγμα λύθηκε.

Κάποια έντομα-μικροσκοπικές σφήκες-εναποθέτουν τα αυγά τους στα φύλλα της αγριοφυστικιάς και αυτή αντιδρά δημιουργώντας αυτές τις ροζ διογκώσεις που λειτουργούν σαν ένα "σπιτάκι" για να φυλαχθούν ασφαλή τα αυγά!

Η Φύση είναι όμορφη, άπιαστη και μαγική!

Με εκτίμηση

Νανά Τσούμα

 

 

 

 

Τορτσέλλο.

 «Κάπου μιάν ώρα έξω από τη Βενετιά, εκεί στα ανοιχτά της ασάλευτης λαγκούνας, βρίσκεται η πολιτεία του θανάτου, το Τορτσέλλο. Την αντικαθρεφτίζουν, την αργοπίνουν, τη στοιχειώνουν τα στεκάμενα νερά. Και βλέπεις πλάϊ στα έρημα κανάλια με τα θεριεμένα βούρλα, κάτι θεόφτωχες κεντίστρες, καθισμένες να λιώνουν ολημερίς τα μάτια τους, πλέκοντας μεγάλες άσπρες πεταλούδες από δαντέλλα. Για τις κομψές κυράδες, να τις καρφιτσώνουν στο μπούστο τους, πάνω στο βυζί.

Μια τέτοια πεταλούδα θάθελα τώρα να αγοράσω κι’ εγώ για σένα,... . Μιαν άσπρη, από κρουστή δαντέλλα πεταλούδα. Για να κλαρώνει στο στήθος σου, ν’ αεροζυγιάζεται, ν’αλαφροτρεμίζει σαν πάνω σε λουλούδι καθώς θα σου βυζαίνει την καρδιά.»

 

Από τον αγαπημένo Αγγελλο Τερζάκη "ΜΥΣΤΙΚΗ ΖΩΗ"

Τό Ἡμερολόγιον τῆς Ἀπελευθερωτικῆς Ἐπαναστάσεως τῆς Κρήτης του Ιωσήφ Λεκανίδη

Τό Ἡμερολόγιον τῆς Ἀπελευθερωτικῆς Ἐπαναστάσεως τῆς Κρήτης του Ιωσήφ Λεκανίδη είναι ένα πολύτιμο ιστορικό τεκμήριο για μία από τις κρισιμότερες περιόδους της νεότερης κρητικής ιστορίας, από την έκρηξη της Μεταπολιτευτικής Επανάστασης μέχρι το πρώτο διάστημα της Κρητικής Πολιτείας (Σεπτέμβριος 1895 – Ιούλιος 1899). 

Ο Λεκανίδης, κορυφαίος πρωταγωνιστής των γεγονότων στην Κρήτη στα τέλη του 19ου αιώνα και στο ξεκίνημα του 20ού, στενός φίλος και συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου, καταγράφει στις σελίδες του ημερολογίου του τα γεγονότα, μικρά και μεγάλα, ως αυτόπτης μάρτυρας και δρων συνδιαμορφωτής. 

Σε ένα συναρπαστικό αφήγημα, με εξαντλητική παράθεση πληροφοριών και γλαφυρότητα, αποδίδει τη δύσκολη καθημερινότητα των αγωνιστών.

Την επιστημονική επιμέλεια έκανε ο Γιώργος Λιμαντζάκης, δρ τουρκολόγος-ιστορικός.

Μια ασυνήθιστη ανάρτηση

 Μια ασυνήθιστη ανάρτηση

-Συμβαίνει...όλοι μας, ως παιδιά , είχαμε ιδιαίτερη αγάπη και κτητικότητα για τα παιχνίδια μας.

-Κάποιοι όμως είχαμε- και έχουμε ακόμα- μια ιδιαίτερη και βαθιά προσκόλληση με τα λούτρινα ζωάκια, κυρίως τα αρκουδάκια μας, άλλα κρυμμένα στο πατάρι, άλλα στο πάνω πάνω ράφι της βιβλιοθήκης, άλλα στο μαξιλάρι μας.

-Προσπαθούμε να καταλάβουμε το "γιατί";

-Γιατί τόση αγάπη;

-Γιατί αυτό το αρκουδάκι και όχι ένα άλλο;

-Κάποιοι ψυχολόγοι μιλούν για συναισθηματική σύνδεση και νοσταλγία της παιδικής περιόδου της ζωής μας, ίσως για ένα μέρος της προσωπικής μας ιστορίας , πιθανόν για μια παρηγοριά σε δύσκολες στιγμές ή ακόμα για το παιδί που βρίσκεται ζωντανό μέσα μας.

-Κάποιοι άλλοι ότι το αρκουδάκι συνδέεται με την έλλειψη μητρικής ή πατρικής στοργής καθώς και με την μοναξιά και τη συναισθηματική έλλειψη που νιώθουμε σαν παιδιά όταν αποχωριζόμαστε από τη μητέρα μας.

-Κάποιοι τέλος βρίσκουν πως το αρκουδάκι αυτό μας προσφέρει μια αγάπη «άνευ όρων», αγάπη ασφαλή, χωρίς απαιτήσεις, και χωρίς απόρριψη όπως ίσως δε μας πρόσφερε κάποιος γονιός.

-Ξέρετε, τα παιδιά που μεγαλώνουν σε εντελώς καλά συνδεδεμένες και οργανωμένες οικογένειες σπάνια προσκολλώνται βαθιά στα αρκουδάκια τους- οι άνθρωποι, τους είναι αρκετοί.

-Αντίστοιχα, όσο πιο στερημένο αγάπης είναι το περιβάλλον, τόσο πιο φανατική μπορεί να είναι η αφοσίωση και η προσκόλληση στο αρκουδάκι τους.

-Είναι να θαυμάζει κανείς την ευρηματικότητα του παιδικού μυαλού.

-Ένα παιδί θα επενδύσει όλη την αγάπη που του αρνούνται οι ενήλικες σε ένα απαλό πλάσμα.

-Θα μετρήσει σωστά το συγκεκριμένο έλλειμμα στοργής, στη συνέχεια θα την προβάλει σε ένα άψυχο αντικείμενο - και από εκεί -θα την ακτινοβολήσει πίσω στον εαυτό του.

-Αρκεί να σκεφτούμε τις θρησκείες : πώς οι άνθρωποι επινοούν θεούς για να απαλύνουν τις απουσίες της γήινης ζωής τους.

-Τα αρκουδάκια μας τελικά ήταν θεότητες-φυλακτά.

-Φαντάζομαι να συμφωνείτε.

Καλή σας ανάγνωση

Με εκτίμηση

Νανά Τσούμα

Δημοσιεύτηκε στο PsychCenter Inc.

Successore novo vincitur omnis amor -Κοινώς: «Κάθε έρωτας ξεπερνιέται από έναν καινούργιο».

Successore novo vincitur omnis amor

-«Θεραπείες για την Αγάπη» είναι ο τίτλος ενός από τα πολλά βιβλία αυτοβοήθειας που γράφτηκαν από τον Ρωμαίο ποιητή Οβίδιο το 2ο μ.Χ. και προσφέρει παρηγοριά και συντροφιά σε όσους έχουν υποφέρει από ερωτική εγκατάλειψη .

-Στις σελίδες του, βρίσκουμε έναν από τους πρώτους στοχασμούς για το πώς να γιατρέψουμε μια πληγωμένη καρδιά.

-Σαράντα πέντε ετών κατά τη στιγμή της συγγραφής και ήδη στον τρίτο γάμο του, ο Οβίδιος είχε μεγάλη προσωπική εμπειρία για την ερωτική απογοήτευση και γνώριζε επίσης τον συχνά τραγικό αντίκτυπό της σε φίλους και γνωστούς . Αλλος κρεμάστηκε από το δοκάρι, άλλη πήρε δηλητήριο, άλλος πνίγηκε στο ποτάμι, κάποια άλλη έπεσε από τον γκρεμό.

-Ως ένθερμος αναγνώστης θρύλων και ιστορίας, ο Οβίδιος ήταν επίσης εξοικειωμένος με τον ρόλο της ερωτικής απογοήτευσης σε πολλές φρικιαστικές μυθολογικές τραγωδίες: ήταν η ερωτική απογοήτευση που οδήγησε τη Διδώ, βασίλισσα της Καρχηδόνας, να αυτοκτονήσει• που οδήγησε τη Μήδεια να σκοτώσει τα παιδιά της• που έκανε την Κίρκη να χάσει τα λογικά της και που ενέπνευσε την Θρακική πριγκίπισσα Φυλλίς να κρεμαστεί αφού ο εραστής της Δημοφών την άφησε για να επιστρέψει στην πατρίδα του, την Αθήνα.

-Αυτό δεν ήταν θέμα ούτε ασήμαντο ούτε αστείο.

-Διαπιστώνοντας ο Οβίδιος πως το τέλος ενός έρωτα θα μπορούσε να σκοτώσει, συμβουλεύει: successore novo vincitur omnis amor («κάθε αγάπη ηττάται από έναν νέο διάδοχο»)

Κοινώς: «Κάθε έρωτας ξεπερνιέται από έναν καινούργιο».

-Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η πραγματική της δύναμη αυτής της διαπίστωσης στην ιδέα ότι κάποιος, πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, κατάλαβε ακριβώς - με μια φρεσκάδα που θα μπορούσε να μας κάνει να δυσπιστούμε, να κοιτάμε και να ξανακοιτάμε τις ημερομηνίες- αυτό που σήμερα μοιάζει απόλυτα αγωνιώδες.

-Βυθισμένοι στις λεπτομέρειες της ερωτικής απογοήτευσης μπορούμε να σκουπίσουμε τα δακρυσμένα μάτια μας και να συνειδητοποιήσουμε πως τίποτα δεν άρχισε από τη στιγμή που μας εγκατέλειψε ο εραστής μας ή η ερωμένη μας . Από την εποχή του Ομήρου και τον καιρό του Νώε υπήρχαν άνδρες και γυναίκες που διέλυαν ο ένας την πίστη του άλλου ζητώντας λίγο περισσότερο χώρο.

-Αυτή η καταστροφή εκτυλίσσεται εδώ και πολύ, πολύ καιρό. Δεν είναι προσωπικό ελάττωμα, η θλίψη είναι κωδικοποιημένη στην ανθρώπινη φύση μας και από την αρχαιότητα προσδίδεται αξία στο αδιάκοπο κλάμα που κάναμε στο μπάνιο το περασμένο Σαββατοκύριακο γιατί μας άφησε «μπουκάλα» ο αγαπημένος.

Και δεν είμαστε αδύναμοι, κάθε άλλο! Στεκόμαστε στην ίδια σειρά με δυνατούς εραστές που έχουν πληγωθεί από τις αλλαγές γνώμης του συντρόφου τους. Περνάμε αυτό που υπέμεινε η Βασίλισσα της Καρχηδόνας. Υποφέρουμε όπως η θρακική βασιλική οικογένεια. Συμμετέχουμε σε μια από τις παλαιότερες, μεγαλοπρεπέστερες μορφές θλίψης!

-Ίσως βοηθήσει το γεγονός ότι η συμβουλή του Οβίδιου εκφράζεται σε μια αρχαία γλώσσα που είναι απίθανο να καταλάβουμε. Όταν γράφει successore novo vincitur omnis amor («κάθε αγάπη ηττάται από έναν νέο διάδοχο»), δεν έχει τόση σημασία τι λέγεται, όσο το ότι λέγεται σε μια λατινική γλώσσα που κάποτε μιλιόταν από τις ακτές της Βρετανίας μέχρι τις όχθες του Ευφράτη .

-Είναι μια ρυθμική, ξένη γλώσσα που χαράσσει μια γραμμή στο χρόνο από τη Ρωμαϊκή Αγορά μέχρι το γραφείο όπου κάθεσαι τώρα, ψάχνοντας στο κινητό σου, προσποιούμενος ότι δουλεύεις, τρώγοντας πάρα πολλά μπισκότα, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο τα δέντρα και αναρωτώμενος πώς πήγαν όλα στραβά.

Είναι μια μεγάλη αλήθεια ότι πονάει πολύ, αλλά τουλάχιστον δεν είναι - εκτός από όλα τα άλλα - με κανέναν τρόπο καινούργια.

Καλή σας ανάγνωση

Με εκτίμηση

Νανά Τσούμα

Δημοσιεύτηκε στο PsychCenter Inc

 

ΕΡΤ Πάνω στο πουκάμισο στο μέρος της καρδιάς.

Ιούνιος 2013 η ΕΡΤ κλείνει, μετονομάζεται σε ΝΕΡΙΤ και ανοίγει απέναντι απότο Ραδιομέγαρο η ERTOPEN.
Ιούνιος 2015 η ΕΡΤ ανοίγει πάλι.
Ενδιάμεσα, τον Ιούνιο του 2014 και μέσα  από το spirtowebradio μίλησα με δυο εξαίρετους και ιδιαίτερα αγαπητούς συναδέλφους δημοσιογράφους της ΕΡΤ την Αναστασία Ζήγου και τον Ανδρέα Παπασταματίου.
Μιλήσαμε ανοιχτά, καθαρά και ξάστερα  για το τί  οδήγησε στο "μαύρο" ,  για το καινούργιο και ληξιπρόθεσμο φρούτο τη ΝΕΡΙΤ, την αεροδυναμική  ERTOPEN και βέβαια τη μάνα-ΕΡΤ!
Επειδή οι καιροί είναι περίεργοι και η μνήμη φοράει ξυλοπάπουτσα ακούστε τις δυο συνεντεύξεις αυτών των παιδιών...γιατί παιδιά της  ΕΡΤ υπήρξαμε, υπάρχουμε και θα υπάρχουμε με το σηματάκι της  «πάνω στο πουκάμισο στο μέρος  της καρδιάς»!

Καλή σας ακρόαση

Με εκτίμηση

Νανά Τσούμα

 

Nana Tsouma Kato apo to Kioski · ERT Andreas Papastamatiou

Οι «σωστοί» άνθρωποι γύρω μας

 Οι «σωστοί» άνθρωποι γύρω μας

-Δεν θέλουμε να είμαστε επικριτικοί, μίζεροι, παράξενοι ή στραβόξυλα αλλά πολλοί άνθρωποι που υπάρχουν στη ζωή μας, ίσως οι περισσότεροι, αποδεικνύονται σε βάθος χρόνου πως δε μας είναι πραγματικά χρήσιμοι.. Μπορεί να έχουν τις πιο καλές προθέσεις, ενδιαφέρουσες ζωές. Να έχουμε κοινά γούστα , να κάνουμε καλή παρέα, βόλτες, ταβερνούλες, καφετέριες, χαρτάκι, κουτσομπολιό, να είναι ευχάριστοι, πρόθυμοι να μας βοηθήσουν σε μια δύσκολη κατάσταση- αν μπορούν φυσικά- να τους(σχεδόν) εμπιστευόμαστε αλλά ουσιαστικά, δεν θα μπορούν ποτέ να μας καταλάβουν, δεν θα νιώσουν ποτέ την ανάγκη να καταλάβουν το μυαλό μας και οι εμπειρίες τους θα είναι μακρινές και ξένες από εμάς.

 

-Είναι οι άνθρωποι με τους οποίους απλά ταιριάζουμε και δεν είναι σε καμιά περίπτωση οι «σωστοί».

 

-Πρέπει λοιπόν να τους αναζητήσουμε. Να αναζητήσουμε ανθρώπους που να μας αποδέχονται, που να σέβονται τα όριά μας, τις επιλογές μας, που να μας εμπνέουν χωρίς να μας πιέζουν. 

 

-Χρειαζόμαστε ανθρώπους που μπορούν να μας αφήσουν να απελπιστούμε, να κλάψουμε αλλά μετά να ξέρουν πώς να μας ενθαρρύνουν για να μας κάνουν πάλι να γελάσουμε. Ανθρώπους που δεν θα μας κατηγορήσουν για υπερβολή, που δεν θα μας κοιτάξουν με έκπληκτα μάτια γεμάτα επίκριση καθώς περιγράφουμε τι έχουμε κάνει και μερικές από τις πιο παράξενες σκέψεις που μας διαπερνούν στις πρώτες πρωινές ώρες.

 

-Είναι εκείνοι που μας βοηθούν να γίνουμε καλύτεροι, που μας στηρίζουν, που μας αγαπούν γιαυτό που είμαστε χωρίς να προσπαθήσουν να μας αλλάξουν.

 

-Οι «σωστοί» άνθρωποι δεν είναι πολλοί, τις περισσότερες φορές είναι λίγοι-πολύ λίγοι-μπορεί και ένας. Είναι όμως αυτοί που κάνουν τη διαφορά.

 

-Χρειαζόμαστε και αγάπη, πολλή αγάπη που δυστυχώς είμαστε ασυνήθιστοι και ανίκανοι να την βρούμε... ίσως γιατί δεν ξέρουμε πού να ψάξουμε!

Καμιά ιδέα;;;

 

Καλή σας ανάγνωση!

Με εκτίμηση

Νανά Τσούμα

Δημοσιεύθηκε στο PsychCenter Inc

Το Σύμπαν μας κάνει μάθημα!

 

Το Σύμπαν μας κάνει μάθημα!

-Συμβαίνει συχνά μερικοί από εμάς να είμαστε επιρρεπείς, όταν μας συμβαίνουν γεγονότα ανεξήγητα ή επώδυνα, να χρησιμοποιούμε έναν ασυνήθιστο όρο.

Να ψιθυρίζουμε στον εαυτό μας: «Το Σύμπαν μου δίνει ένα μάθημα».

-Όταν μια φίλη κλαίει, μπορεί να της λέμε μαλακά: «Το Σύμπαν ίσως είχε ένα άλλο σχέδιο για σένα...» Μπορεί επίσης , όταν οι ελπίδες μας καθυστερούν να πραγματωθούν να δίνουμε μια εξήγηση λέγοντας: «Το Σύμπαν με καλεί να είμαι πιο υπομονετική».

-Όταν μιλάμε έτσι, δεν αντιλαμβανόμαστε ότι το Σύμπαν είναι ένα απέραντο, αδυσώπητο σύστημα που διέπεται αποκλειστικά από τους νόμους της αστροφυσικής, που κανένας από τους δύο τρισεκατομμύρια γαλαξίες του και τα χίλια δισεκατομμύρια αστέρια που έχει ο καθένας τους, δεν φαίνονται ικανά να υποστηρίξει καμιά μορφή ζωής και οι περιστροφές του προχωρούν χωρίς την παραμικρή αναφορά στον ανθρώπινο χρόνο ή μέτρο.

-Δεν αντιλαμβανόμαστε επίσης πως, για παράδειγμα, την ώρα που τρώγαμε σπίτι με φίλους , το θερμοσίφωνο της κουζίνας τρυπάει, τα νερά του τρέχουν στον απορροφητήρα, από εκεί στην ηλεκτρική κουζίνα, γίνεται βραχυκύκλωμα, πέφτει ο διακόπτης διαρροής και μένουμε στο σκοτάδι και στη δυστυχία, το Σύμπαν τα θεωρεί μικροπράγματα και ποσώς ενδιαφέρεται.

-Γίνεται όμως κάτι άλλο περίπου μαγικό. Μια πολύ πιο οικεία, ευεργετική δύναμη, έντονα συνδεδεμένη με το πεπρωμένο μας - μια δύναμη που θέλει να αναπτυχθούμε και, το πιο σημαντικό, να μάθουμε. Να αποκτήσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, να κατανοήσουμε ποιοι πραγματικά είμαστε και να αποδεχτούμε τον πόνο και το μυστήριο μέσα σε μια γενικά καλή, γόνιμη και τελικά κατανοητή περιγραφή της ζωής μας.

-Το Σύμπαν μπορεί να μην δίνει καμιά σημασία για εμάς. Κι όμως, το να μιλάμε με μεταφορικούς όρους για αυτό, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σοφό και θεραπευτικό.

-Με αυτόν τον τρόπο, το μυαλό μας εκπαιδεύεται να αναζητά πάντα ένα σωσίβιο διάσωσης σε φρικτές ή αινιγματικές καταστάσεις που συχνά πυκνά βρισκόμαστε να πλέουμε και να αναπτύσσει τη θέληση και την τεχνική να αντιμετωπίσει μια κατάσταση χάους.

-Το Σύμπαν δηλαδή μπορεί να μας κάνει μάθημα, να μας διδάσκει και να μας εκπαιδεύει !

-Λαμβάνουμε λόγου χάριν μια απειλητική για τη ζωή μας ιατρική διάγνωση: το Σύμπαν προσπαθεί να μας διδάξει να επικεντρωθούμε σε αυτό που πραγματικά θέλουμε από τη δουλειά μας όσο υπάρχει ακόμα χρόνος. Ένας λατρεμένος σύντροφος, μας αφήνει για κάποιον άλλο: το Σύμπαν μας διδάσκει να αναπτύξουμε ένα λιγότερο αγχωτικό στυλ προσκόλλησης, ώστε να μπορούμε να είμαστε πιο χαλαροί και πιο σίγουροι με τον επόμενο σύντροφό μας.

-Αυτή η –ας πούμε- ιδεολογία δέχεται ότι μπορεί να μην γνωρίζουμε πάντα ποιο μπορεί να είναι το μάθημα του Σύμπαντος για εμάς. Απλώς μας ενθαρρύνει να πιστέψουμε ότι είναι πιθανό να υπάρχει ένα.

-Γιατί δεν καταφέραμε να κάνουμε φίλους; Δεν μπορούμε να πούμε ακόμα το γιατί , αλλά το Σύμπαν θα δώσει μια εξήγηση με τον καιρό.

-Γιατί το άτομο με το οποίο βγήκαμε ραντεβού εξαφανίστηκε τόσο ξαφνικά μετά από ένα πολλά υποσχόμενο ξεκίνημα; Δεν ξέρουμε ακόμα, αλλά το Σύμπαν θα έχει κάποια ιδέα στο μυαλό του.

-Γιατί περνάμε μια τόσο ταραγμένη και φοβισμένη περίοδο; Το Σύμπαν είναι μια γιγάντια τάξη και είναι δική μας ευθύνη - ως ταπεινοί μαθητές του - να εμπιστευόμαστε και να παραμένουμε σταθεροί απέναντι στην συνεχιζόμενη εκπαιδευτική του αποστολή.

-Πρέπει - στην πορεία - να αποδεχτούμε μια έμμεση συμφωνία: το Σύμπαν δεν έχει άλλη εναλλακτική από το να διδάξει πολλά από τα μαθήματά του μέσα από τον πόνο. Οι εραστές μας εγκαταλείπουν, τα σχέδια αποτυγχάνουν, οι εχθροί μας επιτίθενται. Το Σύμπαν μας θέλει να μην πανικοβαλλόμαστε ή να απελπιζόμαστε.

-Γιατί όλοι μας απορρίπτουν;

-Γιατί κανείς δεν καλεί;

-Γιατί κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται;

-Γιατί δεν απάντησε στο τηλέφωνο;

-Πού είναι;

Μπορεί να μην γνωρίζουμε με ακρίβεια. Ωστόσο, μπορούμε να εμπιστευτούμε ότι - με τον καιρό - θα αναδυθεί κάποια μορφή λυτρωτικής μάθησης, όσο ακατέργαστη ή αυστηρή κι αν είναι.

-Να εξηγηθούμε λοιπόν.

Δεν είναι, φυσικά, το Σύμπαν που αποκαλύπτει το νόημα! Είναι τα δικά μας λαμπρά και ανθεκτικά μυαλά που επεξεργάζονται, αναδιατυπώνουν και ερμηνεύουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Εμείς είμαστε αυτοί που με κόπο διατυπώνουμε ηθικές οδηγίες, υπενθυμίζοντας στον εαυτό μας να μην απελπιζόμαστε και να σφυρηλατούμε παρηγορητικές φροντίδες και όχι βέβαια ο γαλαξίας της Παρθένου ούτε ο αστερισμός του Κενταύρου.

-Κι όμως, πόσο έξυπνο εκ μέρους μας είναι που αποδίδουμε τις συμπονετικές μας προσπάθειες σε μια ισχυρότερη και ευγενέστερη οντότητα που λέγεται Σύμπαν και αντίθετα πολύ συχνά και άδικα αποτυγχάνουμε να το κάνουμε για τον εαυτό μας!

-Λέμε μεγάλες αλήθειες και στη συνέχεια έχουμε την πονηριά να τις βάλουμε στο στόμα της ισχυρότερης, πιο εμπνευσμένης από δέος δύναμης που γνωρίζουμε - ώστε να μπορέσουμε μετά να επωφεληθούμε από αυτές όσο αποτελεσματικά μας αξίζει.

 

Καλή σας ανάγνωση

Με εκτίμηση

Νανά Τσούμα

 

Δημοσιεύτηκε στο PsychCenter Inc.