Κουλό

Οπως σας εχω ξαναπει και κακως δεν το θυμαστε( καλά δεν προσεχετε όταν μιλαω;;;;), εχω μια ταση προς τον αυτοτραυματισμο.
Δηλαδή...δεν μπορω να κανω μια δουλεια και να μην γδαρω, χτυπήσω, μελανιασω, στραμπουλιξω καποιο μερος του σώματος μου(εννοείται χερι-πόδι-κεφαλι...μην παει το μυαλο σας αλλού....)
Και μιλαμε για στραβομαρες, που δεν εχω ακούσει άνθρωπο επι της γης να παθαινει.
Το σπάσιμο του ποδιού πριν μερικά χρονια που μούρθε το χαλί καπέλο το θυμαστε...το σπάσιμο του δαχτυλου με τις σαχλαμαρίτσες στη βάρκα επίσης..
Την περασμενη Κυριακή λοιπον στο Θεολόγο, αφου ειχα λυσσαξει στις δουλειές... χοντροδουλειές...λέμε για δουλειές που αναθεμα αν υπάρχει καμια γυναικα σ`αυτον το κοσμο που να τις κανει(σκαψιματα,βαψιματα, κλαδεματα, ποτίσματα, σφουγγαρισματα, τζαμια,σκάλες....ολα μαζι καπακωτα...ούτε ανασα δεν πηρα...) έρχεται η ώρα να βαλω και τα καλυμματα στους καναπέδες...διοτι η Ρωξανη τα ειχε κανει χαλια με τις λασπες και φυσικά τα έπλυνα(στο πλυντηριο...άσχετα αν το κοκκινοχωμα δε βγαινει ούτε με ακουαφορτε).
Μεγαλοι οι καναπέδες...τράβα απο δω τραβα απο κει....ξαφνικα αισθανομαι έναν οξυ πονο στον αριστερο ώμο...κατι σαν σουβλιά απο σουβλα πασχαλιατικη.
Εβαλα τις φωνες...πανικος...τι έχεις Νανακα...πού σε πονά...πού σε σφάζει...τέλος πάντων πήρα μερικά ντεπον...ψιλοηρέμησα.
Το βραδυ καλεσμενη σε φιλους, έπρεπε να σταθω στο ύψος της παρέας και να μην ειμαι σα θείτσα σε μια γωνια να φυλάω το χεράκι μου που ποναγε και να με κοιτάνε και να με λυπούνται...(χα!!!δεν ειμαστε καλά καθολου!!!!)
Και χορεψα (το χερι έτσι μαζεμένο έδειχνε πιο πολύ τσαχπινια!!!) και τραγούδισα (μερικές οκτάβες πιο ψηλά λογω πονου αλλά κανεις δεν το καταλαβε...ολο μπράβο μου έλεγαν!!!!)και εφαγα όλο ορεξη τα μοναδικά μυτηλιναίικα ντολμαδακια της Ραλλούς
(για να μη με θερισουν τα ντεπον στο στομαχι!!!)και κατα τις 3μιση το πρωι πήγα μαζι με τη παρέα να ξυπνήσουμε τους γειτονες(με το χερακι τυλιγμενο στο μακρυ κασκολ και καλά μοδα!!!)
Και έρχεται η Καθαρη Δευτερα και η Τριτη και οι πονοι να με κάνουν κουρελι...να μη μπορω να σταθω ουτε ορθια ουτε καθιστη ουτε ξαπλωτη....το χερι κουλο εντελώς...
Τελικά πηγα στον ορθοπεδικο...έκανε υπέρηχο....ρηξη λέει του τένοντα του ώμου και μαλιστα μαζευει υγρο....να τα Βολταρεν...να τα Ζαντακ...να οι παγοκυστες( διοτι πρέπει να ειναι κρυο και οχι ζεστο...το ξερατε;;;εγω οχι και έκανα καυτα μπανια το βλημα!!!)
Τωρα οικουρω....με το κουλο μου ακουμπισμενο στο χερι της πολυθρονας και τη σκεψη μου στο ποτε θα μου περάσει για να βάλω και τα υπόλοιπα καλύμματα...δε μ`αρεσει να αφηνω δουλειες στη μεση!!!!(τετοιο νουμερο ειμαι!!!!)