Ο Υπολογιστής μου τάχει τα χρονακια του...όχι βεβαια πως ειναι κανενας μαθουσάλας αλλά ούτε και μπεμπέκος. Τον τελευταιο καιρο μου κανει νουμερα και φυσικά φταιω εγω που τον έχω φορτώσει με την Αρτα και τα Γιαννενα...τι itunes με 15.000 τραγούδια μεσα(υπόψην ότι όλο κατεβάζω και κατεβάζω)...τι word με όλο το αρχειο του Συλλόγου...τι ACDSEE με εκατοντάδες φωτογραφίες...τι Google Earthe ...τι Skype...τι MSN...τα κερατά μου έχω εδω μεσα.
Τι να κανει κι αυτος ο καημενος σερνεται...μεχρι ν`ανοίξει το ένα πρόγραμμα βρωμάει το άλλο...κι εγώ υπομονετική σαν να εχω μπροστά μου έναν γεράκο περιμένω με τις ώρες.
Στη θεση μου βεβαια καποιοι νορμάλ άνθρωποι θα είχαν βγαλει την ιλαρά ή απλά θα τον είχαν ξαποστείλει και θα ειχαν παρει άλλο.
Εγω όμως βράχος...εκει...πεισμα και υπομονη.
Μεχρι που πια σχεδον παρέδωσε το πνευμα...πριν καμια 20ρια μερες τα στηλωσε και δεν κούναγε βήμα...ουτε άνοιγε ουτε έκλεινε..κόκκαλο ο τύπος.
Φυσικά φώναξα βοήθεια και ήρθε.
Ο φιλος και εξαίρετος ηλεκτρονικός Υπολογιστών τον ειδε και απόρησε.
"Ρε συ Νανά πόσο καιρό (προσέξτε καιρό και όχι ώρα)κανει να σου ανοίξει ένα προγραμμα;"
"Ε... " τα μάσησα "κανενα μισάωρο..τρια τέταρτα Γιώργο μου" λέω κλέβοντας άλλα τρία τέταρτα.
"Και πώς αντέχεις;"
"Ε..." τα ξαναμάσησα "να πάω Σούπερ Μάρκετ...ρίχνω κανένα σφουγγάρισμα...αξιοποιώ το περίμενε!!"
Εφριξε και απεφάνθη:
"Η τον πετάς ή του κανουμε αναβάθμιση"
"Αναβάθμιση...αναβάθμιση!!!"πέταξα χωρις ως συνήθως να το πολυσκεφτω.
Αλλάξε το RAM άλλαξε το σκληρο δίσκο...το βαλε μπρος..τίποτα...το ξαναβαλε...παλι τιποτα.
Ηρθε την άλλη μερα ..ξανα τα ίδια τίποτα...νεκρα...ψοφιο τελείως.
Την επομένη το πήρε στην εταιρεία...το βαλανε κατω...το παλευανε με τις ώρες...παλι τίποτα.
Τη μεθεπομένη πήγε και ο Διευθυντής της μηχανογραφησης...το παλευε με τις ώρες κι αυτός...τίποτα το άτιμο.
Στο τέλος βαλανε μεσα τον παλιο σκληρό δίσκο και μου ειπανε πως θα του κανουνε γενική ανακαίνηση μετά το Πάσχα...να μη στενοχωριέμαι...να μην κλαιω διοτι έτσι είναι αυτα...παλιώνουν..προσπαθουσαν να με παρηγορήσουν διότι κόντευα να σκάσω.
Τωρα περιμένω να περάσει το Πασχα και να τον ξαναπάρουν.
Καθομαι και τον κοιτάω καθώς για να παρει μπρος χρειάζεται να κανω restart τρεις φορές τη μερα(πριν το φαγητο!!!!)και λέω:
Μήπως να παω να παρω έναν άλλο και αυτον να τον κανω διακοσμητικό με μια γλάστρα πάνω; Οι βαλίτσες της Louis Vuitton δηλαδή γιατί μπαινουν και στο σαλόνι όταν δεν ταξιδευουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου