Δείγμα ωριμότητας

Γενικά ειμαι τύπος που δεν πετάει τίποτα...αυτο το κουσούρι(ποιον θυμήθηκα τωρα!!!!)
το κουβαλάω από τη γιαγια μου την Αθηνα τη σφακιανή.
Δεν πεταγε τίποτα...τα φυλαγε όλα..μήπως και χρειαστει αυτο το βαθύ πιατο για το αυγολεμονο... μήπως και χρειαστεί το μικρό για να σκεπάσουμε τους λαχανοντολμάδες...κράτα το ένα...φύλαξε το άλλο...ειχε ένα σπιτι καράβι έτοιμο να φυγει.
Αμάν ρε μαμα της έλεγε η μαμάκα μου..πιο πολλές ειναι οι σαβούρες από τα κανονικά σου έπιπλα
Καπως έτσι ειμαι κι εγω.Η αποθήκη μέχρι το ταβάνι με εντελώς μα εντελώς άχρηστα πράγματα...φανταστειτε ότι φυλάω προφυλακτήρα από το παλιό μου SUBARU που το πούλησα εδω και 15 χρονια!!
Μια φορά το εξάμηνο με πιανει μια απιστευτη μανία να πετάξω τα παντα η οποια διαρκει μόλις μερικές ώρες.Φωνάζω παλιατζή και πετάω ακομα και χρήσιμα.
Βέβαια αμεσως μετά την απομάκρυνσή του αρχιζω να το μετανοιώνω.
Φτου ρε γαμωτο και το ήθελα...αυτο γιατι το πηρε αφου δεν του τόδωσα
(λες και θα έπαιρνε κατι ο άνθρωπος αν δεν τούλεγα πάρτο) ...κατι τέτοιες μαλακίες και γελοιότητες.
Το σπίτι στο Θεολόγο έχει την ίδια τύχη...δυο αποθήκες τίγκα..μεχρι το ταβάνι...κι εκει παλιατζης δεν υπάρχει...μονο ένας που παιρνει "ληγμενα αυτοκίνητα"...μαλιστα όπως το ακούτε..έτσι φωναζει...
"Παλιατζής...παιρνω ληγμενα αυτοκίνητα παιρνω"
Η πολυθρόνα...όχι αυτη της φωτογραφίας, μια χειρότερη ,περίσσευε χρόνια.Είναι από ένα σαλόνι που το έβαλα καπου αλλά αυτη δε χωρούσε...
Την έβαζα εδω..δε μ`άρεσε..την έβαζα εκει το ίδιο...έχει γυρίσει όλο το σπίτι, έχει σκεπαστει με ριχτάρια, με καλύματα, κουβερτάκια, πανακια, σκατουλάκια όλων των ειδων...πουθενα δεν της καθεται η μπίλια....δεν ταιριάζει πουθενα η άτιμη.
Προχτες αποφάσισα να την πάω Θεολόγο.Ορκιζόμουνα ότι χώραγε στο αυτοκίνητο. Την κατεβαζω κατω στην αυλή αφού χτυπησα όλες τις κάσες από τις πορτες και τα χέρια μου πληγιάσανε γιατι ειναι και βαρια και φαρδια και δε χωρούσε να περάσει.
Ανοιγω την πόρτα του αυτοκινήτου...τη βάζω όρθια...δε μπαινει...τη βάζω πλάγια ..τίποτα...με τα πόδια ...καθόλου ...με την πλάτη ...ουτε...τραβαω το καθισμα του οδηγού μπροστα(λες και θα το οδηγούσε νάνος) πάλι τίποτα.
Την κοίταζα...άρχισε να ψιλοβρέχει...τη φρακάρω από τη μια πόρτα και πάω από την απέναντι να την τραβήξω...τίποτα...
Η βροχή δυναμωνε....της ρίχνω πάνω μια νάυλον σακούλα για τα ρούχα μέχρι να σκεφτω τι θα γίνει.
Παίρνω τηλέφωνο την αδελφη μου
Ρε συ δε χωράει η μαλακισμένη στο αυτοκίνητο... της λέω
Στειλτη με φορτηγο... μου απανταει!!!
Χεσε μας ρε Καιτη της λέω και το κλεινω
Ξανα προσπάθεια μήπως με το ναυλον από πάνω γλιστρήσει και μπει...ΤΙΠΟΤΑ.
Πάω πάλι από απέναντι...την τραβάω με λύσσα ...φευγει το νάυλον και σκάω στη μάντρα με την πλάτη...ούτε τρακτερ να πεφτε πίσω μου.
Ξανακάθομαι και την κοιτάω
Και τότε παίρνω τη μεγάλη απόφαση
Θα την πετάξω τη ρουφιάνα!!!!Θα την πετάξω να ησυχάσω κι εγώ κιαυτη!!!
Την παίρνω αγκαλιά...σηκωτή τη βγάζω έξω και την πάω δίπλα από τον κάδο των απορριμάτων.
Χτες το πρωι δεν υπήρχε...ελπίζω εκει που θα την πάνε να βρει τη γωνιά της.
Σημερα το πρωι θυμόμουνα τα λόγια ενός πολύ καλού φίλου που δε ζει πια του Νίκου Αλεξίου σε έναν κοινο μας φίλο το Μπερναρ ο οποιος ειχε μανια να μαζευει ότι παλιο ευρισκε και να το φτιάχνει...εννοειται πως τα δικά του δεν τα πεταγε ποτε και η γυναικα του αγανακτούσε με αυτην την κατασταση και τσακωνόντουσαν.
"Μπερναρ...η λιτότητα ειναι δείγμα ωριμότητας"
Προφανως μετά από περιπέτειες και μετά από τόσα χρόνια περασα πια στο σταδιο της ωριμότητας!!!!χαχαχαχα!!!!!