Συναισθηματική πικρία
Μια διαδικασία ύπουλη και αργή
Από τον Dr. Seth Meyers, Los Angeles psychologist and relationship expert.
Όταν το αίσθημα της μη εκτίμησης οδηγεί σε μια συνεχιζόμενη δυσαρέσκεια.
-Το να νιώθουμε πικρία είναι πιθανό αποτέλεσμα του να νιώθουμε ακυρωμένοι και χωρίς εκτίμηση σε πολλές καταστάσεις και σχέσεις, αναφέρεται σε συναισθήματα θλίψης, δυσφορίας και ιδίως θυμού, που συσσωρεύονται με τον χρόνο, εμπλέκει αντικρουόμενα συναισθήματα και μπορεί να είναι δύσκολο να ταυτιστεί και να εκφραστεί με απλούς όρους.
-Η εξέλιξη του να γίνουμε συναισθηματικά πικροί είναι παρόμοια με την πρόοδο της φυσικής ανάπτυξης ενός παιδιού. Οι γονείς δεν παρατηρούν πόσο αυξάνεται σε ύψος το παιδί τους καθημερινά, αλλά έρχεται μια στιγμή που ξαφνικά βλέπουν πόσο έχει αλλάξει ο γιος ή η κόρη τους. Συμβαίνει λοιπόν με παρόμοιο τρόπο.
-Η βασική διάθεση του πικρού ατόμου είναι συχνά θυμωμένη, απογοητευμένη ή ερεθισμένη και τα συναισθήματα αρνητικά χωρίς να φαίνεται να έχουν έναν σαφή καταλογισμό.
-Ένα απλό κριτήριο να καταλάβουμε ότι γίναμε πικροί είναι να σκεφτούμε με ειλικρίνεια τις τελευταίες ημέρες και να αναρωτηθούμε, σε μια κλίμακα από 1 έως 10, πόσο ικανοποιημένοι και θετικοί νιώσαμε, κατά μέσο όρο, κάθε μέρα.
-Ένα δεύτερο σημαντικό κριτήριο για την πικρία είναι αν νιώθουμε ότι οι άλλοι δεν μας κατανοούν πλήρως ή δεν εκτιμούν αυτό που κάνουμε. Ξέρετε οι πικροί άνθρωποι νιώθουν ότι οι σχέσεις είναι εκνευριστικές και ανεκπλήρωτες, έχουν χάσει την πίστη και την εμπιστοσύνη στους άλλους που είναι κοντά τους, λέγοντας στον εαυτό τους ότι οι σχέσεις δεν αξίζουν τον κόπο επειδή κανείς, τελικά, δεν τους νοιάζεται αρκετά.
-Ένα τρίτο κριτήριο για την πικρία είναι αν έχουμε φτάσει στο σημείο να πιστέψουμε ότι ποτέ δεν θα νιώσουμε πραγματικά ευτυχισμένοι και αυτό όταν το σκεφτόμαστε πιθανόν να το συσχετίζουμε με την κατάθλιψη. Συχνά άτομα που νιώθουν δυστυχισμένα στην πραγματικότητα είναι περισσότερο θυμωμένα ή πικρά παρά καταθλιπτικά.
-Η πικρία δεν είναι μόνο ένα μείγμα συναισθημάτων, αλλά επίσης μια συσσώρευση απογοητεύσεων σε όλη τη διάρκεια μιας ζωής. Όταν κάποιος γίνεται πικρός, συχνά υπάρχει μια αίσθηση προδοσίας για τον τρόπο που η ζωή τον έχει αντιμετωπίσει με αποτέλεσμα ψυχολογικά να αισθάνεται θύμα της.
-Επειδή η διαδικασία για να γίνουμε ένας πικρός άνθρωπος είναι ύπουλη και αργή, καθιστώντας δυσκολότερο να την αντιληφθούμε, μπορούμε να προσπαθήσουμε να την μεταβάλλουμε σε μια παραγωγική δραστηριότητα.
Για παράδειγμα, καλώντας έναν φίλο να βγούμε ή συζητώντας με αγαπημένα άτομα περισσότερο από ό,τι συνήθως κάνουμε, να τους ρωτήσουμε πώς τους πήγε το τελευταίο διάστημα. Να είμαστε περίεργοι, να ρωτάμε και την επόμενη φορά που κάτι δεν μας αρέσει- αν κάποιος μας πρόσβαλλε ή μας στεναχώρησε- να ψάξουμε για ποιο λόγο αισθανθήκαμε έτσι και να του πούμε πώς νιώσαμε γιαυτήν τη συμπεριφορά του χωρίς όμως να ασκήσουμε κριτική ή να βγάλουμε κακία.
Γενικά να φροντίζουμε τον εαυτό μας με πρακτικές που είναι ήρεμες και μετά από σκέψη συμπεριλαμβανομένου πάντα του περπατήματος στη φύση και της διαλογιστικής.
-Η συναισθηματική πικρία δεν πρέπει να είναι μόνιμη. Μια νέα προσέγγιση στη ζωή και κυρίως η λήψη δράσης μπορούν να μας δώσουν την ελπίδα μιας βαθιάς συναισθηματικής αλλαγής προς το καλύτερο!
Καλή σας ανάγνωση!
