Μοναξιά: κοιτάζοντας μέσα μας

Μοναξιά: κοιτάζοντας  μέσα μας

Ενα χόμπι πράγματι πολύ ασυνήθιστο!

Είναι μια ντροπιαστική ομολογία, αλλά για μια συγκεκριμένη ομάδα ανάμεσά μας, είναι δίκαιο να πούμε ότι ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας περνάμε κάνοντας ουσιαστικά την ίδια ερώτηση, εβδομάδα με την εβδομάδα, πάντα με τον ίδιο συνδυασμό απογοήτευσης, απόγνωσης και αμηχανίας: Μα γιατί είμαι τόσο μόνος;

Με άλλα λόγια 

«Γιατί βρίσκομαι τόσο συχνά σε αντίθεση με κοινωνικές ομάδες, γιατί δεν μπορώ να συνδεθώ πιο εύκολα με ανθρώπους, γιατί δεν έχω περισσότερους φίλους αντάξιούς μου;»

Είναι δελεαστικό να βγάλεις το πιο σκοτεινό συμπέρασμα: γιατί είμαι απαίσια, γιατί κάτι δεν πάει καλά μαζί μου, γιατί αξίζω να με μισούν... και άλλα τέτοια δραματικά!

Αλλά η πραγματική απάντηση είναι πιθανό να είναι πολύ λιγότερο τιμωρητική και με τον τρόπο της πολύ πιο λογική, φιλική και ανακουφιστική: εμείς, τα απομονωμένα μέλη της φυλής, είμαστε μόνοι για έναν πολύ σταθερό και άξιο να συγχωρεθεί  λόγο: διότι μας ενδιαφέρει η ενδοσκόπηση και αυτοί - οι άλλοι — παρ' όλη τους την ευφυΐα, την εξυπνάδα και τη δύναμη του μυαλού τους, δεν ενδιαφέρονται.

Μπορεί να έχουν πολλά χόμπι και πάθη και πολλά να πουν για πολλά πράγματα, αλλά απλά δεν τους ενδιαφέρει να κοιτάξουν βαθιά μέσα τους. Δεν είναι καθόλου ευχάριστο γι αυτούς  να γυρίζουν  στην παιδική τους ηλικία, να ανιχνεύουν τους δεσμούς μεταξύ των συναισθημάτων τους και των πράξεών τους ή να ξαπλώνουν για πολλή ώρα σε μια μπανιέρα ή ένα κρεβάτι και να επεξεργάζονται στην εσωτερική τους ζωή.

Η ενδοσκόπηση δεν είναι δικό τους θέμα. Δεν μας το έχουν πει με  λόγια — και δεν θα το πουν  ποτέ. Ισως δεν το συνειδητοποιούν καν. Πρέπει απλώς να υποθέσουμε ότι αυτό συμβαίνει με βάση το ότι ποτέ δεν αισθανόμαστε ότι έχουμε πολλά πράγματα να τους  πούμε, παρόλο που –αντικειμενικά– μπορεί να υπάρχουν πολλά να μοιραστούμε μαζί τους.

Είναι η έλλειψη ενδοσκόπησης που εξηγεί γιατί η συζήτηση μαζί τους κολλάει τόσο συχνά σε περίεργα θέματα συζήτησης :  Ας πούμε για την τιμή των εισιτηρίων του Μετρό  ή για τον καλύτερο τρόπο παρασκευής  κουραμπιέδων  ή  ακόμα  τι  κάνει μια φίλη που έχουμε να τη δούμε χρόνια. Εξηγεί γιατί, όταν προσπαθούμε να σπρώξουμε  τη συζήτηση σε κάτι πιο οικείο και ευάλωτο, φαίνεται ότι δεν τα καταφέρνουμε ποτέ και καταλήγουμε σε ακόμη περισσότερους γύρους συζήτησης για τα αθλητικά αποτελέσματα ή το νέο πολιτικό σκάνδαλο.

Δεν είναι απαραίτητα ψυχροί, αλλά σίγουρα μπορεί να φαίνονται έτσι γιατί δεν ενδιαφέρονται να επικοινωνήσουν  μαζί μας πραγματικά  εκμυστηρεύοντας ό,τι συμβαίνει στην καρδιά τους. Μερικές φορές μπορεί να εκπλαγούμε όταν, απροσδόκητα, μας λένε ότι μας θεωρούν στενούς φίλους.

Θα πρέπει να δεχτούμε ότι οι περισσότεροι από τους γνωστούς μας –όσο και αν θέλουν θεωρητικά να είναι φιλικοί μαζί μας – δεν θέλουν να το κάνουν με τίμημα να κοιτάξουν βαθιά μέσα τους.

Και εμείς από την πλευρά μας είμαστε μόνοι επειδή λειτουργούμε ψάχνοντας βαθιά μέσα στον εαυτό μας , με μια έννοια οικειότητας  που δεν είναι και πολύ συνηθισμένη. Θα είμαστε λοιπόν ευλογημένοι αν συναντήσουμε μόνο έναν ή δύο ανθρώπους στη  ζωή μας που να θέλουν να  λειτουργήσουν όπως εμείς. Τον υπόλοιπο χρόνο, δεν πρέπει να επιδεινώνουμε τα προβλήματά μας με το να νιώθουμε μόνοι που είμαστε μόνοι. Είναι επώδυνο αλλά απολύτως κατανοητό. Το αγαπημένο μας χόμπι, όσο ευγενές κι αν είναι, είναι πράγματι πολύ ασυνήθιστο.

 

Απόδοση από το εξαίρετο https://www.theschooloflife.com/

Καλό και ήρεμο χειμώνα να έχουμε!😊

Νοέμβρης, χωρίς τις παραλλαγές του λαμπερού κρεμεζί των φύλλων της αμπέλοψης στην μπορντούρα, δε γίνεται!

Καλό και ήρεμο χειμώνα να έχουμε!😊

 

Eκανα καλά ή όχι;

 Εμπιστεύσου αυτό που ήξερες τότε,
όχι αυτό που νιώθεις τώρα!

-Η ζωή μπορεί να περιπλέκεται από μια ιδιαίτερα εξαντλητική συνήθεια:
την τάση μας να αμφισβητούμε τις κρίσεις μας με το πέρασμα του χρόνου.
-Αυτό που αρχικά φαινόταν σαν μια ξεκάθαρη και βάσιμη απόφαση μπορεί –μετά από μερικές εβδομάδες ή μήνες– να τεθεί υπό νέο έλεγχο και να εμπνεύσει έντονη αμφιβολία, λύπη, ντροπή, αϋπνία και σε ορισμένα σημεία, βιαστικές προσπάθειες ανατροπής της απόφασης που είχαμε πάρει.
-Για παράδειγμα , πριν από λίγο καιρό, φαινόταν απολύτως σωστό να τερματίσουμε την συναισθηματική μας σχέση. Είχαμε διαπιστώσει τα λάθη και τα αδύνατα σημεία του συντρόφου μας και ήμασταν σίγουροι ότι αυτά καθιστούσαν εντελώς απραγματοποίητα τα σχέδια που κάναμε για το μέλλον. Αλλά τώρα τελευταία δεν είμαστε πλέον τόσο σίγουροι ότι κάναμε καλά που χωρίσαμε. Μείναμε πολύ μόνοι μας και μια μέρα καθώς πλέναμε τα πιάτα ή περπατούσαμε στο πάρκο, αρχίσαμε να θυμόμαστε πόσο αστείος και έξυπνος, γλυκός και τρυφερός ήταν ο πρώην μας. -Αναρωτιόμαστε μήπως θα έπρεπε, παρά την αρχική μας απόφαση να μην είμαστε σε επαφή με αυτόν ούτε για λίγο, να του στείλουμε απόψε ένα "αθώο" μηνυματάκι.
Αλλο παράδειγμα
-Ή, πέρυσι το καλοκαίρι, δεν περάσαμε ιδιαίτερα καλά τις διακοπές μας στο παραλιακό θέρετρο στη νότια Ελλάδα –έκανε πολλή ζέστη, είχε πολύ κόσμο- και δεσμευτήκαμε του χρόνου να πάμε σε ένα πιο δροσερό κλίμα, ίσως κάπου στα βόρεια. Αλλά από τότε ο καιρός έχει γίνει πολύ κρύος και μόλις πρόσφατα πιάσαμε τον εαυτό μας να ξεφυλλίζουμε το Travel.gr για να βρούμε πού θα πάμε φέτος διακοπές στα σίγουρα νότια πάλι!
Ακόμα ένα παράδειγμα:
-Είπαμε στον εαυτό μας ότι πάει και τελείωσε με τη δουλειά που κάναμε. Αλλά τώρα τελευταία αρχίσαμε την σκεφτόμαστε πάλι-έτυχε να δούμε και στο δρόμο μια παλιά συνάδελφο και αυτό ήταν αρκετό να αρχίσουμε να αναρωτιώμαστε μήπως να κάνουμε άλλη μια προσπάθεια με την δουλειά που αφήσαμε. 

-Σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί να είναι χρήσιμο να έχουμε κατά νου μια Αρχή:
Όσο πιο μακριά βρισκόμαστε από τη στιγμή που πήραμε μια απόφαση, τόσο περισσότερο η κρίση μας είναι πιθανό να θολώσει και να αλλοιωθεί.
 

-Και αυτό οφείλεται σε ένα χαρακτηριστικό του μυαλού μας που, στους περισσότερους τομείς, μας εξυπηρετεί εξαιρετικά:
την ικανότητά μας να ξεπερνάμε τα δυσάρεστα και καταστροφικά που μας συμβαίνουν. Η ίδια η ικανότητα που σημαίνει ότι μπορούμε να θρηνήσουμε για ένα διάστημα το θάνατο ενός κατοικίδιου ζώου ή ενός αγαπημένου προσώπου ,να ξεπεράσουμε μια χρεοκοπία ή να υπομείνουμε μια πτώση εισοδήματος , η ίδια ικανότητα σημαίνει επίσης ότι είναι πιθανό να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας για έναν πρώην που αγωνιστήκαμε να τον διώξουμε από τη ζωή μας. 

Τί γίνεται;
-Διαχωρίζουμε και διαλύουμε την κρίση μας βάσει της οποίας κάναμε κάποτε κάτι-χωρίσαμε, πενθήσαμε, υπομείναμε κάτι που συνέβη- και αυτό γιατί δεν υπήρχαν καθαρά και ισχυρά κίνητρα από πλευράς μας ούτε ξέραμε πόσο δυσκολοχώνευτες είναι ορισμένες αλήθειες. Ετσι πελαγοδρομούμε στην αμφιβολία αυτού που κάναμε τότε κάτω από ανυπόφορη σύγχυση.

Τελικά έκανα καλά ή όχι;
 

-Φυσικά, θα αρχίσουμε να αμφισβητούμε τις απόψεις μας, όταν ξυπνάμε, θα αναρωτιόμαστε αν ήμασταν άδικοι ή βιαστικοί και εάν μια αναθεώρηση των απόψεών μας είναι πιθανό να είναι σωστή ή απλά μας βολεύει.
 

-Παρ' όλες τις πιέσεις που δεχόμαστε για να πιστέψουμε το αντίθετο, θα πρέπει να πιστεύουμε στη σοφία ενός πολύ φορεμένου ρητού:
να εμπιστεύεστε αυτό που ξέρατε τότε, όχι αυτό που νιώθετε τώρα.
 

Καλή σας ανάγνωση! 

Απόδοση από το έξοχο School of Life