
Απόδοση από το εξαίρετο School Of Life
Κάτω από το Κιόσκι......με τη Νανά Τσούμα
Απόδοση από το εξαίρετο School Of Life
Μοναξιά: κοιτάζοντας μέσα μας
Ενα χόμπι πράγματι πολύ ασυνήθιστο!
Είναι μια ντροπιαστική ομολογία, αλλά για μια συγκεκριμένη ομάδα ανάμεσά μας, είναι δίκαιο να πούμε ότι ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας περνάμε κάνοντας ουσιαστικά την ίδια ερώτηση, εβδομάδα με την εβδομάδα, πάντα με τον ίδιο συνδυασμό απογοήτευσης, απόγνωσης και αμηχανίας: Μα γιατί είμαι τόσο μόνος;
Με άλλα λόγια
«Γιατί βρίσκομαι τόσο συχνά σε αντίθεση με κοινωνικές ομάδες, γιατί δεν μπορώ να συνδεθώ πιο εύκολα με ανθρώπους, γιατί δεν έχω περισσότερους φίλους αντάξιούς μου;»
Είναι δελεαστικό να βγάλεις το πιο σκοτεινό συμπέρασμα: γιατί είμαι απαίσια, γιατί κάτι δεν πάει καλά μαζί μου, γιατί αξίζω να με μισούν... και άλλα τέτοια δραματικά!
Αλλά η πραγματική απάντηση είναι πιθανό να είναι πολύ λιγότερο τιμωρητική και με τον τρόπο της πολύ πιο λογική, φιλική και ανακουφιστική: εμείς, τα απομονωμένα μέλη της φυλής, είμαστε μόνοι για έναν πολύ σταθερό και άξιο να συγχωρεθεί λόγο: διότι μας ενδιαφέρει η ενδοσκόπηση και αυτοί - οι άλλοι — παρ' όλη τους την ευφυΐα, την εξυπνάδα και τη δύναμη του μυαλού τους, δεν ενδιαφέρονται.
Μπορεί να έχουν πολλά χόμπι και πάθη και πολλά να πουν για πολλά πράγματα, αλλά απλά δεν τους ενδιαφέρει να κοιτάξουν βαθιά μέσα τους. Δεν είναι καθόλου ευχάριστο γι αυτούς να γυρίζουν στην παιδική τους ηλικία, να ανιχνεύουν τους δεσμούς μεταξύ των συναισθημάτων τους και των πράξεών τους ή να ξαπλώνουν για πολλή ώρα σε μια μπανιέρα ή ένα κρεβάτι και να επεξεργάζονται στην εσωτερική τους ζωή.
Η ενδοσκόπηση δεν είναι δικό τους θέμα. Δεν μας το έχουν πει με λόγια — και δεν θα το πουν ποτέ. Ισως δεν το συνειδητοποιούν καν. Πρέπει απλώς να υποθέσουμε ότι αυτό συμβαίνει με βάση το ότι ποτέ δεν αισθανόμαστε ότι έχουμε πολλά πράγματα να τους πούμε, παρόλο που –αντικειμενικά– μπορεί να υπάρχουν πολλά να μοιραστούμε μαζί τους.
Είναι η έλλειψη ενδοσκόπησης που εξηγεί γιατί η συζήτηση μαζί τους κολλάει τόσο συχνά σε περίεργα θέματα συζήτησης : Ας πούμε για την τιμή των εισιτηρίων του Μετρό ή για τον καλύτερο τρόπο παρασκευής κουραμπιέδων ή ακόμα τι κάνει μια φίλη που έχουμε να τη δούμε χρόνια. Εξηγεί γιατί, όταν προσπαθούμε να σπρώξουμε τη συζήτηση σε κάτι πιο οικείο και ευάλωτο, φαίνεται ότι δεν τα καταφέρνουμε ποτέ και καταλήγουμε σε ακόμη περισσότερους γύρους συζήτησης για τα αθλητικά αποτελέσματα ή το νέο πολιτικό σκάνδαλο.
Δεν είναι απαραίτητα ψυχροί, αλλά σίγουρα μπορεί να φαίνονται έτσι γιατί δεν ενδιαφέρονται να επικοινωνήσουν μαζί μας πραγματικά εκμυστηρεύοντας ό,τι συμβαίνει στην καρδιά τους. Μερικές φορές μπορεί να εκπλαγούμε όταν, απροσδόκητα, μας λένε ότι μας θεωρούν στενούς φίλους.
Θα πρέπει να δεχτούμε ότι οι περισσότεροι από τους γνωστούς μας –όσο και αν θέλουν θεωρητικά να είναι φιλικοί μαζί μας – δεν θέλουν να το κάνουν με τίμημα να κοιτάξουν βαθιά μέσα τους.
Και εμείς από την πλευρά μας είμαστε μόνοι επειδή λειτουργούμε ψάχνοντας βαθιά μέσα στον εαυτό μας , με μια έννοια οικειότητας που δεν είναι και πολύ συνηθισμένη. Θα είμαστε λοιπόν ευλογημένοι αν συναντήσουμε μόνο έναν ή δύο ανθρώπους στη ζωή μας που να θέλουν να λειτουργήσουν όπως εμείς. Τον υπόλοιπο χρόνο, δεν πρέπει να επιδεινώνουμε τα προβλήματά μας με το να νιώθουμε μόνοι που είμαστε μόνοι. Είναι επώδυνο αλλά απολύτως κατανοητό. Το αγαπημένο μας χόμπι, όσο ευγενές κι αν είναι, είναι πράγματι πολύ ασυνήθιστο.
Απόδοση από το εξαίρετο https://www.theschooloflife.com/
-Σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί να είναι χρήσιμο να έχουμε κατά νου μια Αρχή:
Όσο πιο μακριά βρισκόμαστε από τη στιγμή που πήραμε μια απόφαση, τόσο περισσότερο η κρίση μας είναι πιθανό να θολώσει και να αλλοιωθεί.
-Και αυτό οφείλεται σε ένα χαρακτηριστικό του μυαλού μας που, στους περισσότερους τομείς, μας εξυπηρετεί εξαιρετικά:
την ικανότητά μας να ξεπερνάμε τα δυσάρεστα και καταστροφικά που μας συμβαίνουν. Η ίδια η ικανότητα που σημαίνει ότι μπορούμε να θρηνήσουμε για ένα διάστημα το θάνατο ενός κατοικίδιου ζώου ή ενός αγαπημένου προσώπου ,να ξεπεράσουμε μια χρεοκοπία ή να υπομείνουμε μια πτώση εισοδήματος , η ίδια ικανότητα σημαίνει επίσης ότι είναι πιθανό να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας για έναν πρώην που αγωνιστήκαμε να τον διώξουμε από τη ζωή μας.
Τί γίνεται;
-Διαχωρίζουμε και διαλύουμε την κρίση μας βάσει της οποίας κάναμε κάποτε κάτι-χωρίσαμε, πενθήσαμε, υπομείναμε κάτι που συνέβη- και αυτό γιατί δεν υπήρχαν καθαρά και ισχυρά κίνητρα από πλευράς μας ούτε ξέραμε πόσο δυσκολοχώνευτες είναι ορισμένες αλήθειες. Ετσι πελαγοδρομούμε στην αμφιβολία αυτού που κάναμε τότε κάτω από ανυπόφορη σύγχυση.
Τελικά έκανα καλά ή όχι;
-Φυσικά, θα αρχίσουμε να αμφισβητούμε τις απόψεις μας, όταν ξυπνάμε, θα αναρωτιόμαστε αν ήμασταν άδικοι ή βιαστικοί και εάν μια αναθεώρηση των απόψεών μας είναι πιθανό να είναι σωστή ή απλά μας βολεύει.
-Παρ' όλες τις πιέσεις που δεχόμαστε για να πιστέψουμε το αντίθετο, θα πρέπει να πιστεύουμε στη σοφία ενός πολύ φορεμένου ρητού:
να εμπιστεύεστε αυτό που ξέρατε τότε, όχι αυτό που νιώθετε τώρα.
Καλή σας ανάγνωση!
Απόδοση από το έξοχο School of Life
Όλο αυτό το διάστημα, ακούγονται πολύ ενθουσιώδεις και ειλικρινείς. Αυτό που το κάνει να πλαστογραφεί το μέλλον, και όχι απλώς να σχεδιάζει ένα μέλλον, είναι ότι τίποτα από αυτά δεν είναι πιθανό να συμβεί ποτέ. Αντί να βρίσκεστε στο δρόμο προς την ευδαιμονία, τώρα βρίσκεστε στο δρόμο προς την απογοήτευση.
Αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι ότι λίγο αφότου οι ναρκισσιστές πιστέψουν ότι είστε πλήρως αφοσιωμένοι και ερωτευμένοι μαζί τους, όλα αρχίζουν να αλλάζουν. Τώρα που τελείωσε το κυνηγητό, οι καλές στιγμές μειώνονται. Οι ναρκισσιστές δεν είναι πολύ καλοί στη διατήρηση μιας κανονικής σχέσης. Κατά τη διάρκεια της ερωτικής σχέσης, δημιούργησαν θετικό δράμα σχέσεων. Τώρα αρχίζουν να δημιουργούν αρνητικό δράμα.
Αντί να σας επαινούν, αρχίζουν να επισημαίνουν τα ελαττώματά σας. Θα νιώσετε μια ξαφνική ψυχρότητα και αδιαφορία για τα συναισθήματά σας. Εάν μείνετε, είναι πιθανό να υποτιμηθείτε, να αγνοηθείτε ή να απορριφθείτε. Το ψευδεπίγραφο μέλλον είναι σκληρό γιατί είναι ακριβώς αυτό που ακούγεται, ένα μεγάλο ψέμα.! Αυτό που αρχικά σας έφερε μεγάλη ευτυχία είναι πιθανό να καταλήξει ως μια σειρά από τραυματικές απογοητεύσεις.
Πώς μοιάζει το Future faking;
Φανταστείτε ότι είστε έτοιμοι για μια σοβαρή σχέση και συναντάτε αυτό το πολύ ελκυστικό άτομο στο πρώτο ραντεβού. Όλα κινούνται γρήγορα. Μέχρι το δεύτερο ή το τρίτο ραντεβού σας, αυτό το νέο άτομο φαίνεται τρελά ερωτευμένο μαζί σας. Αυτός ή αυτή επαινεί τα πάντα για εσάς. Ο νέος σας εραστής έχει ήδη αποφασίσει ότι οι δυο σας είστε το τέλειο ζευγάρι και προς έκπληξή σας, αρχίζει να σχεδιάζει ένα μέλλον μαζί σας. Μπορεί να είστε λίγο διστακτικοί. Εξάλλου, μετά βίας γνωρίζετε αυτό το άτομο. Σκέφτεστε: «Δεν είναι πολύ νωρίς για να κάνουμε αυτό το είδος δέσμευσης;» Αλλά, από την άλλη πλευρά, είναι ελκυστικό να βρίσκεστε επιτέλους στην παρέα κάποιου που φαίνεται να σας αρέσει και να του αρέσετε πραγματικά.
Όλα αυτά γίνονται τόσο πειστικά ώστε να αρχίσετε να αποδέχεστε το όραμα και να αρχίσετε να φαντάζεστε ένα πιθανό μέλλον μαζί — ένα μέλλον χωρίς άλλα άσχημα ραντεβού και χωρίς να αναρωτιέστε πια εάν το ραντεβού σας σας αρέσει τόσο όσο εκείνος ή εκείνη.
Έτσι, αποφασίζετε να ακολουθήσετε τη ροή και να δείτε τι θα συμβεί στη συνέχεια. Δεν θέλετε να διακινδυνεύσετε να χάσετε την αληθινή αγάπη με το να είστε πολύ δύσπιστοι. Τώρα αυτό το άτομο που σχεδόν δεν γνωρίζετε αρχίζει να περιγράφει τις υπέροχες στιγμές που θα περάσετε οι δυο σας αυτό το καλοκαίρι. Σας περιγράφει με ζωηρές λεπτομέρειες όλα τα καταπληκτικά πράγματα που θα κάνετε οι δυο σας μαζί—τις ρομαντικές βόλτες στην παραλία, τα ταξίδια που θα κάνετε, ακόμη και συγγενείς και στενούς φίλους που θέλει να συναντήσετε. Αρχίζετε δειλά δειλά να τον προσκαλείτε για παράδειγμα σε έναν οικογενειακό γάμο και αυτός συμφωνεί αμέσως. Αναπνέτε με ανακούφιση και σκέφτεστε: «Πρέπει να είναι σοβαρή η σχέση μας. Τί στο καλό; Θα συμφωνούσε να έρθει μαζί μου στο γάμο της ξαδέλφης μου, αν δεν ήταν ερωτευμένος μαζί μου;»
Γιατί το κάνουν αυτό οι ναρκιστιστές;;
Η γραμμή μεταξύ ειλικρίνειας και ανειλικρίνειας είναι σχεδόν αόρατη για τα άτομα με Ναρκισιστική Διαταραχή Προσωπικότητας (NPD). Τη στιγμή που σχεδιάζουν με ενθουσιασμό ένα μέλλον μαζί σας, μπορεί να αισθάνονται πραγματικά ειλικρινείς. Ωστόσο, δεν λαμβάνουν υπόψη ότι θα πρέπει να περιμένουν πριν μοιραστούν τις φαντασιώσεις τους για ένα ρόδινο μέλλον μαζί σας. Νιώθουν ελεύθεροι να αλλάξουν γνώμη ανά πάσα στιγμή. Όταν ο έρωτάς τους εξασθενεί και χάνουν το ενδιαφέρον τους για την εκπλήρωση των μελλοντικών σχεδίων, μπορούν εύκολα να εκλογικεύσουν την αλλαγή στη σκέψη τους.
Εδώ είναι μερικά από τα πράγματα που λένε οι ναρκισσιστές για αυτές τις καταστάσεις:
-Το εννοούσα όταν το είπα. Στη συνέχεια όμως άλλαξαν οι συνθήκες.
-Γιατί να με κατηγορήσεις; Δεν είναι αυτός που νόμιζα ότι είναι.
-Με κορόιδεψε. Δεν του χρωστάω τίποτα.
- Ήταν διασκεδαστικό όσο κράτησε. Απλά δεν λειτούργησε μεταξύ μας.
Μερικές φορές οι ναρκισσιστές χρησιμοποιούν το future faking σκόπιμα ως τεχνική αποπλάνησης.
Αυτό είναι ιδιαίτερα σκληρό γιατί γνωρίζουν από την αρχή ότι η λαμπερή εικόνα που ζωγραφίζουν είναι εντελώς ψεύτικη. Δεν έχουν καμία πρόθεση να κάνουν στην πραγματικότητα κανένα από τα υπέροχα πράγματα που έχουν υποσχεθεί να κάνουν μαζί σας. Απλώς εκμεταλλεύονται την επιθυμία σας για μια ερωτική, μακροχρόνια σχέση και λένε οτιδήποτε πιστεύουν ότι θα πετύχει τους στόχους τους.
Πάνω απ' όλα, μην φοβάστε να αμφισβητήσετε ευγενικά τυχόν μελλοντικά όνειρα που σας προτείνουν οι άνθρωποι. Αν και μπορείτε να ανησυχείτε ότι θα τους πληγώσετε ή θα μειώσετε τον ενθουσιασμό τους, ζητήστε τους οποιοδήποτε κοινό μέλλον μαζί τους να περιλαμβάνει κι εσάς. Ο τρόπος που θα αντιδράσουν μπορεί να είναι πολύ αποκαλυπτικός. Αν δείξουν ότι το μόνο που τους νοιάζει πραγματικά είναι οι ίδιοι, οι πιθανότητες να είχατε ποτέ πραγματικά ένα μέλλον μαζί τους είναι μηδαμινές.
Καλή ανάγνωση και προσοχή!😊
Απόδοση από το εξαίρετο https://www.psychologytoday.com
«Παιδικοί» έρωτες!
Συμβαίνει στις καλύτερες οικογένειες και στις καλύτερες σχέσεις.
Μπορεί να φαίνεται απίστευτο, απίθανο και αλλόκοτο.
Μια ατμόσφαιρα προσκολλημένη σε ορισμένες από τις διαθέσεις και τα ενδιαφέροντα της πρώιμης παιδικής ηλικίας. Να αποκαλούμε τον άλλο «μωρό μου» και αντίστοιχα ο άλλος να μας αποκαλεί «κουκλάκι μου» . Να μιλάμε μεταξύ μας με λίγο χαμηλότερη χαϊδευτική και ναζιάρα φωνή και να τους αγοράζουμε στα γενέθλιά τους μια Aston Martin μινιατούρα και εκείνοι να μας αγοράζουν στη γιορτή μας ένα αξιολάτρευτο λούτρινο επανιέλ μπρετόν.
Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται - στο φως της ημέρας - πολύ άτυχα, παλιομοδίτικα και κάπως σαχλά. Αλλά αυτό θα ήταν να παραβλέπαμε το πόσο πολύ η ενήλικη αγάπη αναπόφευκτα στηρίζεται σε μια βάση που δημιουργήθηκε στην παιδική ηλικία και ως εκ τούτου, όταν πηγαίνει καλά, θα πρέπει να μοιράζεται ορισμένα χαρακτηριστικά με αυτές τις καλύτερες στιγμές του παρελθόντος μας.
Δεν είναι λοιπόν σημάδι βλακείας όταν χρησιμοποιούμε υποκοριστικά με τους αγαπημένους μας.
Είναι απόδειξη ότι έχουμε βρει τον δρόμο μας πίσω, στην ανάγκη που κάποτε ξέραμε να εκφράζουμε και να διασκεδάζουμε με μια απλότητα που μας αναζωογονούσε και ότι πρέπει να επανασυνδεθούμε με αυτήν για να έχουμε μια ευκαιρία να αγαπήσουμε, ακόμα κι αν είμαστε, στο υπόλοιπο της ζωής μας, έμπειροι δικηγόροι, αναγνωρισμένοι γιατροί ή πασίγνωστοι επιχειρηματίες.
Μπορεί επίσης να αναρωτιόμαστε για εκείνους που φαίνονται πολύ πρόθυμοι να απορρίψουν μέχρι και να χλευάσουν το συναισθηματικό αυτό παιχνίδι ως «παιδικό». Μπορούμε να ρωτήσουμε τι τους συνέβη και γιατί έπρεπε να το αποκηρύξουν τόσο έντονα. Μπορούμε να εξερευνήσουμε πόσο δύσκολο είναι για αυτούς να θεωρηθούν εύθραυστοι - και ως εκ τούτου, να αναγνωρίσουν το πόσο εύθραυστοι είναι και οι άλλοι.
Η πραγματική ωριμότητα δεν σημαίνει - τελικά - την καταστολή όλων των ενδείξεων αδυναμίας ή ανωριμότητας. Η πραγματική ωριμότητα σημαίνει να αποδίδουμε στο πρώιμο και τρυφερό αυτό κομμάτι του εαυτού μας το δικαίωμά του να βρίσκεται μέσα στο σύνολο των δυνατοτήτων της μετέπειτα ζωής μας. Απαιτεί παράλληλα και την ικανότητα να είμαστε μητέρες ή πατέρες του πρώιμου εαυτού του συντρόφου μας - και να του επιτρέπουμε να κάνει και αυτός το ίδιο σε εμάς.
Τελικά μπορεί να χρειαστεί να περιμένουμε μέχρι να γίνουμε πραγματικοί ενήλικες πριν μπορέσουμε να ξαναμάθουμε πώς να παίζουμε - και κυρίως να αγαπάμε - με κάποια από την αυθεντικότητα και την απροκάλυπτη ειλικρίνεια των τριών ετών μας.
Απόδοση από το έξοχο www.theschooloflife.com