Τότε που ζούσαμε στα χωριά…

Τότε που ζούσαμε στα  χωριά…

 Βέβαια, τότε που μέναμε όλοι σε χωριά, υπήρχαν σοβαρά προβλήματα. Ήταν δύσκολο να κυκλοφορήσεις , δεν είχες πού να πας, όλοι οι ίδιοι και οι ίδιοι,  η  κοινωνία  κλειστή και επικριτική, δεν υπήρχαν και πολλά να κάνεις τα βράδια... ας μην τα πούμε και άλλα και μελαγχολήσουμε.

Υπήρχε όμως ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Όσον αφορά στην κοινωνική τακτοποίηση-γάμος-παιδιά-οικογένεια-  υπήρχαν πολύ λίγες επιλογές για να διαλέξουμε. Αν ήμασταν 22 ετών και γυναίκα, θα υπήρχαν τρεις υποψήφιοι, άντε  τέσσερις – και το αντίστροφο – και μόλις θα ζευγαρώναμε, το έργο ήταν απλό: θα κάναμε  ό,τι καλύτερο μπορούσατε απλά για να το κάνουμε  να λειτουργήσει.

Προφανώς το άτομο δε θα ήταν τέλειο , δε θα ήταν ό,τι φανταζόμασταν πλην όμως το επόμενο χωριό ήταν τρεις μέρες μακριά με τα πόδια από τα βουνά και ολόκληρη η προδοκία  μας ήταν συνεπώς προσανατολισμένη στην ελπίδα και τη στέγαση.

Ναι, μπορεί να είναι λίγο πεισματάρης, ναι, βγάζει έναν περίεργο ήχο σα σφύρισμα όταν κοιμάται, αλλά είναι  αρκετά έξυπνος  στο να φτιάχνει  τα υδραυλικά  ή να βάφει τις πόρτες.  Φυσικά, είναι  λίγο εμμονικός με τη μητέρα του-η μάνα μου αυτό , η μάνα μου το άλλο-, αλλά  τον υπόλοιπο καιρό θα λέγαμε πως είναι γοητευτικός. Βέβαια ίσως να μην έχει το ιδανικό προφίλ –η μύτη του λίγο μελιτζάνα και το πηγούνι του λίγο γαλότσα –αλλά  κοιτάζοντάς  τον τουλάχιστον μετά από καιρό παρατηρούσαμε πως τα χέρια του σε σχέση με το σώμα του ήταν λίγο κοντά-προτέρημα αυτό- περπατούσε ίσια και ήταν μανιακός με την καθαριότητα. Ε,μην τα θέλουμε και όλα δικά μας.

 Ενώ τώρα, μακριά από εκείνα τα έρημα πια χωριά, δεν περνά ούτε δευτερόλεπτο χωρίς να «παίζει» το μάτι μας. Η μεγάλη ποικιλία μας κάνει δύσκολους.

Και τί  γίνεται με κάποιον λιγότερο… κάποιον περισσότερο… κάποιον όχι τόσο…;

Σε κάποιον άρεσε  βασικά αυτό που είχαμε  για δείπνο  την περασμένη εβδομάδα- έτσι είπε τουλάχιστον- αλλά αν ήταν βρε παιδί μου λίγο νεότερος  χωρίς αυτό το πράγμα στα δόντια του ή το ελαφρώς περίεργο πίσω μέρος του κεφαλιού του-σαν περουκίνι μου φάνηκε.

Και δεν είμαστε – φυσικά – μόνο εμείς που κοιτάζουμε με αυτόν τον τρόπο. Είμαστε μόνο μια στιγμιαία στάση στον μαραθώνιο όλων των άλλων. Ένας κόσμος που σαρώνει με τα μάτια του στο μπάνιο και στο γυμναστήριο, στο λεωφορείο και στις βόλτες στο δάσος.

Και εμείς –ακόμα και στην οικειότητα της κρεβατοκάμαρας– όταν τελικά πιστεύουμε ότι βρήκαμε επιτέλους καταφύγιο, έχουμε επίγνωση ότι ο πρώην ή η πρώην μας έχει ακόμα το τηλέφωνό μας όπως έχουμε εμείς το δικό του/της  και τις μυστικές ώρες θα ψάχνει όπως και εμείς  να στείλουμε  τον περίεργο φιλικό χαιρετισμό (του τύπου «τί κάνεις;»).

 Δεν είναι σημάδι τρέλας να είμαστε παρανοϊκοί αλλά είναι τρελό να είμαστε οτιδήποτε άλλο. Σκοτώσαμε την αγάπη σε μια αδιάκοπη αναζήτηση για αυτήν.  

Μπορεί να εκραγούμε κάποια στιγμή: Δεν θέλω τίποτα από όλα αυτά. Δεν αντέχω την αστάθεια. Δεν αντέχω άλλο, θέλω να πάω σπίτι.

Πόσο θα λαχταρούσαμε να υπήρχε μια θεότητα να σταματήσει οριστικά τον χορό, να αφαιρέσει αυτά τα απαίσια φωτισμένα γαϊτανάκια από τα ένοχα χέρια μας και απλά να μας πει, σαν από ψηλά, με μια αδιαμφισβήτητη θεϊκή φωνή: αυτός πάει με εκείνον, αυτός  με τον άλλο . Και αυτό είναι όλο! Τέλος! Κάντε το να λειτουργήσει!

Θα το μισούσαμε, αλλά ταυτόχρονα, πόσο ήρεμοι θα νιώθαμε, πόσο σταθερές θα ήταν οι ζωές μας. Πόσο ελεύθεροι θα ήμασταν, επιτέλους, γνωρίζοντας ότι δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να αγαπάμε εδώ και πουθενά αλλού – για πάντα χωρίς τέλος.

Θα το κάναμε δηλαδή να δουλέψει.

Απόδοση απο το έξοχο Schooloflife

 

Συνεχίζω.

 

Συνεχίζω.

 

Ας υποθέσουμε πως είναι καταχείμωνο, παραμονές του νέου έτους. Είναι νωρίς το πρωί και βρισκόμαστε σε ένα βόρειο χωριό της Φλώρινας. Χιονίζει όλη τη νύχτα και τώρα η ημέρα έχει αρχίσει με έναν μολυβένιο γκρίζο ουρανό, έναν αέρα υπερφυσικά καθαρό και μια σιωπή που προμηνύει έντονη χιονόπτωση. 

 

Μπορούμε να ακούσουμε καθαρά τα σπουργίτια στα δέντρα και τις αλυσίδες κάποιου αυτοκινήτου, καθώς διασχίζει μια γέφυρα, να γρατζουνίζουν το χιόνι.

 

Απολαμβάνουμε τη θέα από ένα παράθυρο δεύτερου ορόφου.

 

Αυτό που μας τραβάει το μάτι είναι μια μοναχική γυναίκα στα μαύρα, οπλισμένη μόνο με μια σκούπα ενάντια στη λευκότητα. Υπάρχει κάτι ήσυχο και ηρωϊκό στην παρουσία της.

 

Ενώ άλλοι παραμένουν λογικά μέσα στο σπίτι, προσθέτοντας κούτσουρα στο τζάκι, πίνοντας κάτι ζεστό και αναβάλλοντας τις εξόδους τους με τέτοιο κρύο, εκείνη έχει τολμήσει να εκτελέσει το έργο της – να καθαρίσει το μονοπάτι - ενάντια στην επιμονή του επερχόμενου παγετού. Η σκούπα της θα κάνει την πιο μεγάλη εντύπωση στα μάτια μας.

 

«Μα τί κάνει; Αφού το μονοπάτι θα καλυφθεί ξανά μέχρι το βράδυ.»

 

Η γυναίκα δεν απεικονίζεται ούτε ως θύμα ούτε ως πολεμιστής. Απλώς κάνει αυτό που πρέπει να γίνει, όπως δισεκατομμύρια πριν και μετά από αυτήν, απλά και ταπεινά.

 

Υπάρχει ωστόσο μια ξεχωριστή αρχοντιά πάνω της.

 

Είναι η ανθρωπότητα όπως σπάνια επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να τη δούμε: ούτε να θριαμβεύει ούτε να ηττάται, αλλά να παραμένει επίμονα επίμονη – παρά τα τόσα επιχειρήματα εναντίον της.

 

Ίσως αυτό που πραγματικά κοιτάμε να είναι ένα πορτρέτο ελπίδας – η ήσυχη καθημερινότητα που μας στέλνει να αντιμετωπίσουμε τις πιθανές απογοητεύσεις μας.

 

Είναι μια εικόνα που μας ωθεί να είμαστε λίγο πιο ευγενικοί με τους εαυτούς μας και τους άλλους και να αναγνωρίσουμε ότι το να συνεχίσουμε, απλώς να εμφανιζόμαστε με τις ανεπαρκείς σκούπες μας ενάντια στο κρύο, αξίζει να λογίζεται ως μια νίκη.

 

«Θα σκουπίσουμε, ακόμα κι αν το μονοπάτι καλυφθεί ξανά μέχρι το βράδυ» ας είναι η υπόσχεση που θα δώσουμε στον εαυτό μας για τη χρονιά που έρχεται.

 

Με εκτίμηση

Νανά Τσούμα

 Απόδοση από το εξαίρετο School Of Life

 

Καλά Χριστούγεννα , καλή Χρονιά με υγεία και επί γης ειρήνη

 

«Δε μιλάω για αυτά γιατί φοβάμαι και ντρέπομαι»

 

https://www.hamogelo.gr/.../de-milao-gia-aita-giati.../

«Δε μιλάω για αυτά τα περιστατικά γιατί φοβάμαι κάπως όμως κυρίως ντρέπομαι πολύ…»

«Εγώ κυρία αυτό που συζητάμε το έχω ζήσει. Έχω ζήσει να μου φέρονται άσχημα άλλα παιδιά από μεγαλύτερες τάξεις και να με κοροϊδεύουν και να με βρίζουν. Μια φορά με είχαν στριμώξει στην πίσω αυλή του σχολείου. Μου πήραν την τσάντα και το κινητό μου και δε μου τα έδιναν μέχρι να τους παρακαλέσω να μου τα δώσουν ξανά και ξανά. Δε μιλάω για αυτά τα περιστατικά γιατί φοβάμαι κάπως όμως κυρίως ντρέπομαι πολύ. Τώρα όμως το λέω γιατί κανένα παιδί δεν πρέπει να νιώθει έτσι στο σχολείο του!».

Αυτά ήταν τα λόγια ενός 14χρονου μαθητή εν ώρα εκπαιδευτικής παρέμβασης που υλοποιήθηκε στην τάξη από ψυχολόγο του Οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού με θέμα ενδοσχολική βία και εκφοβισμός. Ήταν μια ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή αυτοαποκάλυψης σε ένα πλαίσιο που ο μαθητής ένιωσε ασφάλεια να μοιραστεί ευαίσθητα προσωπικά βιώματα. Η στιγμή αυτή σήμανε την ευκαιρία για να γίνουν ουσιαστικές συζητήσεις στην τάξη και αλλαγές.

Η συζήτηση ξεκίνησε παράδοξα, αφού μια άλλη μαθήτρια σήκωσε το χέρι της να πάρει τον λόγο και απευθύνθηκε στον μαθητή λέγοντας ότι η ίδια πολλές φορές τον πλησίασε και τον πίεσε να πάει στη διεύθυνση του σχολείου να μιλήσει για τον εκφοβισμό που δέχεται αλλά εκείνος δεν ανταποκρίθηκε. Και ότι με την στάση που κρατάει, να μην αντιδράει στις συμπεριφορές που δέχεται, έχει ευθύνη για όσα βιώνει.

Η ψυχολόγος του Οργανισμού πήρε το λόγο και πλαισίωσε τα λεγόμενα της μαθήτριας εξηγώντας τη σημασία που έχει να είμαστε διακριτικοί για να μην φέρουμε σε δύσκολη θέση άθελα μας κάποιον/κάποια, καθώς δεν είναι ωφέλιμο να κατευθύνουμε και να πιέζουμε κάποιον επιμένοντας ότι χρειάζεται να συμπεριφερθεί με ένα ορισμένο τρόπο που κρίνουμε εμείς ιδανικό. Πάντα υπάρχουν επιλογές και λύσεις, και ότι ο καθένας πράττει με τον τρόπο που του ταιριάζει, πως δεν υπάρχει μόνο ένας σωστός τρόπος διαχείρισης, χρειάζεται να δείχνουμε κατανόηση, ενσυναίσθηση και συμπόνια στους γύρω μας.

Ότι ακόμα και όταν επιθυμούμε να βοηθήσουμε κάποιον έχει σημασία να το κάνουμε με τον κατάλληλο τρόπο ώστε να μη νιώσει άβολα, για αυτό συχνά είναι σημαντικό να ρωτάμε τους άλλους πως μπορούμε να τους υποστηρίξουμε ώστε να είμαστε όντως βοηθητικοί.

Πρόσθεσε ότι ποτέ κανένα παιδί, σε όποια ηλικία και αν είναι δε φέρει ευθύνη για το πώς του συμπεριφέρονται οι άλλοι, αν το χλευάζουν, αν το απομονώνουν ή αν το εκφοβίζουν. Το παιδί που δέχεται εκφοβισμό -όποιας μορφής και αν είναι αυτός- δεν έχει προκαλέσει το παιδί ή τα παιδιά να του ασκήσουν εκφοβισμό. Ούτε η αντίδραση του και η στάση του σε όσα βιώνει -όποια και αν είναι αυτή, είτε εκφράζει παθητικότητα είτε ενεργητικότητα- σημαίνει ότι αποδέχεται αυτή τη συμπεριφορά.

Έτσι ξεκίνησε μια ανοιχτή συζήτηση στην τάξη μεταξύ των μαθητών με αφορμή την αυτοαποκάλυψη του εφήβου, χωρίς όμως να στοχοποιηθεί ο ίδιος ή οι μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων που τον εκφοβίζουν. Η επαγγελματίας του «Χαμόγελου» υποστήριζε τη συζήτηση, ώστε να διασφαλιστεί ότι κανείς δε θα έρθει σε δύσκολη θέση από αυτή.

Μίλησαν σχεδόν όλα τα παιδιά τις τάξης και η συζήτηση ολοκληρώθηκε με τη συγκινητική συμφωνία όλων ότι από την ίδια μάλιστα ημέρα κανένα περιστατικό εκφοβισμού δεν έχει χώρο στο σχολείο τους.

Την επόμενη φορά που θα υπάρξει κάτι τέτοιο, θα ενώσουν όλοι τις δυνάμεις τους και θα φτιάξουν μια ανθρώπινη «αλυσίδα» προστασίας γύρω από το παιδί που εκφοβίζεται, δίνοντας το μήνυμα ότι κανείς δεν είναι μόνος του και ότι αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι αποδέκτες.

Συμφώνησαν όλοι ότι επιθυμούν να δράσουν με αυτόν τον τρόπο, για να υποστηρίξουν τους ίδιους αν δεχθούν εκφοβιστικές συμπεριφορές και πήραν την πρωτοβουλία αντίστοιχα να δεσμευτούν ότι θα λειτουργήσουν με τον ίδιο τρόπο και αυτοί για τον περίγυρο τους.

Η συζήτηση ήταν πολύ συγκινητική για μαθητές και εκπαιδευτικούς που παρευρίσκονταν στην τάξη. Δημιούργησε ένα κλίμα σύνδεσης, εμπιστοσύνης, αισιοδοξίας και επανόρθωσης.

Η σημασία των δράσεων πρόληψης και ευαισθητοποίησης παιδιών γονέων και εκπαιδευτικών είναι τεράστια, καθώς κάθε εκπαιδευτική παρέμβαση αποτελεί πηγή ενημέρωσης, πρόληψης και αντιμετώπισης περιστατικών, βοηθάει στην κινητοποίηση των συμμετεχόντων και δημιουργεί ένα κοινωνικό αποτύπωμα αλλαγής.

Όταν οι γονείς συζητούν με τα παιδιά, ακούν με προσοχή, παρατηρούν τη συμπεριφορά των παιδιών τους και είναι παρόντες στη ζωή τους για να τα υποστηρίξουν, τότε και εκείνα μπορούν να προσαρμοστούν ομαλά στο πλαίσιο του σχολείου, της παρέας των συνομήλικων κ.ο.κ. Ωστόσο δυσκολίες κατά περιόδους μπορεί να υπάρχουν, το ζήτημα είναι να πλαισιώνονται με την κατάλληλη φροντίδα και να ξεπερνιούνται. Σε αυτό συχνά είναι πολύτιμη η βοήθεια των ειδικών.

Για το λόγο αυτό μην ξεχνάτε ένα χρήσιμο εργαλείο που βρίσκεται στην φαρέτρα σας όλο το 24ωρο, με ανώνυμα και χωρίς χρέωση! Την «Ευρωπαϊκή Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών 116111» του Οργανισμού που καθημερινά απευθύνονται γονείς και επαγγελματίες για να συζητήσουν ότι τους απασχολεί σε σχέση με τα παιδιά και να λάβουν κατευθύνσεις και υποστήριξη από ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς!

https://www.hamogelo.gr/.../de-milao-gia-aita-giati.../

Πανελλαδική εκστρατεία συγκέντρωσης τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης από «Το Χαμόγελο του Παιδιού»

 Ας βάλουμε ένα χεράκι! Παιδιά δικά μας είναι και αυτά!

Με εκτίμηση και ελπίδα να βοηθήσουμε!

Νανά Τσούμα

------------------------------------------------------------

                   ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Για να μη λείψουν τα Χριστούγεννα σε κανένα παιδί… Πανελλαδική εκστρατεία συγκέντρωσης τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης από «Το Χαμόγελο του Παιδιού»

«Το Χαμόγελο του Παιδιού», πιστό στην αποστολή του για την υποστήριξη κάθε παιδιού και οικογένειας σε ανάγκη στην Ελλάδα, ενόψει της χριστουγεννιάτικης περιόδου, πραγματοποιεί Πανελλαδική Εκστρατεία Συγκέντρωσης Τροφίμων και Ειδών Πρώτης Ανάγκης, έως 13 Δεκεμβρίου 2024, προκειμένου να καλύψει τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες στις ήδη αδύναμες οικονομικά οικογένειες. Η υποστήριξή σας είναι ζωτικής σημασίας για να ενισχύσουμε τις δράσεις και τις υπηρεσίες μας, υποστηρίζοντας:

Τα παιδιά που φιλοξενούνται στα Σπίτια του Οργανισμού πανελλαδικά.

Τα παιδιά των οποίων οι οικογένειες αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, αδυνατώντας να καλύψουν βασικές ανάγκες

29 χρόνια «Το Χαμόγελο του Παιδιού» με την πολύτιμη βοήθεια όλων έχει καταφέρει να καλύψει συνολικά ανάγκες 201.491 παιδιά και τις οικογένειες τους με σοβαρότατα προβλήματα διαβίωσης.

Καλούμε όλους εσάς, ιδιώτες και επιχειρήσεις, να συμμετέχετε στην πανελλαδική εκστρατεία συγκέντρωσης τροφίμων και άλλων βασικών ειδών, και μαζί να εξασφαλίσουμε να μη λείψουν τα Χριστούγεννα σε κανένα παιδί…

Μόνο με τη συμμετοχή όλων μας, θα καταφέρουμε, και αυτά τα Χριστούγεννα, να εξασφαλίσουμε στα παιδιά και τις οικογένειές τους τα πιο όμορφα και ζεστά Χριστούγεννα!

Η ευαισθησία και η κινητοποίηση των παιδιών που θα ανταποκριθούν στην έκκληση θα είναι ζωτικής σημασίας για την λειτουργία του Οργανισμού και θα αναδείξει την κοινωνική ευαισθησία και την έννοια της προσφοράς, δημιουργώντας παράλληλα συνθήκες αισιοδοξίας.

Η διαδικασία συγκέντρωσης, διαχείρισης και μεταφοράς των ειδών πραγματοποιείται με απόλυτη διαφάνεια. Ειδικότερα, τα είδη που προσφέρονται μεταφέρονται με εξειδικευμένα οχήματα του Οργανισμού (φορτηγά ψυγεία, εξειδικευμένα ψυγεία) στα Κέντρα Στήριξης και στις Τράπεζες Ειδών του Οργανισμού. Η διαχείριση και αποθήκευση των ειδών γίνεται μεμονωμένα, ανά κατηγορία, με σεβασμό κι απόλυτη τήρηση των κανόνων ασφάλειας και υγιεινής.

Παρακάτω θα βρείτε τα τρόφιμα και τα είδη πρώτης ανάγκης, που συγκεντρώνουμε, καθώς και τα 14 σημεία πανελλαδικά που παραλαμβάνονται τα προϊόντα:

Αλάτι

Αλεύρι

Βρεφικό γάλα Νο 1 & 2

Βρεφικές κρέμες

Γάλα εβαπορέ

Είδη βρεφικής φροντίδας (πάνες Νο 4, 5 & 6, μωρομάντηλα, σαμπουάν, αφρόλουτρα)

Είδη πρωινού (κακάο, μπισκότα, κρουασάν, δημητριακά, φρυγανιές, μέλι, μαρμελάδα, μερέντα, χυμοί)

Είδη προσωπικής φροντίδας (σαμπουάν, αφρόλουτρα, οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες κ.ά.)

Είδη οικιακής χρήσης (αλουμινόχαρτο, διάφανη μεμβράνη, λαδόκολλα, σακούλες απορριμμάτων, γάντια μιας χρήσης)

Ζάχαρη

Ζυμαρικά

Λάδι

Μπαχαρικά

Ξύδι

Όσπρια

Προϊόντα καθαρισμού (καθαριστικά και απολυμαντικά γενικής χρήσης, μαλακτικό ρούχων, απορρυπαντικό πλυντηρίου, χλωρίνη κλπ)

Ρύζι

Σάλτσα τομάτας

Συσκευασμένα Χριστουγεννιάτικα Γλυκίσματα (μελομακάρονα, κουραμπιέδες κ.ά.)

Χαρτικά (χαρτί υγείας, χαρτί κουζίνας, χαρτοπετσέτες)

Κέντρα Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας του Οργανισμού, σε συνολικά 14 περιοχές στην Ελλάδα.

Κέντρο Στήριξης Παιδιού & Οικογένειας στο Μαρούσι

Διεύθυνση: Στουντίου & Ολυμπιονίκη Παπασυμεών, Μαρούσι, Τ.Κ. 15126

210 6095844 - E-mail: socialservicesmarousi@hamogelo.gr

Κέντρο Στήριξης Παιδιού & Οικογένειας στο Ίλιον

Διεύθυνση: Αγίας Ελένης & Πλήθωνος Γεμιστού, Παλατιανή Ίλιον, Τ.Κ. 13121

210 5781060 - E-mail: socialservicesilion@hamogelo.gr

Κέντρο Στήριξης Παιδιού & Οικογένειας στη Νέα Μάκρη

Διεύθυνση: 31ο χλμ Λεωφ. Μαραθώνος, Νέα Μάκρη, Τ.Κ. 19005

22940 96711 – E-mail: socialservicesnmakri@hamogelo.gr

Κέντρο Στήριξης Παιδιού & Οικογένειας στη Θεσσαλονίκη

Διεύθυνση: Εμμανουήλ Χρυσολωρά 4-6, Θεσσαλονίκη, T.K. 54629

2310 535629 - E-mail: socialservicesthess@hamogelo.gr

Κέντρο Στήριξης Παιδιού & Οικογένειας στην Πάτρα

Διεύθυνση: Όθωνος Αμαλίας 83, Πάτρα, Τ.Κ. 26221

2610 332499 - E-mail: socialservicespatra@hamogelo.gr

Κέντρο Στήριξης Παιδιού & Οικογένειας στον Πύργο Ηλείας

Διεύθυνση: Αραχώβης 3, Πύργος Ηλείας, Τ.Κ. 27100

26210 24080 - E-mail: socialservicespyrgos@hamogelo.gr

Κέντρο Στήριξης Παιδιού & Οικογένειας στην Κόρινθο

Διεύθυνση: Πατρών 70, Κόρινθος, Τ.Κ. 20100

27410 71211 - E-mail: socialserviceskorinthos@hamogelo.gr

Κέντρο Στήριξης Παιδιού & Οικογένειας στην Χαλκίδα

Διεύθυνση: Φαβιέρου 41, Χαλκίδα, Τ.Κ.34100

22210 79788 - E-mail: socialserviceshalkida@hamogelo.gr

Κέντρο Στήριξης Παιδιού & Οικογένειας στην Κέρκυρα

Διεύθυνση: Εθνική Οδός Παλαιοκαστρίτσας, Αλυκές Ποταμού, Κέρκυρα, Τ.Κ.49100

26610 80368 - E-mail: socialserviceskerkyra@hamogelo.gr

Κέντρο Στήριξης Παιδιού & Οικογένειας στα Χανιά

Διεύθυνση: Σμύρνης 30, Χανιά, Τ.Κ.73136

28210 92300, 28210 73000 – Ε-mail: socialserviceskriti@hamogelo.gr

Κέντρο Στήριξης Παιδιού & Οικογένειας στο Ηράκλειο

Διεύθυνση: Εθνικής Αντιστάσεως 138, Ηράκλειο Κρήτης, Τ.Κ. 71306

2810 245162 - Ε-mail: socialserviceskriti@hamogelo.gr

Κέντρο Στήριξης Παιδιού & Οικογένειας στο Ρέθυμνο

Διεύθυνση: Σταμαθιουδάκη 59, Ρέθυμνο, Τ.Κ. 741 00

2831055600 - Ε-mail: socialserviceskriti@hamogelo.gr

Κέντρο Στήριξης Παιδιού & Οικογένειας στη Θεσσαλία

Διεύθυνση: Αγιάς 97, Λάρισα, T.K 41221

2410 560900, 2410 555422 - E-mail: socialservicesthessalia@hamogelo.gr

Κέντρο Στήριξης Παιδιού & Οικογένειας στην Καβάλα

Διεύθυνση: Φιλελλήνων 16, Τ.Κ. 654 02 Καβάλα

2510 232616 – E-mail: socialserviceskavala@hamogelo.gr

 

https://www.hamogelo.gr/.../sygkentrwsh-gia-na-mh.../

Μοναξιά: κοιτάζοντας μέσα μας

Μοναξιά: κοιτάζοντας  μέσα μας

Ενα χόμπι πράγματι πολύ ασυνήθιστο!

Είναι μια ντροπιαστική ομολογία, αλλά για μια συγκεκριμένη ομάδα ανάμεσά μας, είναι δίκαιο να πούμε ότι ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας περνάμε κάνοντας ουσιαστικά την ίδια ερώτηση, εβδομάδα με την εβδομάδα, πάντα με τον ίδιο συνδυασμό απογοήτευσης, απόγνωσης και αμηχανίας: Μα γιατί είμαι τόσο μόνος;

Με άλλα λόγια 

«Γιατί βρίσκομαι τόσο συχνά σε αντίθεση με κοινωνικές ομάδες, γιατί δεν μπορώ να συνδεθώ πιο εύκολα με ανθρώπους, γιατί δεν έχω περισσότερους φίλους αντάξιούς μου;»

Είναι δελεαστικό να βγάλεις το πιο σκοτεινό συμπέρασμα: γιατί είμαι απαίσια, γιατί κάτι δεν πάει καλά μαζί μου, γιατί αξίζω να με μισούν... και άλλα τέτοια δραματικά!

Αλλά η πραγματική απάντηση είναι πιθανό να είναι πολύ λιγότερο τιμωρητική και με τον τρόπο της πολύ πιο λογική, φιλική και ανακουφιστική: εμείς, τα απομονωμένα μέλη της φυλής, είμαστε μόνοι για έναν πολύ σταθερό και άξιο να συγχωρεθεί  λόγο: διότι μας ενδιαφέρει η ενδοσκόπηση και αυτοί - οι άλλοι — παρ' όλη τους την ευφυΐα, την εξυπνάδα και τη δύναμη του μυαλού τους, δεν ενδιαφέρονται.

Μπορεί να έχουν πολλά χόμπι και πάθη και πολλά να πουν για πολλά πράγματα, αλλά απλά δεν τους ενδιαφέρει να κοιτάξουν βαθιά μέσα τους. Δεν είναι καθόλου ευχάριστο γι αυτούς  να γυρίζουν  στην παιδική τους ηλικία, να ανιχνεύουν τους δεσμούς μεταξύ των συναισθημάτων τους και των πράξεών τους ή να ξαπλώνουν για πολλή ώρα σε μια μπανιέρα ή ένα κρεβάτι και να επεξεργάζονται στην εσωτερική τους ζωή.

Η ενδοσκόπηση δεν είναι δικό τους θέμα. Δεν μας το έχουν πει με  λόγια — και δεν θα το πουν  ποτέ. Ισως δεν το συνειδητοποιούν καν. Πρέπει απλώς να υποθέσουμε ότι αυτό συμβαίνει με βάση το ότι ποτέ δεν αισθανόμαστε ότι έχουμε πολλά πράγματα να τους  πούμε, παρόλο που –αντικειμενικά– μπορεί να υπάρχουν πολλά να μοιραστούμε μαζί τους.

Είναι η έλλειψη ενδοσκόπησης που εξηγεί γιατί η συζήτηση μαζί τους κολλάει τόσο συχνά σε περίεργα θέματα συζήτησης :  Ας πούμε για την τιμή των εισιτηρίων του Μετρό  ή για τον καλύτερο τρόπο παρασκευής  κουραμπιέδων  ή  ακόμα  τι  κάνει μια φίλη που έχουμε να τη δούμε χρόνια. Εξηγεί γιατί, όταν προσπαθούμε να σπρώξουμε  τη συζήτηση σε κάτι πιο οικείο και ευάλωτο, φαίνεται ότι δεν τα καταφέρνουμε ποτέ και καταλήγουμε σε ακόμη περισσότερους γύρους συζήτησης για τα αθλητικά αποτελέσματα ή το νέο πολιτικό σκάνδαλο.

Δεν είναι απαραίτητα ψυχροί, αλλά σίγουρα μπορεί να φαίνονται έτσι γιατί δεν ενδιαφέρονται να επικοινωνήσουν  μαζί μας πραγματικά  εκμυστηρεύοντας ό,τι συμβαίνει στην καρδιά τους. Μερικές φορές μπορεί να εκπλαγούμε όταν, απροσδόκητα, μας λένε ότι μας θεωρούν στενούς φίλους.

Θα πρέπει να δεχτούμε ότι οι περισσότεροι από τους γνωστούς μας –όσο και αν θέλουν θεωρητικά να είναι φιλικοί μαζί μας – δεν θέλουν να το κάνουν με τίμημα να κοιτάξουν βαθιά μέσα τους.

Και εμείς από την πλευρά μας είμαστε μόνοι επειδή λειτουργούμε ψάχνοντας βαθιά μέσα στον εαυτό μας , με μια έννοια οικειότητας  που δεν είναι και πολύ συνηθισμένη. Θα είμαστε λοιπόν ευλογημένοι αν συναντήσουμε μόνο έναν ή δύο ανθρώπους στη  ζωή μας που να θέλουν να  λειτουργήσουν όπως εμείς. Τον υπόλοιπο χρόνο, δεν πρέπει να επιδεινώνουμε τα προβλήματά μας με το να νιώθουμε μόνοι που είμαστε μόνοι. Είναι επώδυνο αλλά απολύτως κατανοητό. Το αγαπημένο μας χόμπι, όσο ευγενές κι αν είναι, είναι πράγματι πολύ ασυνήθιστο.

 

Απόδοση από το εξαίρετο https://www.theschooloflife.com/

Καλό και ήρεμο χειμώνα να έχουμε!😊

Νοέμβρης, χωρίς τις παραλλαγές του λαμπερού κρεμεζί των φύλλων της αμπέλοψης στην μπορντούρα, δε γίνεται!

Καλό και ήρεμο χειμώνα να έχουμε!😊

 

Eκανα καλά ή όχι;

 Εμπιστεύσου αυτό που ήξερες τότε,
όχι αυτό που νιώθεις τώρα!

-Η ζωή μπορεί να περιπλέκεται από μια ιδιαίτερα εξαντλητική συνήθεια:
την τάση μας να αμφισβητούμε τις κρίσεις μας με το πέρασμα του χρόνου.
-Αυτό που αρχικά φαινόταν σαν μια ξεκάθαρη και βάσιμη απόφαση μπορεί –μετά από μερικές εβδομάδες ή μήνες– να τεθεί υπό νέο έλεγχο και να εμπνεύσει έντονη αμφιβολία, λύπη, ντροπή, αϋπνία και σε ορισμένα σημεία, βιαστικές προσπάθειες ανατροπής της απόφασης που είχαμε πάρει.
-Για παράδειγμα , πριν από λίγο καιρό, φαινόταν απολύτως σωστό να τερματίσουμε την συναισθηματική μας σχέση. Είχαμε διαπιστώσει τα λάθη και τα αδύνατα σημεία του συντρόφου μας και ήμασταν σίγουροι ότι αυτά καθιστούσαν εντελώς απραγματοποίητα τα σχέδια που κάναμε για το μέλλον. Αλλά τώρα τελευταία δεν είμαστε πλέον τόσο σίγουροι ότι κάναμε καλά που χωρίσαμε. Μείναμε πολύ μόνοι μας και μια μέρα καθώς πλέναμε τα πιάτα ή περπατούσαμε στο πάρκο, αρχίσαμε να θυμόμαστε πόσο αστείος και έξυπνος, γλυκός και τρυφερός ήταν ο πρώην μας. -Αναρωτιόμαστε μήπως θα έπρεπε, παρά την αρχική μας απόφαση να μην είμαστε σε επαφή με αυτόν ούτε για λίγο, να του στείλουμε απόψε ένα "αθώο" μηνυματάκι.
Αλλο παράδειγμα
-Ή, πέρυσι το καλοκαίρι, δεν περάσαμε ιδιαίτερα καλά τις διακοπές μας στο παραλιακό θέρετρο στη νότια Ελλάδα –έκανε πολλή ζέστη, είχε πολύ κόσμο- και δεσμευτήκαμε του χρόνου να πάμε σε ένα πιο δροσερό κλίμα, ίσως κάπου στα βόρεια. Αλλά από τότε ο καιρός έχει γίνει πολύ κρύος και μόλις πρόσφατα πιάσαμε τον εαυτό μας να ξεφυλλίζουμε το Travel.gr για να βρούμε πού θα πάμε φέτος διακοπές στα σίγουρα νότια πάλι!
Ακόμα ένα παράδειγμα:
-Είπαμε στον εαυτό μας ότι πάει και τελείωσε με τη δουλειά που κάναμε. Αλλά τώρα τελευταία αρχίσαμε την σκεφτόμαστε πάλι-έτυχε να δούμε και στο δρόμο μια παλιά συνάδελφο και αυτό ήταν αρκετό να αρχίσουμε να αναρωτιώμαστε μήπως να κάνουμε άλλη μια προσπάθεια με την δουλειά που αφήσαμε. 

-Σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί να είναι χρήσιμο να έχουμε κατά νου μια Αρχή:
Όσο πιο μακριά βρισκόμαστε από τη στιγμή που πήραμε μια απόφαση, τόσο περισσότερο η κρίση μας είναι πιθανό να θολώσει και να αλλοιωθεί.
 

-Και αυτό οφείλεται σε ένα χαρακτηριστικό του μυαλού μας που, στους περισσότερους τομείς, μας εξυπηρετεί εξαιρετικά:
την ικανότητά μας να ξεπερνάμε τα δυσάρεστα και καταστροφικά που μας συμβαίνουν. Η ίδια η ικανότητα που σημαίνει ότι μπορούμε να θρηνήσουμε για ένα διάστημα το θάνατο ενός κατοικίδιου ζώου ή ενός αγαπημένου προσώπου ,να ξεπεράσουμε μια χρεοκοπία ή να υπομείνουμε μια πτώση εισοδήματος , η ίδια ικανότητα σημαίνει επίσης ότι είναι πιθανό να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας για έναν πρώην που αγωνιστήκαμε να τον διώξουμε από τη ζωή μας. 

Τί γίνεται;
-Διαχωρίζουμε και διαλύουμε την κρίση μας βάσει της οποίας κάναμε κάποτε κάτι-χωρίσαμε, πενθήσαμε, υπομείναμε κάτι που συνέβη- και αυτό γιατί δεν υπήρχαν καθαρά και ισχυρά κίνητρα από πλευράς μας ούτε ξέραμε πόσο δυσκολοχώνευτες είναι ορισμένες αλήθειες. Ετσι πελαγοδρομούμε στην αμφιβολία αυτού που κάναμε τότε κάτω από ανυπόφορη σύγχυση.

Τελικά έκανα καλά ή όχι;
 

-Φυσικά, θα αρχίσουμε να αμφισβητούμε τις απόψεις μας, όταν ξυπνάμε, θα αναρωτιόμαστε αν ήμασταν άδικοι ή βιαστικοί και εάν μια αναθεώρηση των απόψεών μας είναι πιθανό να είναι σωστή ή απλά μας βολεύει.
 

-Παρ' όλες τις πιέσεις που δεχόμαστε για να πιστέψουμε το αντίθετο, θα πρέπει να πιστεύουμε στη σοφία ενός πολύ φορεμένου ρητού:
να εμπιστεύεστε αυτό που ξέρατε τότε, όχι αυτό που νιώθετε τώρα.
 

Καλή σας ανάγνωση! 

Απόδοση από το έξοχο School of Life

Εχει μια σκοτεινή και ανυπέρβλητη γοητεία αυτό το "Οχι"...

 

Είναι μονόδρομος.

 

Οσο λες σε όλα "Ναι" , η ίδια σου η ύπαρξη θεωρείται δεδομένη.

 

Και όσων χρόνων και αν μαρτυρά η ταυτότητά σου ότι είσαι, στα μάτια όσων επωφελούνται από τα αναντίρρητα «ναι» που απλόχερα και από την καλή σου καρδιά μοιράζεις, θα θεωρείσαι πάντα το "παιδί για όλες τις δουλειές".

 

Με το που θα καταφέρεις να πεις και να εννοείς το πρώτο σου «όχι», ανοίγεται μπροστά σου ο δρόμος του αυτοσεβασμού, της αξιοπρέπειας και μιας -βαθιά μέσα σου - άφατης ικανοποίησης που σου δίνει φτερά!

 

Εχει μια σκοτεινή και ανυπέρβλητη γοητεία αυτό το "Οχι"...

"Η εμπιστοσύνη είναι σαν ένα γραμματόσημο, δεν κολλάει δυο φορές"

"Η εμπιστοσύνη είναι σαν ένα γραμματόσημο,

δεν κολλάει δυο φορές"

 

Το ξέρατε αυτό;

 

Σύλλογος Αποφοίτων Ελληνογαλλικής Σχολής Saint-Joseph

Ψευδεπίγραφο μέλλον (Future faking)

 Το  Ψευδεπίγραφο μέλλον ή Future faking είναι μια στρατηγική ερωτοτροπίας στην οποία οι ναρκισσιστές σας μιλούν λεπτομερώς για όλα τα υπέροχα πράγματα που θα κάνετε οι δυο σας μαζί στο μέλλον - το χαριτωμένο μικρό εστιατόριο που θα αγαπήσετε απόλυτα, πώς θα εξερευνήσετε περισσότερο οι δυο σας ρομαντικές πόλεις στον κόσμο, ή ακόμα και πόσα παιδιά θα έχετε οι δυο σας και πώς να τα ονομάσετε. 

Όλο αυτό το διάστημα, ακούγονται πολύ ενθουσιώδεις και ειλικρινείς. Αυτό που το κάνει να πλαστογραφεί το μέλλον, και όχι απλώς να σχεδιάζει ένα μέλλον, είναι ότι τίποτα από αυτά δεν είναι πιθανό να συμβεί ποτέ. Αντί να βρίσκεστε στο δρόμο προς την ευδαιμονία, τώρα βρίσκεστε στο δρόμο προς την απογοήτευση.

Αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι ότι λίγο αφότου οι ναρκισσιστές πιστέψουν ότι είστε πλήρως αφοσιωμένοι και ερωτευμένοι μαζί τους, όλα αρχίζουν να αλλάζουν. Τώρα που τελείωσε το κυνηγητό, οι καλές στιγμές μειώνονται. Οι ναρκισσιστές δεν είναι πολύ καλοί στη διατήρηση μιας κανονικής σχέσης. Κατά τη διάρκεια της ερωτικής σχέσης, δημιούργησαν θετικό δράμα σχέσεων. Τώρα αρχίζουν να δημιουργούν αρνητικό δράμα.

 Αντί να σας επαινούν, αρχίζουν να επισημαίνουν τα ελαττώματά σας. Θα νιώσετε μια ξαφνική ψυχρότητα και αδιαφορία για τα συναισθήματά σας. Εάν μείνετε, είναι πιθανό να υποτιμηθείτε, να αγνοηθείτε ή να απορριφθείτε. Το ψευδεπίγραφο μέλλον είναι σκληρό γιατί είναι ακριβώς αυτό που ακούγεται, ένα μεγάλο ψέμα.! Αυτό που αρχικά σας έφερε μεγάλη ευτυχία είναι πιθανό να καταλήξει ως μια σειρά από τραυματικές απογοητεύσεις.

Πώς μοιάζει το Future faking;

Φανταστείτε ότι είστε έτοιμοι για μια σοβαρή σχέση και συναντάτε αυτό το πολύ ελκυστικό άτομο στο πρώτο ραντεβού. Όλα κινούνται γρήγορα. Μέχρι το δεύτερο ή το τρίτο ραντεβού σας, αυτό το νέο άτομο φαίνεται τρελά ερωτευμένο μαζί σας. Αυτός ή αυτή επαινεί τα πάντα για εσάς. Ο νέος σας εραστής έχει ήδη αποφασίσει ότι οι δυο σας είστε το τέλειο ζευγάρι και προς έκπληξή σας, αρχίζει να σχεδιάζει ένα μέλλον μαζί σας. Μπορεί να είστε λίγο διστακτικοί. Εξάλλου, μετά βίας γνωρίζετε αυτό το άτομο. Σκέφτεστε: «Δεν είναι πολύ νωρίς για να κάνουμε αυτό το είδος δέσμευσης;» Αλλά, από την άλλη πλευρά, είναι ελκυστικό να βρίσκεστε επιτέλους στην παρέα κάποιου που φαίνεται να σας αρέσει και να του αρέσετε πραγματικά.

Όλα αυτά γίνονται τόσο πειστικά ώστε να αρχίσετε να αποδέχεστε το όραμα και να αρχίσετε να φαντάζεστε ένα πιθανό μέλλον μαζί — ένα μέλλον χωρίς άλλα άσχημα ραντεβού και χωρίς να αναρωτιέστε πια εάν το ραντεβού σας σας αρέσει τόσο όσο εκείνος ή εκείνη. 

Έτσι, αποφασίζετε να ακολουθήσετε τη ροή και να δείτε τι θα συμβεί στη συνέχεια. Δεν θέλετε να διακινδυνεύσετε να χάσετε την αληθινή αγάπη με το να είστε πολύ δύσπιστοι. Τώρα αυτό το άτομο που σχεδόν δεν γνωρίζετε αρχίζει να περιγράφει τις υπέροχες στιγμές που θα περάσετε οι δυο σας αυτό το καλοκαίρι. Σας περιγράφει με ζωηρές λεπτομέρειες όλα τα καταπληκτικά πράγματα που θα κάνετε οι δυο σας μαζί—τις ρομαντικές βόλτες στην παραλία, τα ταξίδια που θα κάνετε, ακόμη και συγγενείς και στενούς φίλους που θέλει να συναντήσετε. Αρχίζετε  δειλά δειλά να τον προσκαλείτε  για παράδειγμα  σε έναν οικογενειακό γάμο  και αυτός  συμφωνεί αμέσως. Αναπνέτε  με ανακούφιση και σκέφτεστε: «Πρέπει να είναι σοβαρή η σχέση μας. Τί στο καλό; Θα συμφωνούσε  να έρθει μαζί μου στο γάμο της ξαδέλφης μου, αν δεν ήταν ερωτευμένος μαζί μου;»

Γιατί το κάνουν αυτό οι ναρκιστιστές;;

Η γραμμή μεταξύ ειλικρίνειας και ανειλικρίνειας είναι σχεδόν αόρατη για τα άτομα με Ναρκισιστική Διαταραχή Προσωπικότητας (NPD). Τη στιγμή που σχεδιάζουν με ενθουσιασμό ένα μέλλον μαζί σας, μπορεί να αισθάνονται πραγματικά ειλικρινείς. Ωστόσο, δεν λαμβάνουν υπόψη ότι θα πρέπει να περιμένουν πριν μοιραστούν τις φαντασιώσεις τους για ένα ρόδινο μέλλον μαζί σας. Νιώθουν ελεύθεροι να αλλάξουν γνώμη ανά πάσα στιγμή. Όταν ο έρωτάς τους εξασθενεί και χάνουν το ενδιαφέρον τους για την εκπλήρωση των μελλοντικών σχεδίων, μπορούν εύκολα να εκλογικεύσουν την αλλαγή στη σκέψη τους. 

Εδώ είναι μερικά από τα πράγματα που  λένε οι ναρκισσιστές για αυτές τις καταστάσεις:

-Το εννοούσα όταν το είπα. Στη συνέχεια όμως άλλαξαν οι συνθήκες.

-Γιατί να με κατηγορήσεις; Δεν είναι αυτός που νόμιζα ότι είναι.

-Με κορόιδεψε. Δεν του χρωστάω τίποτα.

- Ήταν διασκεδαστικό όσο κράτησε. Απλά δεν λειτούργησε μεταξύ μας.

Μερικές φορές οι ναρκισσιστές χρησιμοποιούν το future faking σκόπιμα ως τεχνική αποπλάνησης.

Αυτό είναι ιδιαίτερα σκληρό γιατί γνωρίζουν από την αρχή ότι η λαμπερή εικόνα που ζωγραφίζουν είναι εντελώς ψεύτικη. Δεν έχουν καμία πρόθεση να κάνουν στην πραγματικότητα κανένα από τα υπέροχα πράγματα που έχουν υποσχεθεί να κάνουν μαζί σας. Απλώς εκμεταλλεύονται την επιθυμία σας για μια ερωτική, μακροχρόνια σχέση και λένε οτιδήποτε πιστεύουν ότι θα πετύχει τους στόχους τους.

 Πάνω απ' όλα, μην φοβάστε να αμφισβητήσετε ευγενικά τυχόν μελλοντικά όνειρα που σας προτείνουν οι άνθρωποι. Αν και μπορείτε να ανησυχείτε ότι θα τους πληγώσετε ή θα μειώσετε τον ενθουσιασμό τους, ζητήστε τους οποιοδήποτε κοινό μέλλον μαζί τους να περιλαμβάνει κι εσάς. Ο τρόπος που θα αντιδράσουν μπορεί να είναι πολύ αποκαλυπτικός. Αν δείξουν ότι το μόνο που τους νοιάζει πραγματικά είναι οι ίδιοι, οι πιθανότητες να είχατε ποτέ πραγματικά ένα μέλλον μαζί τους είναι μηδαμινές.

Καλή ανάγνωση και προσοχή!😊

Απόδοση από το εξαίρετο  https://www.psychologytoday.com

 

«Παιδικοί» έρωτες!

 

«Παιδικοί»  έρωτες!

Συμβαίνει στις καλύτερες οικογένειες  και στις καλύτερες σχέσεις.

Μπορεί να φαίνεται απίστευτο, απίθανο και αλλόκοτο. 

Μια ατμόσφαιρα  προσκολλημένη σε ορισμένες από τις διαθέσεις και τα ενδιαφέροντα της πρώιμης παιδικής ηλικίας. Να αποκαλούμε τον άλλο «μωρό μου» και αντίστοιχα ο άλλος να μας αποκαλεί «κουκλάκι μου» . Να μιλάμε  μεταξύ μας με λίγο χαμηλότερη χαϊδευτική και ναζιάρα φωνή και  να τους αγοράζουμε στα γενέθλιά τους μια Aston Martin μινιατούρα και εκείνοι να μας αγοράζουν στη γιορτή μας ένα αξιολάτρευτο λούτρινο  επανιέλ μπρετόν.

Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται - στο φως της ημέρας - πολύ άτυχα, παλιομοδίτικα και κάπως σαχλά. Αλλά αυτό θα ήταν να παραβλέπαμε το πόσο πολύ η ενήλικη αγάπη αναπόφευκτα στηρίζεται σε μια βάση που δημιουργήθηκε στην παιδική ηλικία και ως εκ τούτου, όταν πηγαίνει καλά, θα πρέπει να μοιράζεται ορισμένα χαρακτηριστικά με αυτές τις καλύτερες στιγμές του παρελθόντος μας.

Δεν είναι λοιπόν σημάδι βλακείας όταν χρησιμοποιούμε υποκοριστικά με τους αγαπημένους μας.

 Είναι απόδειξη ότι έχουμε βρει τον δρόμο μας πίσω, στην ανάγκη που κάποτε ξέραμε να εκφράζουμε και να διασκεδάζουμε με  μια απλότητα που μας αναζωογονούσε  και ότι πρέπει να επανασυνδεθούμε με αυτήν για να έχουμε μια ευκαιρία να αγαπήσουμε, ακόμα κι αν είμαστε, στο υπόλοιπο της ζωής μας, έμπειροι δικηγόροι,  αναγνωρισμένοι γιατροί ή πασίγνωστοι επιχειρηματίες.

Μπορεί επίσης να αναρωτιόμαστε για εκείνους που φαίνονται πολύ πρόθυμοι να απορρίψουν μέχρι και να χλευάσουν το συναισθηματικό αυτό  παιχνίδι ως «παιδικό». Μπορούμε να ρωτήσουμε τι τους συνέβη και γιατί έπρεπε να το αποκηρύξουν τόσο έντονα. Μπορούμε να εξερευνήσουμε πόσο δύσκολο είναι για αυτούς να θεωρηθούν εύθραυστοι - και ως εκ τούτου, να αναγνωρίσουν το πόσο εύθραυστοι είναι και οι άλλοι.

Η πραγματική ωριμότητα δεν σημαίνει - τελικά - την καταστολή όλων των ενδείξεων αδυναμίας ή ανωριμότητας. Η πραγματική ωριμότητα σημαίνει να αποδίδουμε στο πρώιμο και τρυφερό αυτό κομμάτι του εαυτού μας το δικαίωμά του να βρίσκεται μέσα στο σύνολο των δυνατοτήτων της μετέπειτα ζωής μας. Απαιτεί παράλληλα και την ικανότητα να είμαστε μητέρες ή πατέρες του πρώιμου εαυτού  του συντρόφου μας - και να του επιτρέπουμε να κάνει και αυτός  το ίδιο σε εμάς.

Τελικά μπορεί  να χρειαστεί να περιμένουμε μέχρι να γίνουμε πραγματικοί ενήλικες πριν μπορέσουμε να ξαναμάθουμε πώς να παίζουμε - και κυρίως να αγαπάμε - με κάποια από την αυθεντικότητα και την απροκάλυπτη ειλικρίνεια των τριών ετών μας.

Απόδοση από το έξοχο www.theschooloflife.com