Παρασκευή, Ιανουαρίου 24, 2025

Το κλειδί για να σταματήσει ο εκφοβισμός- το bullying.

 Το κλειδί για να σταματήσει ο εκφοβισμός- το bullying.

Ένα άρθρο του 2013 από τους Padgett και Notar στο Journal of Educational Research-ένα ακαδημαϊκό περιοδικό που καλύπτει την έρευνα στην εκπαίδευση, ιδρύθηκε το 1920 και εκδίδεται από τις εκδόσεις Taylor & Francis- με τίτλο "Οι παρευρισκόμενοι είναι το κλειδί για να σταματήσουν τον εκφοβισμό", περιγράφει διάφορες στρατηγικές για την ενθάρρυνση των παιδιών να παρέμβουν.
Μεταξύ αυτών είναι:
 
α) Βίντεο που δημιουργούν ενσυναίσθηση για τα θύματα εκφοβισμού και μοντελοποιούν κατάλληλες παρεμβάσεις από συνομηλίκους. Για παράδειγμα ένα αποτελεσματικό βίντεο μπορεί να αφηγηθεί την ιστορία ενός μαθητή που δέχεται εκφοβισμό, ο οποίος φοβάται να πάει στο σχολείο, αλλά, παρά τους πόνους στο στομάχι, τους εφιάλτες και την αϋπνία, βρίσκει με κάποιο τρόπο το κουράγιο να πηγαίνει στο σχολείο κάθε μέρα. Ένα άλλο παιδί στην ιστορία, που θαυμάζει το θάρρος του θύματος, αποφασίζει μια μέρα να μπει ανάμεσα στον νταή και το παιδί που εκφοβίζεται και να πει σταθερά:
«Σταμάτα αυτό!».
 
β) Προσομοιώσεις, όπου οι μαθητές υποδύονται τους ρόλους των νταήδων, των θυμάτων και των παρευρισκομένων, ώστε να μπορούν να βιώσουν από πρώτο χέρι πώς είναι κάθε ρόλος. Τα παιδιά μπορούν να δείξουν αποτελεσματικές παρεμβάσεις από παρευρισκόμενους, όπως να συγκεντρωθούν ως ομάδα - αισθάνονται ασφαλείς όταν είναι πολλοί μαζί- για να επιμείνουν στους νταήδες να σταματήσουν την κακοποίηση.
 
γ)Συνεπής και προβλέψιμη συμπεριφορά από τους εκπαιδευτικούς. Ειδικότερα, οι δάσκαλοι και άλλοι ενήλικες πρέπει να ενεργούν σύμφωνα με αναφορές παιδιών για εκφοβισμό και να μην αγνοούν ή τιμωρούν όσους παραπονούνται για εκφοβισμό ή αναφέρουν τον εκφοβισμό άλλων.
 
δ) Δείχνοντας στα παιδιά, μέσω προσομοιώσεων ή βίντεο αφήγησης, ότι η παρέμβαση μπορεί να αυξήσει τον σεβασμό που λαμβάνουν από τους άλλους. Για παράδειγμα, ένα βίντεο σχετικά με τον εκφοβισμό θα μπορούσε να δείξει τους παρευρισκόμενους να δίνουν το χέρι και να λένε "Μπράβο ρε μεγάλε" όχι στον νταή, αλλά στο γενναίο παιδί που μπαίνει ανάμεσα στον νταή και το θύμα του.
 
*Αυτό το τελευταίο μέτρο θα μπορούσε να είναι το πιο αποτελεσματικό, επειδή βρίσκεται ακριβώς στο επίκεντρο του προβλήματος γιατί οι περισσότεροι νταήδες εκφοβίζουν και γιατί οι παρευρισκόμενοι δεν κάνουν τίποτα γι 'αυτό.
**Και βέβαια δεν αφορά μόνο τον εκφοβισμό των ανηλίκων από ανήλικους αλλά και των ενηλίκων από ενήλικες! Κατανοητό;
Καλή σας ανάγνωση😊
Με εκτίμηση
Νανά Τσούμα
Δημοσιεύθηκε στο PsychCenter

Τρίτη, Ιανουαρίου 14, 2025

Τότε που ζούσαμε στα χωριά…

Τότε που ζούσαμε στα  χωριά…

 Βέβαια, τότε που μέναμε όλοι σε χωριά, υπήρχαν σοβαρά προβλήματα. Ήταν δύσκολο να κυκλοφορήσεις , δεν είχες πού να πας, όλοι οι ίδιοι και οι ίδιοι,  η  κοινωνία  κλειστή και επικριτική, δεν υπήρχαν και πολλά να κάνεις τα βράδια... ας μην τα πούμε και άλλα και μελαγχολήσουμε.

Υπήρχε όμως ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Όσον αφορά στην κοινωνική τακτοποίηση-γάμος-παιδιά-οικογένεια-  υπήρχαν πολύ λίγες επιλογές για να διαλέξουμε. Αν ήμασταν 22 ετών και γυναίκα, θα υπήρχαν τρεις υποψήφιοι, άντε  τέσσερις – και το αντίστροφο – και μόλις θα ζευγαρώναμε, το έργο ήταν απλό: θα κάναμε  ό,τι καλύτερο μπορούσατε απλά για να το κάνουμε  να λειτουργήσει.

Προφανώς το άτομο δε θα ήταν τέλειο , δε θα ήταν ό,τι φανταζόμασταν πλην όμως το επόμενο χωριό ήταν τρεις μέρες μακριά με τα πόδια από τα βουνά και ολόκληρη η προδοκία  μας ήταν συνεπώς προσανατολισμένη στην ελπίδα και τη στέγαση.

Ναι, μπορεί να είναι λίγο πεισματάρης, ναι, βγάζει έναν περίεργο ήχο σα σφύρισμα όταν κοιμάται, αλλά είναι  αρκετά έξυπνος  στο να φτιάχνει  τα υδραυλικά  ή να βάφει τις πόρτες.  Φυσικά, είναι  λίγο εμμονικός με τη μητέρα του-η μάνα μου αυτό , η μάνα μου το άλλο-, αλλά  τον υπόλοιπο καιρό θα λέγαμε πως είναι γοητευτικός. Βέβαια ίσως να μην έχει το ιδανικό προφίλ –η μύτη του λίγο μελιτζάνα και το πηγούνι του λίγο γαλότσα –αλλά  κοιτάζοντάς  τον τουλάχιστον μετά από καιρό παρατηρούσαμε πως τα χέρια του σε σχέση με το σώμα του ήταν λίγο κοντά-προτέρημα αυτό- περπατούσε ίσια και ήταν μανιακός με την καθαριότητα. Ε,μην τα θέλουμε και όλα δικά μας.

 Ενώ τώρα, μακριά από εκείνα τα έρημα πια χωριά, δεν περνά ούτε δευτερόλεπτο χωρίς να «παίζει» το μάτι μας. Η μεγάλη ποικιλία μας κάνει δύσκολους.

Και τί  γίνεται με κάποιον λιγότερο… κάποιον περισσότερο… κάποιον όχι τόσο…;

Σε κάποιον άρεσε  βασικά αυτό που είχαμε  για δείπνο  την περασμένη εβδομάδα- έτσι είπε τουλάχιστον- αλλά αν ήταν βρε παιδί μου λίγο νεότερος  χωρίς αυτό το πράγμα στα δόντια του ή το ελαφρώς περίεργο πίσω μέρος του κεφαλιού του-σαν περουκίνι μου φάνηκε.

Και δεν είμαστε – φυσικά – μόνο εμείς που κοιτάζουμε με αυτόν τον τρόπο. Είμαστε μόνο μια στιγμιαία στάση στον μαραθώνιο όλων των άλλων. Ένας κόσμος που σαρώνει με τα μάτια του στο μπάνιο και στο γυμναστήριο, στο λεωφορείο και στις βόλτες στο δάσος.

Και εμείς –ακόμα και στην οικειότητα της κρεβατοκάμαρας– όταν τελικά πιστεύουμε ότι βρήκαμε επιτέλους καταφύγιο, έχουμε επίγνωση ότι ο πρώην ή η πρώην μας έχει ακόμα το τηλέφωνό μας όπως έχουμε εμείς το δικό του/της  και τις μυστικές ώρες θα ψάχνει όπως και εμείς  να στείλουμε  τον περίεργο φιλικό χαιρετισμό (του τύπου «τί κάνεις;»).

 Δεν είναι σημάδι τρέλας να είμαστε παρανοϊκοί αλλά είναι τρελό να είμαστε οτιδήποτε άλλο. Σκοτώσαμε την αγάπη σε μια αδιάκοπη αναζήτηση για αυτήν.  

Μπορεί να εκραγούμε κάποια στιγμή: Δεν θέλω τίποτα από όλα αυτά. Δεν αντέχω την αστάθεια. Δεν αντέχω άλλο, θέλω να πάω σπίτι.

Πόσο θα λαχταρούσαμε να υπήρχε μια θεότητα να σταματήσει οριστικά τον χορό, να αφαιρέσει αυτά τα απαίσια φωτισμένα γαϊτανάκια από τα ένοχα χέρια μας και απλά να μας πει, σαν από ψηλά, με μια αδιαμφισβήτητη θεϊκή φωνή: αυτός πάει με εκείνον, αυτός  με τον άλλο . Και αυτό είναι όλο! Τέλος! Κάντε το να λειτουργήσει!

Θα το μισούσαμε, αλλά ταυτόχρονα, πόσο ήρεμοι θα νιώθαμε, πόσο σταθερές θα ήταν οι ζωές μας. Πόσο ελεύθεροι θα ήμασταν, επιτέλους, γνωρίζοντας ότι δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να αγαπάμε εδώ και πουθενά αλλού – για πάντα χωρίς τέλος.

Θα το κάναμε δηλαδή να δουλέψει.

Απόδοση απο το έξοχο Schooloflife