Σάββατο, Φεβρουαρίου 24, 2007

Τί είναι η πατρίδα μας;;;

Μην είναι οι κάμποι μην είναι τα ψηλά βουνα;
Τη βρίζουμε
τη μουτζώνουμε
τη βλαστημάμε
τη φτύνουμε
και μόλις φύγουμε μακριά της
την κρεμάμε στην καρδια μας

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 23, 2007

5 πράγματα που δεν ξερετε για μενα.

Παιρνω τη σκυτάλη από το vatraxokoritso και γραφω στα γρήγορα και χωρις πολλή σκέψη.
1.Είμαι ανοιχτο βιβλίο
2.τσιμπάω ευκολα
3.ψαρώνω ακόμα πιο ευκολα
4.δινω αμετρητες φορες "δεύτερες ευκαιριες"μεχρι να μου κάνει κλικ οπότε και τέρμα.
5.δεν αντεχω την αλαζονία και την ξιπασια του επαρχιώτη

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007

Είναι κατι γυναίκες....

Είναι κατι γυναίκες….

Χτες το βράδυ καθόμαστε με μια παρέα σε μια ταβέρνα και τρώγαμε. Καλοί φιλοι με απίστευτη πλάκα. Δηλαδή να σε πιανει η αναπνοη σου από το γέλιο!

Η κουβέντα ήρθε στο συγχωρεμένο το Βαρθολομαίο. Το τι ειπώθηκε δεν περιγράφεται …μέχρι ότι στην κηδεία μαζί με το μαξιλαράκι που είχε πάνω τα παρασημα του είχαν και μαξιλαράκι με πάνω τα Viagra!!

Χαμός!!!Μπήκανε στην πλάκα και οι άλλες παρέες και έγινε το σώσε!!!

Και φυσικά ο καθένας είχε τη δική του άποψη στο ποιος φταιει..

Φταίει ο Βαρθολομαίος γιατι του άρεσαν οι γυναικες, φταίει η Θεώνη γιατι της άρεσαν οι άντρες, φταίει ο άντρας της που δεν την κράτησε ή δεν τη χώρισε, φταίει η γυναικα του Βαρθολομαίου γιατι τον ζήλευε, φταίει ο ένας, φταίει ο άλλος μέχρι τη Νέα Δημοκρατία ειπανε πως φταίει!!!!

Εκεί λοιπον σκέφτηκα κάτι γυναικες που έχω συναντήσει στη ζωή μου και που τις θυμάμαι πολύ ζωντανά.

Είναι οι γυναίκες που ερωτεύονται τη Θέση..

Τη θέση του Διοικητή…του Προέδρου…του Διευθυντή…του Προιστάμενου

Οχι τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από αυτή.

Τις έχω συναντήσει στη δουλειά μου κυρίως

Είναι οι γυναίκες που η εξουσία του άλλου λειτουργεί γιαυτές σαν το μεγαλύτερο αφροδισιακό.

Προσέξτε …όχι τα λεφτά ή η φήμη αλλά η εξουσία!!

Τις έχω δει πώς λειτουργούν……

Φροντίζουν να τον πλησιάζουν με τέτοιο σαγηνευτικό τρόπο ώστε να του γίνονται απαραίτητες!

Του αλλαζουν λουλούδια κάθε μέρα στο γραφείο του…του φέρνουν καφέ με κρουασάν από το σπίτι…τον ρωτάνε αν του πέρασε ο πονοκέφαλος…αν θέλει να του δώσουν ένα δικό τους παυσίπονο αμερικάνικο…του φέρνουν τυρόπιτα που έστειλε η μαμά τους …τον πλησιάζουν …τον αφήνουν να τις μυρίσει…τον ακουμπάνε στο χέρι…..σκύβουν να του πούνε κατι εμπιστευτικό..τον κοιτάνε μές`στα μάτια………

Και ο άλλος τρελαίνεται…τα παίζει….βλέπει πως είναι επιθυμητός…..ισοπεδώνεται…και από κει και πέρα ότι προκύψει!!!!!

Δεν ξέρω μπορεί η περίπτωση της Θεώνης να ήταν τέτοια…..

Μπορεί και να κανω λάθος ….

Γκέισα

Γκέισα

Όταν ήμουνα μικρή, γύρω στα 6, τα πολύ παλια χρονια, τις Απόκριες , η μητέρα μου με έντυνε γκέισα.

Δεν ξερω πως και γιατι είχε καταλήξει πως ήταν η μοναδική αποκριάτικη στολή που μου πήγαινε. Όχι πως δεν ειχαμε δοκιμάσει και άλλες αλλα αυτή της γκέισας μουρχοτανε γάντι κατά γενική ομολογία (ρωτάγαμε το μπαμπά, την αδελφή μου, τις θειες, τις γειτονισες…γκαλοπ κανονικό).

Την έραβε λοιπον μόνη της. Είχε κληρονομήσει από τη γιαγιά μου, όπως ακριβώς κι εγώ , ένα απιστευτο ταλέντο στη ραπτική…..όχι κοπτική…μόνο ραπτική.

Η πολυαγαπημένη μου γιαγια η Αθηνά η σφακιανή ήταν εξαιρετική ράφτρα.Εμενε στη Σοφοκλέους, όπου γέννησε και τα παιδιά της και έραβε τα κοστούμια των δικηγόρων που έμεναν τριγύρω. Μεγάλη τεχνίτισσα.

Τη στολή λοιπον της γκέισας την έραβε η μαμα μου.Επαιρνε το ύφασμα, ένα μαύρο μεταξωτό με ανθισμενες αμυγδαλιές και λευκά νουφαρα πάνω και μου έφτιαχνε ένα κιμονό αριστούργημα. Μου φορούσε λευκά σοσονια και ίσια μαύρα παπούτσια.

Στο κεφάλι δε φόραγα περούκα, δε μου αρεσε, με βάραινε και έκλαιγα. Ετσι μου έπιανε τα μαλλιά κότσο σφιχτό και πέρναγε μέσα τις γιαπωνέζικες βελόνες. Το μακιγιαζ με ήθελε με λοξά ματάκια και κατακόκκινο κραγιόν.

Τα χέρια μου κρυμένα στα φαρδιά μανίκια του κιμονό και δασκαλεμένη να περπατάω με μικρα βηματάκια

Εχω φωτογραφία από εκείνη την εποχή.Τέτοιο πιτσιρίκι να το πιεις στο ποτήρι που λένε!!!!!!!

Εκεί παλι γύρω στα 6 άρχισα μπαλέτο.Σχολή κλασικού μπαλέτου Μοριάνοβα, ρώσικο σύστημα Vaganova…Χριστέ μου τι εποχές!!!!

Το μπαλέτο το σταμάτησα μόλις άρχισα τα φροντιστήρια για το Πανεπιστήμιο..το συνεχισα λίγο μετά ….και ύστερα τέρμα.

Μου στοίχισε όσο τίποτα.

Μεγάλο λαθος!Αν ξαναζούσα το μονο λαθος που δε θάκανα

Εκεί λοιπον στο μπαλέτο καναμε κάθε χρόνο επιδείξεις στο τελος της χρονιάς.

Αναλογα με το έργο που ανεβάζαμε ειχαμε και τα κατάλληλα κοστούμια σχδιασμένα από την Ελλη Σολομωνίδου. Τα κοστούμια αυτά τα φοράγαμε τις επόμενες Απόκριες.

Ας πουμε μια χρονιά ανεβάσαμε Grieg. Εγώ έκανα τον Ερωτα. Μια κρεμ μεταξωτή κοντή χλαμύδα με τον ένα ώμο έξω και στα χέρια το τόξο.

Τις Απόκριες φόρεσα το κοστούμι αυτό στη γιορτή του σχολείου όμως κανεις δεν καταλαβε ότι ήμουν ντυμένη Ερωτας. Επρεπε να το λέω κάθε φορά που με ρωτάγανε.

Άλλη φορά ανεβάζαμε Μπραμς ουγγρικούς χορούς. Τα ίδια και με τις κοζάκικες στολές… Μονο όταν φορούσα τις μπαλαρίνες δε χρειαζοταν να πω τι ήμουν ντυμένη αλλα μια φορά την έβαλα και δεν την ξαναβαλα γιατι μια κυρία σε ένα χορο παρατήρησε: «Μα καλά μπαλαρίνα με σκαρπίνια;;»

Και η μαμά μου οργισμένη της απάντησε: «Και πως θα περπατάει το παιδι στο δρόμο με τις πουέντες;»

Ετσι καταλήγαμε στη γκέισα.Σίγουρη στολή και το κυριότερο δε με ρωτούσε κανεις τι ειμαι ντυμένη.

Πριν μερικά χρόνια πήγαμε μια τελευταία Κυριακή έτσι στο απρόοπτο στην Πάτρα για το καρναβάλι.

Μέχρι τότε το έβλεπα από την τηλεόραση.

Μπήκαμε λοιπόν στα πλάγια του δρόμου και περιμέναμε, αφού πρώτα περάσαμε στα γρήγορα από την κεντρική πλατεία που συγκεντρώνονταν τα άρματα και που η βρώμα ήταν απίστευτη.

Ξεκίνησε λοιπον η παρέλαση…τι να σας πω .Μ`έπιασε η ψυχή μου.Να βλέπω τα άρματα να τα σέρνουν αγροτικά, μπαγκαζιέρες, φορτηγά …να φαινονται οι άνθρωποι από μέσα , ψιλοέβρεχε, βρώμικα στο δρόμο, οι μασκαράδες βρεμένοι και βρώμικοι…τα μικρά παιδιά να σέρνονται κατω, να τα τραβάνε οι πατεράδες τους… ούτε και που ήξερες τι ήταν ντυμενος ο καθένας…κατι από τουρλού…

δεν ξέρω αλλά καλύτερα που τόβλεπα από την Τηλεόραση.

Πριν φύγουμε μούρθε στο μυαλό η εικόνα μου ντυμενη γκέισα.

Καλοραμενη και ξεκαθαρη ….γκέισα

Κυριακή, Φεβρουαρίου 11, 2007

Βρε καλά που υπάρχουν και οι Σύλλογοι!!!!

Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων :Η μεγάλη αμαρτία!

Κάποια μέρα διάβαζα σε ένα blog ,τώρα δε θυμάμαι που, για το πόσο έχει αλλαξει η πορεία του κόσμου χάρη στην ύπαρξη των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.

Εγώ θα προσθέσω και αυτό.

Καλά που υπάρχουν και οι Σύλλογοι!!

Είμαι Γραμματέας σε έναν Περιβαλλοντικό Σύλλογο παραλιακής περιοχής, κάπου 140 χλμ μακριά από την Αθήνα, για την ακρίβεια Σύλλογο Προστασίας Περιβάλλοντος.

Συνήθως όταν πηγαίνεις σε μια περιοχή να αγοράσεις οικόπεδο και να φτιάξεις εξοχικό ,σε τραβάει πρώτα η θάλασσα ,ο περιβάλλων χώρος, η θέα, τα σπίτια που βλέπεις γύρω σου, οι προσβάσεις ……

Ε αυτά φτάνουν .Αλλωστε οι επισκέψεις που κάνεις παρέα με το μεσίτη δεν είναι και για χόρταση. Πας βλέπεις, γυρίζεις λίγο το μέρος να το δεις, συμφωνείς στην τιμή….και το πήρες.

Μετά αρχίζεις τον αγώνα για το χτίσιμο…..το φτιάχνεις όπως το θες ή καλύτερα στο φτιάχνουν όπως το θέλουν οι μαστόροι..

διότι έτσι ξέρουν και έτσι καταλαβαίνουν…

τους λες έτσι το θέλω…στο φτιάχνουν αλλιώς …

και μετά σου λένε: «Μα έτσι δε μου είπες πως το θες;»

Αντε να το χαλάσεις μετα.

Και αφού λοιπον φτιάξεις το σπίτι και το κατοικήσεις αρχίζεις να βλέπεις τα ελαττώματα ,πρώτα του σπιτιού και μετά της περιοχής.

Στο μεταξύ έχουν περάσει κάποια χρόνια …..

Και βλέπεις ξαφνικά να γίνεται μια βιοτεχνία τσιμεντόλιθων ή να ανοίγει ένα χοιροστάσιο.

Μα καλά λες ..πώς διάολο άφησαν μέσα σε μια τουριστική περιοχή να γίνει τσιμεντάδικο ή χοιροστάσιο;;;;Ποιος τούδωσε την άδεια;;;

Εκεί που υπάρχει μια γραφική προβλήτα για τα ψαροκάικα βλέπεις ξαφνικά ( και λέω ξαφνικά διότι το χειμώνα μπορεί να κάνεις και 3 μήνες να πας στο εξοχικό) ένα λιμενοβραχίονα όπου μεταφέρονται με μικρά εμπορικά π.χ. πρώτες ύλες ή χημικά.

Μα καλά λες..πώς διάολο γίνεται μέσα σε μια τουριστική περιοχή να μπαινοβγαίνουν εμπορικά;;;;Ποιος το άφησε να γίνει;;;

Και αρχίζεις να ρωτάς..το πώς και το γιατί…και παίρνεις την απάντηση:

«Όλα νόμιμα έγιναν! Αφού έγιναν και Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων!»

Να λοιπόν η μπανανόφλουδα.!!

Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και τα σκυλιά δεμένα

Η μεγάλη απάτη!!Ο υπ`αρ.1 βιαστής του Περιβάλλοντος!

Για όσους δεν ξέρουν τι είναι….

Κάθε έργο ή δραστηριότητα…από ψησταριά και περίπτερο μέχρι πυρηνικό εργοστάσιο και αεροδρόμιο…για να γίνει πρέπει πρώτα να γίνει Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων ώστε να εκτεθούν οι συνέπειες στο περιβάλλον από την κατασκευή του έργου και να ΄ληφθούν μέτρα για την αποκατάστασή του και στη συνέχεια για την Προστασία του.

Στη συνέχεια η Μελέτη αυτή η οποία συντάσσεται βάσει κάποιου ερωτηματολογίου, μαζί με πολλά άλλα δικαιολογητικά κατατίθεται στο ΥΠΕΧΩΔΕ ή στις κατά τόπους Περιφέρειες(ανάλογα με το πόσο μεγάλο είναι το έργο) για να εγκριθεί και να εκδοθεί η άδεια.

Ο επιχειρηματίας τώρα που θέλει να κατασκευάσει π.χ. ένα εργοστάσιο πλαστικών σε μια περιοχή πρέπει πρώτα να κάνει Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων όπου μέσα θα περιγράψει πως ακριβώς θα γίνει το έργο αυτό, τι συνέπειες θα έχει στο Περιβάλλον και τι μέτρα θα πάρει για να το προστατέψει.

Βρίσκει λοιπόν ένα γραφείο Μελετών στο οποίο αναθέτει την εκπόνηση της Μελέτης. Το γραφείο φτιάχνει τη Μελέτη κατά παραγγελία του πελάτη και γράφει μέσα –για να μη σας κουράζω-ότι θέλει!

Αποτέλεσμα να βλέπεις ότι ένα εργοστάσιο πλαστικών όχι μόνο δε θα βλάψει το Περιβάλλον αλλά θα το ωφελήσει κιόλας!!!

Από εκεί και πέρα όλα είναι εύκολα.

Τη στέλνει στο ΥΠΕΧΩΔΕ ή στην Περιφέρεια.

Οι αντίστοιχες διευθύνσεις Περιβάλλοντος που πολύ λίγο τις νοιάζει αν θα υποστεί βλάβη ή όχι η περιοχή π.χ. Σουβλίτσα Κερκύρας που ούτε ξέρουνε που πέφτει αλλα και που ούτε τους ενδιαφέρει, εγκρίνουν τη Μελέτη.

Πολλές φορές μάλιστα οι υπάλληλοι των Διευθύνσεων Περιβάλλοντος είναι και συνεργάτες με τα μελετητικά γραφεία οπότε είναι οι ίδιοι που φτιάχνουν τις Μελέτες!!!!!!!!!

Στη συνέχεια η μελέτη αυτή πηγαίνει στο Νομαρχιακό Συμβούλιο της περιοχής. Ανίδεοι οι περισσότεροι Νομάρχες και Νομαρχιακοί σύμβουλοι την εγκρίνουν!!!

Σου λέει ..αφού είπε ναι το ΥΠΕΧΩΔΕ.. άρα εντάξει θα είναι….

Και το έγκλημα είναι έτοιμο!

Εκτός….

εκτός και αν υπάρχει κάποιος Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος που έχει τα μάτια και τ`αυτιά του ανοιχτά. Και κάνει παρέμβαση!

Δηλαδή ζητήσει τη μελέτη, τη διαβάσει,βρει τα σημεία που δεν είναι σωστά και ζητήσει να ξαναγίνει !

Ε τότε κάτι μπορεί να σωθεί!!!Κάποια μέτρα σωστά για την προστασία του περιβάλλοντος μπορεί να ληφθούν!!!

Αλλιώς ….

11 χρόνια ασχολούμαστε στο Σύλλογο με Περιβαλλοντικά θέματα.

Τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά του Περιβάλλοντος έγιναν μέσα από τις Μελέτες για την Προστασία του!

Σάββατο, Φεβρουαρίου 10, 2007

Μια και τόφερε η κουβέντα

Σήμερα έκλεισαν τρία χρόνια από τότε που έχασα τη μητέρα μου. Όπως συνήθως κάνουν σ`αυτές τις περιπτώσεις πήγαμε στο νεκροταφείο για το σχετικό μνημόσυνο.Στο νεκροταφείο δεν πάω συχνά.όχι γιατί αποφεύγω τέτοιους χώρους που μόνο θλίψη και δάκρυα φέρνουν ούτε έχω καμια προκατάληψη ούτε έχω ξεχάσει τη μάνα μου ή τον πατέρα μου…όπως θάλεγαν κάτι θείτσες…..το αντίθετο .Τους έχω μέσα στην καρδιά μου και καθημερινά τους θυμάμαι με πολύ αγάπη και τρυφερότητα.

Αλλά να…ρε παιδί μου στο νεκροταφείο αποσυντονίζομαι…Δεν ξέρω κάτι ο κόσμος, κάτι οι παπάδες σούρτα φέρτα…..φασαρία ..δε μπορείς να συγκεντρωθείς…Στο τέλος δεν έχεις καταλάβει γιατί πήγες.

Πήγαμε λοιπόν μαζί με την αδελφή μου και την κόρη της.

Η αδελφή μου έχει χάσει πρόσφατα το γιο της.

Είναι μια γυναίκα –υπόδειγμα υπομονής ,ψυχικής δύναμης και αξιοπρέπειας.

Τέλος πάντων φωνάξαμε τον παπά να κάνει το τρισάγιο.

Πριν ξεκινήσει λέει η αδελφή μου στον παπά…πώς της ήρθε τώρα ούτε που ξέρω……..να μας πει τη γνώμη του για την καύση των νεκρών.

Εκείνος μέσα σε δυο προτάσεις μας είπε τη θέση της εκκλησίας.

Ότι η παράδοση λέει «χώμα είμαστε και στο χώμα πρέπει να πάμε» αλλά και για ένα πρόσθετο λόγο..«αν χρειαστεί να γίνει εξέταση του πτώματος για κάποιο λόγο ..πού θα την κάνουν ;;;στη στάχτη;;;»

Για την καύση των νεκρών ο λόγος πολύς χρόνια τώρα..Από τον καιρό που ήμουνα στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ και έκανα τα Εν Δήμω.

Θυμάμαι έβγαζα δημάρχους και παπάδες και πολιτικούς και έλεγαν…έλεγαν.

Υπάρχουν βέβαια τα υπέρ και τα κατά…δεν είναι ο χώρος ούτε οι περιστάσεις τώρα για να τα λέμε αυτά.Αλλωστε δεν υπάρχει και διάθεση….

Απλά βλέπω την αδελφή μου. Πηγαίνει στον τάφο του παιδιού της κάθε εβδομάδα την ίδια μέρα. Γιατί εκεί βρίσκεται το παιδί της. Εκεί είναι το σπίτι του.

Κι αν θέλετε αυτή η επίσκεψη έχει γίνει σκοπός της ζωής της. Ετοιμάζεται από την προηγούμενη. Τα ρούχα που θα βάλει, την τσάντα που θα κρατήσει, τα λουλούδια που θα του πάει. Αλλοτε τα αγοράζει , άλλοτε τα κόβει από τον κήπο της.Τη μια φορά τριαντάφυλλα αγορασμένα. Την άλλη γιασεμια από τον κήπο. Την άλλη κλαδια με άνθη λεμονιάς .Πηγαίνει στο Μοναστηράκι για να αγοράσει λιβάνι γαρδένια και μόσχο, καρβουνάκια ειδικά που κρατάνε πιο πολύ. Αλλάζει τα βάζα κάθε τόσο,πότε κοντά και φαρδιά άλλοτε ψηλά και στενά. Αλλαζει το καντήλι. Άλλο το καλοκαίρι , άλλο το χειμώνα , τους αλλάζει τα τζαμάκια τους ,πότε βάζει πολύχρωμα σα βιτρώ ,πότε κίτρινα, πότε λευκά. Και αυτό είναι ιστορία ολόκληρη. Το παίρνει , το πάει στο τζαμά, το φέρνει πίσω.

Κουβαλάει από την παραλία της Γλυφάδας που μένει βότσαλα και τα βάζει σε σχέδια πάνω στα μάρμαρα, αλλάζει θέση στα γράμματα του ονόματός του, Χάρη τον έλεγαν Χαράλαμπο, σαν αύριο γιόρταζε. Πότε μπρούτζινα, πότε μαρμάρινα, πότε πάνω στο σταυρό, πότε στη βάση του………

Και πλύσιμο, γιάλισμα του τάφου, πότισμα στις γλάστρες.

Πάντα έχει κάτι να κάνει….. «Εχω δουλειά στο Χάρη μου» σου λέει

Και του μιλάει.. του λέει…του λέει….τα νέα της οικογένειας, τα παράπονά της, τα προβλήματα της…συζητάει μαζί του….του ζητάει τη γνώμη του…..του λέει κάποιο αστείο που άκουσε…φιλάει τη φωτογραφία του και φεύγει…

Ρε παιδί μου..Δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει με την καύση των νεκρών. Ισως να είναι σωστό να καθιερωθεί. Για πολλούς λόγους…για το ότι δεν υπάρχουν πια χώροι για τα νεκροταφεία …. για ότι έχουν κορεστεί τα χώματα ….

Για το πόσο επικίνδυνο είναι μέσα στις πόλεις να υπάρχουν πια …για τη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα….

Σύμφωνοι.

Αλλά πείτε μου όλα αυτά που κάνει η αδελφή μου πού θα τα έκανε;;;;

Μπροστά σε ένα βάζο με λίγη στάχτη;;;;