Υπήρξαν και αυτοί κάποτε νέοι...

 Υπήρξαν και αυτοί κάποτε νέοι...

Η βάζουμε όρια ή κάνουμε σκασιαρχείο!

Η βάζουμε όρια ή κάνουμε σκασιαρχείο!

Λύση passpartout δηλαδή καθώς είναι κλειδί για όλα! Για την εργασία μας, για τις κοινωνικές μας σχέσεις αλλά και τις προσωπικές!

 

Σύμφωνα με τον κανόνα του επιτυχημένου, πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται, να κάνουμε τον άνθρωπο –ορχήστρα ανάμεσα σε σχέδια και προγράμματα και να είμαστε ειδικοί σε όλα. Κάνοντας όλα αυτά ακατάπαυστα, λένε , ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να πάμε μπροστά. Αλλά βέβαια το κόστος της επιτυχίας περιλαμβάνει πολλές ώρες δουλειάς, φορτωμένο πρόγραμμα και καθόλου ανάπαυση με αποτέλεσμα η δουλειά να μας προκαλεί άγχος και κατάθλιψη που πολύ δύσκολα μπορούμε να διαχειριστούμε και να αντιμετωπίσουμε.

 

Παλιά οι εργάσιμες ημέρες ήταν πιο καθορισμένες με ξεκάθαρη την ώρα που άρχιζαν και την ώρα που τελείωναν και δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα ή φορητοί υπολογιστές για να κρατάμε επαφή τα αφεντικά μας όταν ήμασταν σπίτι μας.

 

Σήμερα όμως η εικόνα του κόσμου είναι εντελώς θολή. Είμαστε συνδεδεμένοι 24 ώρες το εικοσιτετράωρο για 7 ημέρες για να στέλνουμε και να μας στέλνουν ειδοποιήσεις και ηλεκτρονικά μηνύματα ακόμη και όταν είμαστε μακριά από το γραφείο μας. 

 

Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος γιατί τα όρια είναι απίστευτα κρίσιμα για την ευημερία μας ακόμα και αν η τοποθέτησή τους προκαλέσει δυσαρέσκεια στον εργοδότη μας.

 

Υπάρχουν αρκετές επιλογές μέσα στα 24ωρα των 7 ημερών που μπορούμε με ευελιξία να πραγματοποιήσουμε. Ναι, το αφεντικό θέλει να του απαντήσουμε στο μήνυμά του στις 10μμ αλλά και εμείς δε μπορούμε να το κάνουμε! Ναι, ρισκάρουμε να χάσουμε την αξιοπιστία μας στα μάτια του αφεντικού αλλά κερδίζουμε ένα διαφορετικό είδος σεβασμού.

 

Είμαστε κάποιος με υγιή όρια και αυτό σημαίνει ωριμότητα!

 

Ετσι όταν φτάσει το τέλος της ημέρας θα διαπιστώσουμε πως βάζοντας όρια κάναμε καλύτερα τη δουλειά μας και γίναμε επίσης και ένας πιο ευτυχισμένος άνθρωπος.

 

Διότι αν αισθανόμαστε όλοι τόσο ασφυκτικά, δε μπορούμε να είμαστε και παραγωγικοί κατά τη διάρκεια της ημέρας ενώ αν ξεκινήσουμε να βάζουμε τα όριά μας, όπως για παράδειγμα να μην ελέγξουμε τα mails της δουλειάς μας μετά από κάποια ώρα, θα έχουμε ανανεωθεί την επόμενη ημέρα και θα είμαστε έτοιμοι, δημιουργικοί, έξυπνοι, υπομονετικοί και κυρίως παραγωγικοί.

 

Οι σύμβουλοι επιχειρήσεων είναι σαφείς: όταν οι εργαζόμενοι νιώθουν πως οι εργοδότες σέβονται τους υπαλλήλους τους, τότε είναι πιο αποδοτικοί, στηρίζουν και οι ίδιοι με τη σειρά τους την επιχείρηση όπου δουλεύουν, ενώ παίρνουν πιο σπάνια αναρρωτικές άδειες.

 

Τώρα βέβαια υπάρχει και το ενδεχόμενο (και μάλιστα είναι αρκετά πιθανό) τα όρια που θα βάλουμε να μην εκτιμηθούν και να απορριφθούν από τον εργοδότη μας .

Τότε γίνεται αντιληπτό πως να το κάνουμε «σκασιαρχείο» από εκεί μέσα μπορεί να είναι η καλύτερη απόφαση για την υγεία μας και το μέλλον μας.

Μην ξεχνάτε πως οι θέσεις εργασίας είναι μιας χρήσης!

Η υγεία μας όχι.

 

Καλή σας ανάγνωση

Με εκτίμηση

Νανά Τσούμα

 

Δημοσιεύτηκε στο Thrive Global

 

Σκέψου... να πέσεις στον έρωτά του και να μη σε θέλει!!!

Σκέψου...

να πέσεις στον έρωτά του και να μη σε θέλει!!!
 

Μερικές φορές είναι ανάγκη να μην παραπονιόμαστε.

 

 

Είναι ανάγκη-μερικές φορές -να μην παραπονιόμαστε.

- Ποια είναι η σημασία του παράπονου;
 

- Να εκφράζουμε, να διαμαρτυρόμαστε, να γκρινιάζουμε ή να καταγγέλλουμε μια αδικία που έγινε, ένα λάθος χειρισμό κάποιου που δημιούργησε πρόβλημα, ουσιαστικά να αγωνιζόμαστε για το καλό και τη δικαιοσύνη.
 

- Ωστόσο μπορεί – σε συγκεκριμένες στιγμές και όχι πάντα – να έρθει στο μυαλό μας μια άλλη πολύ πιο περίεργη και προκλητική σκέψη: η σημασία – μερικές φορές – να απομακρυνόμαστε σιωπηλά από την απογοήτευση, τον εκνευρισμό και τη διάθεση καταγγελίας.
 

- Ναι, μπορούμε να επιλέξουμε να μην παραπονεθούμε όχι επειδή είμαστε αδύναμοι ή αδιάφοροι ή αγενείς ή σκληροί, αλλά για έναν πιο θεμελιώδη και ξεκάθαρο λόγο: επειδή αντιμετωπίζουμε κάτι που ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε και γιατί εκτιμούμε ότι το να παραπονιόμαστε για κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει έχει τόσο μεγάλο κόστος όσο το να μην παραπονιόμαστε για κάτι που μπορεί να αλλάξει!
 

- Και το χειρότερο; Μέσα από ικεσίες και παρακαλετά εξαντλούμε ό,τι έχει απομείνει από την ψυχική μας δύναμη και τον αυτοσεβασμό μας και παραδίδουμε την αξιοπρέπειά μας σε έναν «εχθρό» που δεν το αξίζει.
 

- Αν αυτός ο «εχθρός» μας έχει αιχμαλωτίσει τις εξωτερικές μας συνθήκες, θα πρέπει να αρνηθούμε πάνω από οτιδήποτε άλλο να του δώσουμε κι άλλο από τον χρόνο μας και την ψυχραιμία μας.
 

-Αυτή η ειλικρινής αναγνώριση της αδυναμίας μας είναι στην πραγματικότητα η επιβεβαίωση της δύναμής μας.
 

- Γι' αυτό – όταν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για έναν ανταγωνιστή, έναν τύραννο, μια φήμη, μια καθυστέρηση, μια ασθένεια – μπορούμε με αξιοπρέπεια να στρέψουμε το μυαλό μας αλλού. Δεν είναι ότι δεν μας ενδιαφέρει. Απλώς αρνούμαστε να επιτρέψουμε στο ανυπέρβλητο πρόβλημα να καταλαμβάνει περισσότερο χώρο στη σκέψη μας και επιλέγουμε να επικεντρωθούμε σε αυτά που μπορούν ακόμα να βελτιωθούν και να απολαύσουμε.
 

- Δεν πρέπει να δίνουμε στους «εχθρούς» μας το προνόμιο να καταναλώνουν το μυαλό μας. Μπορούμε να τους πολεμήσουμε με ένταση και μετά – όταν δεν μπορούμε περισσότερα – απλά να στραφούμε αλλού!
 

- Οχι για να ξεφύγουμε από το καθήκον μας αλλά για να βγάλουμε από μέσα μας ό,τι καλύτερο έχει απομένει από τις ικανότητές μας για ελπίδα και αγάπη.
 

Καλή σας ανάγνωση!
Με εκτίμηση
Νανά Τσούμα
 

Δημοσιεύτηκε στο PsychCenter

Τα ανέκφραστα συναισθήματα δεν πεθαίνουν.

 

Συμβαίνει σε όλους.

 Να είμαστε στενοχωρημένοι και να πιέζουμε τον εαυτό μας να χαμογελάσει. Να δείξουμε πως είμαστε καλά. Λοιπόν; Αισθανθήκαμε καλύτερα; Οχι βέβαια!

Αυτή η πίεση και ο εξαναγκασμός να δείξουμε κάτι που δεν είμαστε, πιθανόν  να αλλάξουν προσωρινά την διάθεσή μας. 

Αλλά προσέξτε: μόνο προσωρινά.

Αν καταπνίγουμε  τα αρνητικά μας συναισθήματα και δεν τα εκφράζουμε, ενδεχομένως να βλάπτουμε  την ψυχική μας υγεία. Γι’ αυτό και η καλύτερη λύση είναι η αποδοχή.

Τι υποστηρίζει η επιστήμη

Έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια προσπάθησε να μελετήσει δύο μεταβλητές: την αποδοχή αρνητικών συναισθημάτων και την ψυχική ευεξία, αλλά και την μεταξύ τους σχέση. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 3 στάδια σε συμμετέχοντες από διαφορετικά κοινωνικό-οικονομικά υπόβαθρα, οι οποίοι είχαν βιώσει αρνητικά συναισθήματα.

Τι ανακάλυψαν; Όσοι από τους συμμετέχοντες αποδέχονταν τα αρνητικά τους συναισθήματα, όπως ο θυμός και το άγχος, ένιωθαν καλύτερα σε σχέση με όσους προσπαθούσαν να τα καταπνίξουν και συνεπώς είχαν αυξημένες πιθανότητες να είναι ψυχικά υγιείς.

Αποδοχή των αρνητικών συναισθημάτων

Η αποδοχή αρνητικών συναισθημάτων μας βοηθάει να αντιδρούμε και να διαχειριζόμαστε καλύτερα στρεσογόνες καταστάσεις. Και με την πάροδο του χρόνου δρα θετικά στην ψυχική μας υγεία και ευεξία.

Η παραδοχή και η αποδοχή των αρνητικών συναισθημάτων δε σημαίνει ήττα.

Βιώνοντας ένα αρνητικό συναίσθημα θα πρέπει να μάθουμε  να μην το καταπνίγουμε, να μην το καμουφλάρουμε, να μην το μειώνουμε  και να μην το υπονομεύουμε λέγοντας «εντάξει, δεν έγινε και τίποτα».

Πάντα θα συμβαίνουν αρνητικά πράγματα. Αναπόφευκτα. Γιατί κι αυτό είναι μέσα στην ζωή. Πάντα θα χάνουμε ανθρώπους που αγαπάμε και πάντα θα στενοχωριόμαστε. Είτε αυτή η στενοχώρια αφορά σε κάτι σημαντικό είτε σε ασήμαντο. Αν πιέζουμε τον εαυτό μας να μην εκφράζει καθετί αρνητικό που βιώνουμε, αν δεν του δίνουμε τον χρόνο να πενθήσει, να κλάψει και να το επεξεργαστεί και τον πιέζουμε να είναι χαρούμενος, τότε δεν θα μπορούμε να διαχειριστούμε την ίδια την ζωή μας με αποτέλεσμα  καθετί άσχημο που θα συμβαίνει, να μας διαλύει.

Γι’ αυτό την επόμενη φορά που βιώσουμε  κάτι αρνητικό και πιεστούμε  να χαμογελάσουμε  ενώ δεν το νιώθουμε, ας προσπαθήσουμε  να αποδεχτούμε  αυτό που αισθανόμαστε και ας μην προσπαθήσουμε  να το αλλάξουμε.

Και μια συμβουλή από ένα σπουδαίο γιατρό: «Τα ανέκφραστα συναισθήμετα δεν παθαίνουν. Θάβονται ζωντανά και είναι ζήτημα χρόνου να εκδηλωθούν με τρόπο δυσάρεστο...».

Καλή σας ανάγνωση

Με εκτίμηση

Νανά Τσούμα

Δημοσιεύτηκε στο https://thriveglobal.com/