Τα μυστικά της καλής... αναπνοής
Αν θέλετε να παρατηρήσετε μια απίθανη αναπνοή παρακολουθήστε ένα νεογέννητο.
Τί κάνει;
Εξασκεί μια βαθιά ή διαφραγματική αναπνοή χρησιμοποιώντας το διάφραγμα(ένας μυς κάτω από τους πνεύμονες) για να τραβήξει αέρα μέσα στους πνεύμονες.
Οπτικά, θα δείτε την κοιλιά του να επεκτείνεται ,να φουσκώνει και το στήθος του να ανεβαίνει καθώς εισπνέει αέρα μέσω της μύτης μέσα στους πνεύμονες. Μετά καθώς θα εκπνέει, η κοιλιά θα συστέλλεται και θα ξεφουσκώνει, δηλαδή «ρουφιέται» μέσα.
Αυτή η αναπνοή λέγεται διαφραγματική ή αλλιώς βαθιά αναπνοή που μας επιτρέπει να αναπνέουμε πιο αργά, να έχουμε την καλύτερη δυνατή οξυγόνωση του σώματος και αποβολή του διοξειδίου του άνθρακα από το σώμα μας.
Κατά συνέπεια μειώνει το αίσθημα της δύσπνοιας, βοηθά στη μείωση των καρδιακών παλμών και την σταθεροποίηση της πίεσης του αίματος και προάγει, εν τέλει, την σωματική και πνευματική χαλάρωση και ευεξία
Ομως για πολλούς ανθρώπους αυτό το είδος της αναπνοής δε γίνεται ενστικτωδώς. Αντίθετα οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώνοντας αλλάζουμε το τρόπο που αναπνέουμε. Πολλοί παράγοντες, από το στρες και άγχος της καθημερινότητας, τη θερμοκρασία, τη ρύπανση το θόρυβο ακόμα τη συνήθεια να «ρουφάμε» την κοιλιά μας προς τα μέσα για λόγους κομψότητας ώστε να δείχνουμε πως έχουμε επίπεδο στομάχι, μας οδηγούν σταδιακά σε μια άλλη μορφή αναπνοής.
Πρόκειται για μια πιο ρηχή, γρήγορη και λιγότερο ικανοποιητική αναπνοή που ονομάζεται θωρακική αναπνοή. Η θωρακική αναπνοή επιτελείται από μυς του θώρακα, αντί του διαφράγματος μας, και είναι δυσλειτουργική αφού απαιτεί μεγαλύτερη προσπάθεια και είναι λιγότερο αποτελεσματική/ικανοποιητική σε σχέση με τη διαφραγματική αναπνοή.
Όταν αναπνέουμε με ρηχό τρόπο, το σώμα παραμένει σε κυκλική κατάσταση άγχους - το άγχος μας προκαλεί ρηχή αναπνοή και η ρηχή αναπνοή μας προκαλεί στρες. Αυτό ενεργοποιεί το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, τον κλάδο του αυτόνομου νευρικού συστήματος που μας προκαλεί δραστηριότητα και αντίδραση.
«Η ρηχή αναπνοή δεν κάνει το στρες μια αντίδραση, το κάνει μια συνήθεια στο σώμα μας και ως εκ τούτου το μυαλό μας κλειδώνει εκεί» λέει ο κ. Τζον Λούκοβιτς ένα βοηθός αναπνοής στο Μπρούκλιν της ΝΥ.
Και συνεχίζει:
«Ετσι η μακροχρόνια ρηχή αναπνοή μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την υγεία μας.»
Σύμφωνα με τον Luckovich, το χρόνιο άγχος που σχετίζεται με ρηχή αναπνοή οδηγεί σε χαμηλότερες ποσότητες λεμφοκυττάρων, έναν τύπο λευκών αιμοσφαιρίων που βοηθά στην άμυνα του οργανισμού από εισβολές οργανισμών και μειώνει τις ποσότητες πρωτεϊνών που σηματοδοτούν άλλα ανοσοκύτταρα.
«Στη συνέχεια, το σώμα μας είναι ευαίσθητο σε οξείες ασθένειες, επιδεινώνοντας προϋπάρχουσες ιατρικές παθήσεις και παρατείνοντας τους χρόνους επούλωσης. Η ρηχή αναπνοή μπορεί να μετατραπεί σε κρίσεις πανικού, να προκαλέσει ξηροστομία και κόπωση, να επιδεινώσει αναπνευστικά προβλήματα και αποτελεί πρόδρομο για καρδιαγγειακά προβλήματα» καταλήγει
Αυτό το αναπνευστικό μοτίβο δημιουργεί επίσης ένταση σε άλλα μέρη του σώματος και μπορεί να οδηγήσει σε πολλά καθημερινά προβλήματα. Όταν αναπνέουμε με το στέρνο μας, χρησιμοποιούμε τους μυς στους ώμους, το λαιμό και το στήθος μας για να επεκτείνουμε τους πνεύμονές μας, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε πόνο στον αυχένα, πονοκεφάλους και αυξημένο κίνδυνο τραυματισμού. Οι ώμοι μας πέφτουν προς τα εμπρός και η στάση μας αλλάζει επίσης.
Η διαφραγματική αναπνοή, από την άλλη πλευρά, μπορεί να μειώσει την αρτηριακή πίεση, να μειώσει τον καρδιακό ρυθμό, να χαλαρώσει τους μυς, να μειώσει το άγχος και να αυξήσει τα επίπεδα ενέργειας.Να κάνει βαθιά την αναπνοή μας επίσης.
«Μπορεί να βοηθήσει τα έντονα συναισθήματα και να τα κάνει λιγότερο απειλητικά. Η βαθιά αναπνοή φέρνει συνειδητοποίηση που μπορεί να μας βοηθήσει να αναπνέουμε προσεκτικά, παρατηρώντας ότι η ζωή είναι ένα νήμα στιγμών, υφασμένα μαζί που πηγαίνουν και έρχονται », δηλώνει η Juli Fraga, κλινική ψυχολόγος με εκπαίδευση στη μείωση του άγχους που βασίζεται στη συνειδητοποίηση και την προσεκτική ανατροφή των παιδιών.
Και σαν να μην έφτανε αυτό για να αλλάξετε τις ρηχές αναπνευστικές σας συνήθειες,ήρθε και μια πρόσφατη μελέτη που έδειξε μια άμεση σχέση μεταξύ της ρινικής αναπνοής και της γνωστικής λειτουργίας. Σε μια σειρά πειραμάτων, οι άνθρωποι αποδείχτηκε πιο πιθανό να θυμούνται ένα αντικείμενο και είναι πιο γρήγορα σε θέση να εντοπίσουν ένα φοβισμένο πρόσωπο όταν εισπνέουν και εκπνέουν μέσω της μύτης. Η βελτιωμένη ανάκληση της μνήμης και η συναισθηματική κρίση εξαφανίστηκαν όταν η αναπνοή-εκπνοή έγινε μέσω του στόματος.
Μια ασκησούλα τώρα για να εξασκηθείτε στην αναπνοή από το διάφραγμα. Ξαπλώστε ανάσκελα με το ένα χέρι στο στομάχι σας και το άλλο χέρι στο στήθος σας. Αναπνεύστε βαθιά ενώ πιέζετε το στομάχι σας όσο μπορείτε. Το χέρι στο στομάχι σας θα κινηθεί έξω και το χέρι στο στήθος σας θα παραμείνει ακίνητο. Όταν εκπνέετε, θα αισθανθείτε το στομάχι σας να τραβάει πίσω. Τόσο το στήθος όσο και οι ώμοι σας πρέπει να παραμείνουν χαλαροί και ακίνητοι.
Δημοσιεύτηκε στο
