.jpg)
Εμπιστεύσου αυτό που ήξερες τότε,
όχι αυτό που νιώθεις τώρα!
-Η ζωή μπορεί να περιπλέκεται από μια ιδιαίτερα εξαντλητική συνήθεια:
την τάση μας να αμφισβητούμε τις κρίσεις μας με το πέρασμα του χρόνου.
-Αυτό που αρχικά φαινόταν σαν μια ξεκάθαρη και βάσιμη απόφαση μπορεί –μετά από μερικές εβδομάδες ή μήνες– να τεθεί υπό νέο έλεγχο και να εμπνεύσει έντονη αμφιβολία, λύπη, ντροπή, αϋπνία και σε ορισμένα σημεία, βιαστικές προσπάθειες ανατροπής της απόφασης που είχαμε πάρει.
-Για παράδειγμα , πριν από λίγο καιρό, φαινόταν απολύτως σωστό να τερματίσουμε την συναισθηματική μας σχέση. Είχαμε διαπιστώσει τα λάθη και τα αδύνατα σημεία του συντρόφου μας και ήμασταν σίγουροι ότι αυτά καθιστούσαν εντελώς απραγματοποίητα τα σχέδια που κάναμε για το μέλλον. Αλλά τώρα τελευταία δεν είμαστε πλέον τόσο σίγουροι ότι κάναμε καλά που χωρίσαμε. Μείναμε πολύ μόνοι μας και μια μέρα καθώς πλέναμε τα πιάτα ή περπατούσαμε στο πάρκο, αρχίσαμε να θυμόμαστε πόσο αστείος και έξυπνος, γλυκός και τρυφερός ήταν ο πρώην μας. -Αναρωτιόμαστε μήπως θα έπρεπε, παρά την αρχική μας απόφαση να μην είμαστε σε επαφή με αυτόν ούτε για λίγο, να του στείλουμε απόψε ένα "αθώο" μηνυματάκι.
Αλλο παράδειγμα
-Ή, πέρυσι το καλοκαίρι, δεν περάσαμε ιδιαίτερα καλά τις διακοπές μας στο παραλιακό θέρετρο στη νότια Ελλάδα –έκανε πολλή ζέστη, είχε πολύ κόσμο- και δεσμευτήκαμε του χρόνου να πάμε σε ένα πιο δροσερό κλίμα, ίσως κάπου στα βόρεια. Αλλά από τότε ο καιρός έχει γίνει πολύ κρύος και μόλις πρόσφατα πιάσαμε τον εαυτό μας να ξεφυλλίζουμε το Travel.gr για να βρούμε πού θα πάμε φέτος διακοπές στα σίγουρα νότια πάλι!
Ακόμα ένα παράδειγμα:
-Είπαμε στον εαυτό μας ότι πάει και τελείωσε με τη δουλειά που κάναμε. Αλλά τώρα τελευταία αρχίσαμε την σκεφτόμαστε πάλι-έτυχε να δούμε και στο δρόμο μια παλιά συνάδελφο και αυτό ήταν αρκετό να αρχίσουμε να αναρωτιώμαστε μήπως να κάνουμε άλλη μια προσπάθεια με την δουλειά που αφήσαμε.
-Σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί να είναι χρήσιμο να έχουμε κατά νου μια Αρχή:
Όσο πιο μακριά βρισκόμαστε από τη στιγμή που πήραμε μια απόφαση, τόσο περισσότερο η κρίση μας είναι πιθανό να θολώσει και να αλλοιωθεί.
-Και αυτό οφείλεται σε ένα χαρακτηριστικό του μυαλού μας που, στους περισσότερους τομείς, μας εξυπηρετεί εξαιρετικά:
την ικανότητά μας να ξεπερνάμε τα δυσάρεστα και καταστροφικά που μας συμβαίνουν. Η ίδια η ικανότητα που σημαίνει ότι μπορούμε να θρηνήσουμε για ένα διάστημα το θάνατο ενός κατοικίδιου ζώου ή ενός αγαπημένου προσώπου ,να ξεπεράσουμε μια χρεοκοπία ή να υπομείνουμε μια πτώση εισοδήματος , η ίδια ικανότητα σημαίνει επίσης ότι είναι πιθανό να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας για έναν πρώην που αγωνιστήκαμε να τον διώξουμε από τη ζωή μας.
Τί γίνεται;
-Διαχωρίζουμε και διαλύουμε την κρίση μας βάσει της οποίας κάναμε κάποτε κάτι-χωρίσαμε, πενθήσαμε, υπομείναμε κάτι που συνέβη- και αυτό γιατί δεν υπήρχαν καθαρά και ισχυρά κίνητρα από πλευράς μας ούτε ξέραμε πόσο δυσκολοχώνευτες είναι ορισμένες αλήθειες. Ετσι πελαγοδρομούμε στην αμφιβολία αυτού που κάναμε τότε κάτω από ανυπόφορη σύγχυση.
Τελικά έκανα καλά ή όχι;
-Φυσικά, θα αρχίσουμε να αμφισβητούμε τις απόψεις μας, όταν ξυπνάμε, θα αναρωτιόμαστε αν ήμασταν άδικοι ή βιαστικοί και εάν μια αναθεώρηση των απόψεών μας είναι πιθανό να είναι σωστή ή απλά μας βολεύει.
-Παρ' όλες τις πιέσεις που δεχόμαστε για να πιστέψουμε το αντίθετο, θα πρέπει να πιστεύουμε στη σοφία ενός πολύ φορεμένου ρητού:
να εμπιστεύεστε αυτό που ξέρατε τότε, όχι αυτό που νιώθετε τώρα.
Καλή σας ανάγνωση!
Απόδοση από το έξοχο https://www.theschooloflife.com/
