Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 30, 2009

τελικά το blogging ειναι σαν τις παιδικες ασθένειες...




την ιλαρά,την ανεμοβλογια,τις μαγουλαδες. Πρέπει να τις περάσεις οπωσδηποτε μικρός.Διότι αν τις περάσεις μεγάλος κινδυνεύεις ακομα και να τα τινάξεις.
Tο blogging επίσης ειναι ένα κάτοπτρο όπου από μεσα και προς τα εξω αντανακλάται ο χαρακτηρας,οι προσδοκίες,τα βιώματα,τα απωθημένα κυρίως όμως τα ζορια, οι απογοητεύσεις και τα φάουλ της ζωής του ιδιοκτήτη και ίσως και κάποιων άλλων που συνδέονται μαζι του.Μπορεί βέβαια να είναι και μια απλή ξεπατικωτούρα ιδεών και σκέψεων άλλων ανθρώπων οι οποιοι ούτε και που υποψιάζονται ότι τους κατακλέβουν.Πώς όμως να το αντιληφθεί κανείς μέσα στο χαοτικό αυτό περιβάλλον!!!
Ωστοσο το blogging δεν παύει να είναι μια ανέξοδη πλην όμως ελευθερη μορφή έκφρασης για τον οποιοδήποτε θέλει να μοιραστει τις σκέψεις του και τις πληροφορίες του και είναι αυτος ο λόγος που το εκτιμώ βαθύτατα.
Και νομίζω πως είναι πολύ πιο χρήσιμο να σερφάρει κανείς διαβάζοντας blogs παρά να αποχαυνώνεται μπροστα στο P/C ψαρευοντας στο facebook ή ακομα και στο youporn.
Και αυτό προσπάθησα να περασω στους ακροατες μου μια και η μεγάλη κατηγορια είναι η νεαρή ηλικία.
Αν θυμάστε λοιπον περσι το καλοκαιρι με τις δίωρες εκπομπές ειχα αποφασισει καθημερινα να διαβαζω στους ακροατές μου και μια ανάρτηση απο κάποιο blog με την προυπόθεση βεβαια να ήταν κατανοητό και μικρό σε έκταση ωστε ο ακροατής να καταλάβει αμεσως περί τίνος πρόκειται.
Αν και ουδεις με υποχρέωνε...... διοτι οπως αντιλαμβανεστε copyright δεν υπάρχει, τα blogs ειναι ανώνυμα, οι αναρτήσεις μπορεί να ειναι και κλεμμένες από οπουδήποτε αλλού...εδω αναπαράγονται ειδησεις και θέματα από το ένα μεσο επικοινωνίας στο άλλο και προβλημα δεν υπάρχει απο πουθενα....τέλος πάντων......εγω ευγενέστατα ζητούσα την άδεια απο τον ιδιοκτήτη του blog και μεσα απο τα σχολια αλλά και μεσω mail να μου επιτρέψει να διαβασω τη συγκεκριμενη ανάρτηση του.Ας πουμε οτι ήταν λόγοι δεοντολογίας αλλά και αγωγής...εγω ρωτάω για να παρω ένα στυλο και δε θα ρωτουσα για να διαβασω μια ανάρτηση;;;
Είναι αληθεια πως όταν γνωριζομουν με καποιους και όταν επρόκειτο να διαβάσω κι άλλη ανάρτησή τους, θεωρουσα δεδομενη τη θετική τους απάντηση και το διαβαζα απο μονη μου.
Ωστοσο τους αφηνα σχολιο λέγοντας τους οτι θα το διαβασω το βραδυ γιατι ειναι πολύ καλο...τους ενημερωνα δηλαδη....
Επίσης να ξεκαθαρισω κατι...θέματα δε μου λείπουν...Δοξα το Θεο έχω τροπους να βρίσκω και να κανω την εκπομπη μου ξεχωριστή…..το τελευταιο που περιμένω είναι να την γεμίζω διαβάζοντας αναρτήσεις!!!!!
Επεσα λοιπον πανω σε ευγενικά παιδια, τρυφερά, ευαίσθητα που πράγματι γραφουν καταπληκτικά και αξιοζήλευτα…έπεσα όμως και πανω σε σκατόφατσες, σε παντοφλες που με χλεύασαν, με έβρισαν και με διέσυραν επαγγελματικά και προσωπικά με όλο το τυφλό πάθος και την οργή που διακρίνει έναν άρρωστο, έναν ψυχοπαθή, έναν φανατικό, ….θανατικό τον λέγαμε παλιά…..έναν Μαλάκα.
Στην αρχη απαντουσα…υπερασπιζομουνα τον εαυτο μου…τη δουλεια μου…την προσωπική μου ζωη, ανταπέδιδα τις ύβρεις…τις ειρωνίες…μη σκασω κιολας!!!
Μετά όμως αρχισα να απομακρύνομαι…σκεφτόμουν για ποιο λογο να υφίσταμαι αυτην την κατασταση;Γιατι να παιζω το παιχνιδι του καθενα;Ποιος ο λόγος να δινω τροφή στον κάθε ανώμαλο και κομπλεξικό που θέλει να ξεσπάσει , να κανει ψυχοθεραπεία πάνω μου επειδη δισταζει να παει στο γιατρο;
Και σκέφτομαι τώρα που ξεκιναει σιγά σιγά η νεα σαιζον….να τελειωσουν και οι εκλογές ……
Να συνεχίσω την προσπάθεια;;; Αξίζει τον κόπο;;;
Η να τα μουτζώσω με τα δυο χέρια ;;;;

Δεν υπάρχουν σχόλια: