Περι Δημοκρατίας στο Ραδιόφωνο.......

.....θα μπορούσε να ήταν το θέμα που συζητήσαμε στην εκπομπή της Παρασκευής 20 Νοεμβρίου.
Δεν ήταν όμως. Ηταν για τη 17 Νοέμβρη και το Πολυτεχνείο.
Καθώς την Τριτη 17 Νοεμβρίου την ωρα που ξεκινουσε η εκπομπή, η μερα ειχε ήδη περάσει...οι συνάδελφοι όχι μονο σε μας αλλά σε όλα τα ΜΜΕ είχαν εξαντλήσει το θέμα από το Σαββατο 15 του μηνός...εμεις πια τί να λέγαμε και μαλιστα 11 και 10 που ξεκινάμε;;;Ακόμα και τα σχετικά με την ημερα τραγουδια ειχαν μπει απο δυο και τρεις φορες.
Ετσι αρκέστηκα να βαλω το μονο τραγούδι του Θεοδωράκη που δεν ειχαν βαλει το "Ειμαστε δυο ειμαστε τρεις...", να δωσω το βιβλίο του Γιαννη Πέτσα το "Εβδομο Ανακοινωθέν", να διαβασω σαν πρωτο θέμα ένα αποσμασμα από εκει και να βαλω πρωτο τραγουδι Tracy Chapman "Talking about revolution".
Μετά γυρισα κανονικά στη θεματολογία μου
Ρωτησα όμως στους ακροατες αν ήθελαν η συζητηση της Παρασκευης....κατι που κανουμε καθε Παρασκευη... να στραφει γύρω απο τη 17 Νοεμβρη και το Πολυτεχνειο...
Τί θυμομαστε απο κεινη τη μέρα...τί μας έχουν μεταφέρει...τί σκέψεις μας έρχονται στο μυαλο...έτσι χαλαρα τρεις μερες μετα και αφου είχε τελειώσει καθε άλλη συζήτηση στα ΜΜΕ γύρω απο αυτο το θέμα , εμεις να το επαναφέρουμε.
Συμφώνησαν.
Ηρθε η Παρασκευη 20 Νοεμβρίου.
Από το πρωι είχα βεβαια μια ανησυχια για το τί επροκειτο να ακουστει και πώς θα το χειριζομουν
Διότι το να ανοίγεις το μικρόφωνο στον καθένα και να τον αφηνεις να λεει ότι θέλει ειναι τεράστιο ρίσκο. Δεν το κανει ΚΑΝΕΙΣ δημοσιογραφος και σε ΚΑΝΕΝΑ Σταθμο.
Σας διαβεβαιώνω, και όποιος σας λεει το αντιθετο λέει ψεματα, πως μιλανε ΠΡΩΤΑ με τους ακροατες αυτοι που ειναι στη γραμματειακη υποστηριξη και ΜΕΤΑ αναλόγως του τί θελει να πει ο ακροατής τον βγαζουν στον αερα.
Αν μάλιστα δοκιμάσει να πει κατι αλλο απο αυτο που συμφώνησαν ή κατι που θιγει ή προσβάλλει το Σταθμο...τότε τον κόβουν αμέσως....σφάζουν στεγνα που λένε!!!!
Με χτυποκάρδι και αρκετη αγωνία ξεκινησα την Παρασκευη. Αποφασισμένη να κανω αυτο που κανω πάντα....να σηκώνω το ακουστικο μεσα απο το στούντιο και να βγαζω απ`ευθειας τη γραμμη στον αέρα...χωρις τη μεσολάβηση της κοπέλας στη γραμματεια.
Ετσι κι έγινε.
Εννοειται πως το τί ακούστηκε δεν περιγράφεται....όπως δεν περιγράφεται και το τί SMS πήρα στο 54160.
Κατ` αρχήν υπήρξαν αυτοί που ήρεμα αλλα συγκινημένα περιέγραψαν ότι θυμόνταν απο κεινη τη μερα... άλλοι που δεν έζησαν το Πολυτεχνειο παρά μονο μεσα απο τις διηγήσεις άλλων...άλλοι που πήραν πολιτική θέση...άλλοι που δεν τους έλεγε τίποτα η μερα.....
Δημοκρατία έχουμε...σεβαστες ολες οι γνωμες.
Υπήρξαν και τα παρατράγουδα .....Από αυτόπτες μάρτυρες δολοφονιών μεχρι υμνητές της Χούντας και δευτεροκλασάτους τρομοκράτες γείτονες των απριλιανών στον Κορυδαλλό!!!!!!!!
Φαντάζομαι πως χειρίστηκα καλά την εκπομπή παρα τη συχνή αμηχανία μου και την ακόμα πιο συχνη ταραχή μου σε αυτα που ακούγονταν.
Εκείνο όμως που έχει σημασία δεν ειναι τί έκανα εγω ή τί έλεγαν οι ακροατες.
Σημασία έχει τί προσφερε το Δημόσιο Ραδιόφωνο τουλάχιστον 11 με 12 το βράδυ της Παρασκευής 20 Νοεμβρίου.
Τη δυνατότητα στον οποιοδήτε ακροατη να έχει βήμα και ελευθερα να εκφράσει αυτο που θέλει...χωρίς λογοκρισία...χωρίς προυποθέσεις...χωρίς όρους.
Ελπίζω οι ακροατές μου να το εκτίμησαν.