-Δεν θέλουμε να είμαστε επικριτικοί, μίζεροι, παράξενοι ή στραβόξυλα αλλά πολλοί άνθρωποι που υπάρχουν στη ζωή μας, ίσως οι περισσότεροι, αποδεικνύονται σε βάθος χρόνου πως δε μας είναι πραγματικά χρήσιμοι.. Μπορεί να έχουν τις πιο καλές προθέσεις, ενδιαφέρουσες ζωές. Να έχουμε κοινά γούστα , να κάνουμε καλή παρέα, βόλτες, ταβερνούλες, καφετέριες, χαρτάκι, κουτσομπολιό, να είναι ευχάριστοι, πρόθυμοι να μας βοηθήσουν σε μια δύσκολη κατάσταση- αν μπορούν φυσικά- να τους(σχεδόν) εμπιστευόμαστε αλλά ουσιαστικά, δεν θα μπορούν ποτέ να μας καταλάβουν, δεν θα νιώσουν ποτέ την ανάγκη να καταλάβουν το μυαλό μας και οι εμπειρίες τους θα είναι μακρινές και ξένες από εμάς.
-Είναι οι άνθρωποι με τους οποίους απλά ταιριάζουμε και δεν είναι σε καμιά περίπτωση οι «σωστοί».
-Πρέπει λοιπόν να τους αναζητήσουμε. Να αναζητήσουμε ανθρώπους που να μας αποδέχονται, που να σέβονται τα όριά μας, τις επιλογές μας, που να μας εμπνέουν χωρίς να μας πιέζουν.
-Χρειαζόμαστε ανθρώπους που μπορούν να μας αφήσουν να απελπιστούμε, να κλάψουμε αλλά μετά να ξέρουν πώς να μας ενθαρρύνουν για να μας κάνουν πάλι να γελάσουμε. Ανθρώπους που δεν θα μας κατηγορήσουν για υπερβολή, που δεν θα μας κοιτάξουν με έκπληκτα μάτια γεμάτα επίκριση καθώς περιγράφουμε τι έχουμε κάνει και μερικές από τις πιο παράξενες σκέψεις που μας διαπερνούν στις πρώτες πρωινές ώρες.
-Είναι εκείνοι που μας βοηθούν να γίνουμε καλύτεροι, που μας στηρίζουν, που μας αγαπούν γιαυτό που είμαστε χωρίς να προσπαθήσουν να μας αλλάξουν.
-Οι «σωστοί» άνθρωποι δεν είναι πολλοί, τις περισσότερες φορές είναι λίγοι-πολύ λίγοι-μπορεί και ένας. Είναι όμως αυτοί που κάνουν τη διαφορά.
-Χρειαζόμαστε και αγάπη, πολλή αγάπη που δυστυχώς είμαστε ασυνήθιστοι και ανίκανοι να την βρούμε... ίσως γιατί δεν ξέρουμε πού να ψάξουμε!
Καμιά ιδέα;;;
Καλή σας ανάγνωση!

Με εκτίμηση
Νανά Τσούμα
Δημοσιεύθηκε στο PsychCenter Inc