-Συμβαίνει συχνά μερικοί από εμάς να είμαστε επιρρεπείς, όταν μας συμβαίνουν γεγονότα ανεξήγητα ή επώδυνα, να χρησιμοποιούμε έναν ασυνήθιστο όρο.
Να ψιθυρίζουμε στον εαυτό μας: «Το Σύμπαν μου δίνει ένα μάθημα».
-Όταν μια φίλη κλαίει, μπορεί να της λέμε μαλακά: «Το Σύμπαν ίσως είχε ένα άλλο σχέδιο για σένα...» Μπορεί επίσης , όταν οι ελπίδες μας καθυστερούν να πραγματωθούν να δίνουμε μια εξήγηση λέγοντας: «Το Σύμπαν με καλεί να είμαι πιο υπομονετική».
-Όταν μιλάμε έτσι, δεν αντιλαμβανόμαστε ότι το Σύμπαν είναι ένα απέραντο, αδυσώπητο σύστημα που διέπεται αποκλειστικά από τους νόμους της αστροφυσικής, που κανένας από τους δύο τρισεκατομμύρια γαλαξίες του και τα χίλια δισεκατομμύρια αστέρια που έχει ο καθένας τους, δεν φαίνονται ικανά να υποστηρίξει καμιά μορφή ζωής και οι περιστροφές του προχωρούν χωρίς την παραμικρή αναφορά στον ανθρώπινο χρόνο ή μέτρο.
-Δεν αντιλαμβανόμαστε επίσης πως, για παράδειγμα, την ώρα που τρώγαμε σπίτι με φίλους , το θερμοσίφωνο της κουζίνας τρυπάει, τα νερά του τρέχουν στον απορροφητήρα, από εκεί στην ηλεκτρική κουζίνα, γίνεται βραχυκύκλωμα, πέφτει ο διακόπτης διαρροής και μένουμε στο σκοτάδι και στη δυστυχία, το Σύμπαν τα θεωρεί μικροπράγματα και ποσώς ενδιαφέρεται.
-Γίνεται όμως κάτι άλλο περίπου μαγικό. Μια πολύ πιο οικεία, ευεργετική δύναμη, έντονα συνδεδεμένη με το πεπρωμένο μας - μια δύναμη που θέλει να αναπτυχθούμε και, το πιο σημαντικό, να μάθουμε. Να αποκτήσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, να κατανοήσουμε ποιοι πραγματικά είμαστε και να αποδεχτούμε τον πόνο και το μυστήριο μέσα σε μια γενικά καλή, γόνιμη και τελικά κατανοητή περιγραφή της ζωής μας.
-Το Σύμπαν μπορεί να μην δίνει καμιά σημασία για εμάς. Κι όμως, το να μιλάμε με μεταφορικούς όρους για αυτό, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σοφό και θεραπευτικό.
-Με αυτόν τον τρόπο, το μυαλό μας εκπαιδεύεται να αναζητά πάντα ένα σωσίβιο διάσωσης σε φρικτές ή αινιγματικές καταστάσεις που συχνά πυκνά βρισκόμαστε να πλέουμε και να αναπτύσσει τη θέληση και την τεχνική να αντιμετωπίσει μια κατάσταση χάους.
-Το Σύμπαν δηλαδή μπορεί να μας κάνει μάθημα, να μας διδάσκει και να μας εκπαιδεύει !
-Λαμβάνουμε λόγου χάριν μια απειλητική για τη ζωή μας ιατρική διάγνωση: το Σύμπαν προσπαθεί να μας διδάξει να επικεντρωθούμε σε αυτό που πραγματικά θέλουμε από τη δουλειά μας όσο υπάρχει ακόμα χρόνος. Ένας λατρεμένος σύντροφος, μας αφήνει για κάποιον άλλο: το Σύμπαν μας διδάσκει να αναπτύξουμε ένα λιγότερο αγχωτικό στυλ προσκόλλησης, ώστε να μπορούμε να είμαστε πιο χαλαροί και πιο σίγουροι με τον επόμενο σύντροφό μας.
-Αυτή η –ας πούμε- ιδεολογία δέχεται ότι μπορεί να μην γνωρίζουμε πάντα ποιο μπορεί να είναι το μάθημα του Σύμπαντος για εμάς. Απλώς μας ενθαρρύνει να πιστέψουμε ότι είναι πιθανό να υπάρχει ένα.
-Γιατί δεν καταφέραμε να κάνουμε φίλους; Δεν μπορούμε να πούμε ακόμα το γιατί , αλλά το Σύμπαν θα δώσει μια εξήγηση με τον καιρό.
-Γιατί το άτομο με το οποίο βγήκαμε ραντεβού εξαφανίστηκε τόσο ξαφνικά μετά από ένα πολλά υποσχόμενο ξεκίνημα; Δεν ξέρουμε ακόμα, αλλά το Σύμπαν θα έχει κάποια ιδέα στο μυαλό του.
-Γιατί περνάμε μια τόσο ταραγμένη και φοβισμένη περίοδο; Το Σύμπαν είναι μια γιγάντια τάξη και είναι δική μας ευθύνη - ως ταπεινοί μαθητές του - να εμπιστευόμαστε και να παραμένουμε σταθεροί απέναντι στην συνεχιζόμενη εκπαιδευτική του αποστολή.
-Πρέπει - στην πορεία - να αποδεχτούμε μια έμμεση συμφωνία: το Σύμπαν δεν έχει άλλη εναλλακτική από το να διδάξει πολλά από τα μαθήματά του μέσα από τον πόνο. Οι εραστές μας εγκαταλείπουν, τα σχέδια αποτυγχάνουν, οι εχθροί μας επιτίθενται. Το Σύμπαν μας θέλει να μην πανικοβαλλόμαστε ή να απελπιζόμαστε.
-Γιατί όλοι μας απορρίπτουν;
-Γιατί κανείς δεν καλεί;
-Γιατί κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται;
-Γιατί δεν απάντησε στο τηλέφωνο;
-Πού είναι;
Μπορεί να μην γνωρίζουμε με ακρίβεια. Ωστόσο, μπορούμε να εμπιστευτούμε ότι - με τον καιρό - θα αναδυθεί κάποια μορφή λυτρωτικής μάθησης, όσο ακατέργαστη ή αυστηρή κι αν είναι.
-Να εξηγηθούμε λοιπόν.
Δεν είναι, φυσικά, το Σύμπαν που αποκαλύπτει το νόημα! Είναι τα δικά μας λαμπρά και ανθεκτικά μυαλά που επεξεργάζονται, αναδιατυπώνουν και ερμηνεύουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Εμείς είμαστε αυτοί που με κόπο διατυπώνουμε ηθικές οδηγίες, υπενθυμίζοντας στον εαυτό μας να μην απελπιζόμαστε και να σφυρηλατούμε παρηγορητικές φροντίδες και όχι βέβαια ο γαλαξίας της Παρθένου ούτε ο αστερισμός του Κενταύρου.
-Κι όμως, πόσο έξυπνο εκ μέρους μας είναι που αποδίδουμε τις συμπονετικές μας προσπάθειες σε μια ισχυρότερη και ευγενέστερη οντότητα που λέγεται Σύμπαν και αντίθετα πολύ συχνά και άδικα αποτυγχάνουμε να το κάνουμε για τον εαυτό μας!
-Λέμε μεγάλες αλήθειες και στη συνέχεια έχουμε την πονηριά να τις βάλουμε στο στόμα της ισχυρότερης, πιο εμπνευσμένης από δέος δύναμης που γνωρίζουμε - ώστε να μπορέσουμε μετά να επωφεληθούμε από αυτές όσο αποτελεσματικά μας αξίζει.
Καλή σας ανάγνωση
Με εκτίμηση
Νανά Τσούμα
Δημοσιεύτηκε στο PsychCenter Inc.
