τι τελευταία δηλαδή… θάναι κανένας χρόνος .....
νοιώθω πως η εβδομάδα έχει δυο μέρες…
Τη Δευτέρα και την Παρασκευή
Είναι που έχω πολλές δουλειές ..πολλές σκοτούρες…δεν ξέρω ακριβώς τι μου συμβαίνει…
Πάντως ο καιρός περνάει απίστευτα γρήγορα….σαν ξεπέταγμα που λένε…
Αυτό δε μου συνέβαινε παλιότερα..
Θυμάμαι τον εαυτό μου να γκρινιάζει:
«Φτού ρε γαμώ το …ακόμα Τετάρτη έχουμε;;;»
Κοιτάζω γύρω μου και νομίζω πως ακόμα και ο κόσμος μου έχει μικρύνει…
σαν να τα βλέπω όλα μέσα από μυωπικά γιαλιά……
σαν να έχει συμπυκνωθεί ….όπως ο πελτές!
…………………………………………………………………………………………..
Ο πατέρας μου ήταν χονδρέμπορος στην Ευριπίδου.
Λάδια από την Καλαμάτα και τομάτες πελτέ «Κύκνος» από τη Σαντορίνη
Θυμάμαι το μαγαζί του…την έντονη μυρωδιά από το λάδι…τη γλυκιά μυρωδιά του πελτέ ….την πλάστιγγα που ανέβαζε πάνω τα βαρέλια και τους τενεκέδες…το ταμείο…..την ξύλινη σκαλίτσα που οδηγούσε στην ταράτσα στον περιστερώνα του.
Θυμάμαι ότι τα μεσημέρια πριν κλείσει το μαγαζί ανέβαινε και τους έριχνε τροφή …νομίζω πως εκείνη την εποχή ήταν όλα σκούρα και μόνο ένα ήταν λευκό που το έλεγε βασιλιά!
Θυμάμαι να πηγαίνουμε με τη μαμά μου στο μαγαζί μετά από τα ψώνια στην Ερμού…θυμάμαι το γέλιο του μόλις μας έβλεπε….
…………………………………………………………………………………………..
Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός…..και πόσο κοντά έρχονται όλα….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου