Ευβοικός:Το παλιόπαιδο τ`ατίθασο

Μ`αρέσει πολύ η θάλασσα.Μ`αρέσει να την βλέπω,να τη μυρίζω ,να την ακούω, να είμαι στην αγκαλιά της, πάνω της, δίπλα της.
Μ`αρέσει ακόμα να τη βλέπω σε πίνακες, σε φωτογραφίες,στο σινεμά.
Την αγαπώ και τη σέβομαι.Σε κάθε της μορφή.
Μ`αρέσουν όλα τα ελληνικά πελάγη.
Το καταγάλανο Αιγαίο, το γκριζωπό Ιόνιο, το αγριεμένο Κρητικό.
Ο Ευβοικός όμως μου χτυπάει φλέβα.
Γιατί είναι απρόβλεπτος, άστατος, ξεχωριστός. Εχει προσωπικότητα. Δε σ`αφήνει να πλήξεις ποτέ!
Εκεί που είναι ήσυχος σα λίμνη,εκεί που βλέπεις στον πάτο αχινούς και κοχύλια, μέσα σε λίγα λεπτά αγριεύει,ανταριάζει,λες και θέλει να σε πετάξει από πάνω του,σαν αγριεμένο άλογο,σαν αφηνιασμένος ταύρος.
Και μόλις βγεις,ησυχάζει πάλι,λες και σου κάνει πλάκα.
Λες και σε δοκιμάζει.Λες και σου κλείνει το μάτι!
Σαν "το παλιόπαιδο τ` ατίθασο"
Και τρέχει όλο νεύρο πάνω -κάτω.
Και φουσκώνει,λες και θέλει να έρθει καταπάνω σου να σε πνίξει και μετά αποτραβιέται μακριά σου σα να μη θέλει ούτε να τον ακουμπήσεις!!!
Και αφήνει τα καβουράκια και τα κοχύλια να τρέχουν να μπουν μέσα στο νερό!!!
Και αλλάζει συνεχώς χρώματα και εικόνες. Κάθε στιγμή της μέρας είναι εντελώς διαφορετική.
Νοιώθω ότι ο Ευβοικός είναι μια ζωντανή θάλασσα. Που μπορείς να της μιλήσεις και να σε ακούσει.
Το έκανα σήμερα το απόγεμα αφού τον κοίταζα να λυσσομανάει όλη μέρα και να ξεχειλίζει το λιμάνικαι την προβλήτα ,σα να ήθελε να με καταπιεί!!!
Ναι ο Ευβοικός μου χτυπάει φλέβα.
Νανά