.jpg)
«Ο σύγχρονος κόσμος με τρελαίνει»
-Έχουμε δίκιο να ανησυχούμε και να νιώθουμε ότι υπάρχει πρόβλημα με την εποχή μας. Ο σύγχρονος κόσμος είναι υπέροχος με πολλούς τρόπους (η οδοντιατρική φτιάχνει δόντια- και μαζί χαμόγελο- καλύτερα από τα φυσικά, τα αυτοκίνητα είναι αξιόπιστα και ειδικά με το leasing η τζιπάρα μας ανεβάζει κοινωνικό επίπεδο, μπορούμε εύκολα από την Αθήνα να μιλάμε καθημερινά με τη γιαγιά μας που ζει στην Αργεντινή), αλλά ταυτόχρονα είναι ισχυρά και τραγικά διαμορφωμένος ώστε να προκαλεί στην ψυχολογία μας ένα επίπεδο υψηλού άγχους και μιας διαδεδομένης-ας πούμε- χαμηλής κατάθλιψης.
-Αυτή η ανησυχητική επίδραση έχει χαρακτηριστικά που το καθένα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τον κατάλληλο τρόπο ή πιο σωστά με θεραπεία.
Δυο τυχαία παραδείγματα:
Η Αυτού Μεγαλειότης τα ΜΜΕ (THE Media)
-Τα μέσα ενημέρωσης έχουν τεράστιο κύρος και θέση στη ζωή μας, αλλά συνήθως στρέφουν την προσοχή μας σε πράγματα που μας φοβίζουν, μας ανησυχούν, μας πανικοβάλλουν ή μας εξοργίζουν και παράλληλα μας στερούν την πρωτοβουλία ή την ευκαιρία για αποτελεσματική προσωπική δράση. Συνήθως δίνουν έμφαση στις λιγότερο αξιοθαύμαστες πλευρές της ανθρώπινης φύσης και χωρίς να τις εξισορροπούν με την καλή θέληση, την υπευθυνότητα και την ευπρέπεια, μας σπρώχνουν προς τη «δικαιοσύνη του όχλου». Αυτή είναι η χειρότερη μορφή τους.
Συνεπώς τί είδους ΜΜΕ χρειαζόμαστε;
-Μια ενημέρωση που θα επικεντρωνόταν στην παρουσίαση και πρόταση λύσεων αντί στην πρόκληση αγανάκτησης• που θα ήταν ευαίσθητη στα συστημικά προβλήματα αντί να δίνει έμφαση σε αποδιοπομπαίους τράγους και στα συμβολικά «τέρατα»• και που θα μας θύμιζε συχνά ότι τα νέα που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία είναι εκείνα που προέρχονται από τις ίδιες μας τις ζωές, τις άμεσες εμπειρίες μας και τις ανάγκες μας.
Ας πάρουμε και τον Ρομαντισμό(The Romanticism)
-Η φιλοσοφία του ρομαντισμού μας λέει πως ο καθένας από εμάς μπορεί να ελπίζει ότι, εκεί έξω, υπάρχει ένα πολύ ξεχωριστό πρόσωπο που μπορεί να μας κάνει απόλυτα ευτυχισμένους. Όμως στην πράξη καταλήγουμε τις περισσότερες φορές να συμβιβαζόμαστε και να ανεχόμαστε μέτριες σχέσεις με κάποιον που είναι καλός ως πολύ καλός σε μερικά πράγματα αλλά αρκετά κακός ως πολύ κακός σε πολλά άλλα. Αυτό μοιάζει με σκέτη καταστροφή σε σύγκριση με τις αρχικές μας ελπίδες.
Αρα τί κάνουμε;
-Να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν κάναμε λάθος• απλώς μας ενθάρρυναν να πιστέψουμε σε ένα εξαιρετικά απίθανο όνειρο που τελικά ήταν φούσκα κι έσκασε. Αντί γι’ αυτό, να οικοδομήσουμε τις φιλοδοξίες μας γύρω από τη φιλία και την αγάπη με ή χωρίς σεξουαλικό χαρακτήρα. Απλό.
Καλή σας ανάγνωση
Με εκτίμηση
Νανά Τσούμα
Δημοσιεύτηκε στο PsychCenter
